Βραβεύθηκε ο συγγραφέας και φιλόλογος Βαγγέλης Ντελής από την Unesco ^Κύριο

η απονομή των βραβείων για το διαγωνισμό ποίησης που διοργάνωσε ο Όμιλος UNESCO Πειραιώς και Νήσων με θέμα «Γλυπτών Παλιννόστησις», η οποία αναφερόταν στην προσπάθεια για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο στην Ελλάδα.

Ο συγγραφέας και Φιλόλογος του Γενικού Λυκείου Σοφάδων Βαγγέλης Ντελής τιμήθηκε με έπαινο για το ποίημά του. Σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσει η συνολική συλλογή των ποιημάτων από τις εκδόσεις ΑΕΝΑΟΝ.

«Γλυπτών παλλινόστησις»

Τα Γλυπτά του Παρθενώνα δεν είναι μόνο μορφές σκαλισμένες στο μάρμαρο.
Δεν είναι έργα τέχνης κάποιας εποχής κι ενός λαού χαμένου πια,
Που στολίζουν αίθουσες ψυχρές ξένων χωρών
Οι οποίες καυχιούνται αυτάρεσκα για της αρπαγής τους το απόκτημα.
Τα Γλυπτά του Παρθενώνα είναι παράδοση ριζωμένη στον βράχο της Ακρόπολης.
Απόδειξη πίστης στον Θεό και τον Άνθρωπο, αρμονία πνεύματος και έμπνευσης.
Τα Γλυπτά του Παρθενώνα δεν μπορούν να μοιραστούν σαν λάφυρα.
Είναι πικρός ο θαυμασμός για μέλη ασεβώς αποκομμένα απ’ το σώμα τους.
Τα γλυπτά κοσμούσαν λαμπρά τον ναό της Παρθένου,
Που παλλόταν μετέωρος στο διάφανο φως της Αττικής.
Ορχούνταν μ’ έναν παλμό που στάθηκε στην πιο μεγάλη του στιγμή.
Στις νότιες μετώπες ο Πειρίθους μάχεται τους Κενταύρους για τη γαμήλια προσβολή.
Το συγκροτημένο πνεύμα πολεμά με το ένστικτο και νικά η φρόνηση τη ζωώδη βία.
Στις ανατολικές μάχονται οι ολύμπιοι θεοί τη δύναμη των γιγάντων
Και νικά το θάρρος και η σοφία την αγριότητα της φύσης και ο πολιτισμός ριζώνει.
Στις βόρειες μετώπες οι άνθρωποι πολεμούν σκληρά με τους ανθρώπους.
Οι Αχαιοί νικούν τους Τρώες με το Δούρειο τέχνασμα και η πλούσια πόλη αλώνεται.
Στις δυτικές οι όμορφες Αμαζόνες του Βορρά πολεμούν ενάντια στον Θησέα
Και υποτάσσονται οι μακρινές βαρβαρικές φυλές στον πολιτισμό των Ελλήνων.
Στη ζωφόρο του ναού, μακριά απ’ το χρόνο πια, βαδίζουν οι πιστοί μ’ ευλάβεια.
Η λατρεία της Θεάς και η μεγάλη γιορτή προς τιμήν της κάνει τη ζωή πιο όμορφη.
Ωραίες σκηνές καλοντυμένων πεζών και νεαρών εφίππων, κιθαρωδών και αυλητών.
Κανηφόρες κόρες και σεβάσμιοι γέροντες, γενναίοι αποβάτες πηδούν από το άρμα,
Ζώα οδηγούνται ήρεμα στη θυσία κι οι τελετάρχες ρυθμίζουν τη μεγαλειώδη πομπή.
Στα αετώματα η Αθηνά της γνώσης και της αρετής γεννιέται απ’ το κεφάλι του Δία.
Κερδίζει με την ελιά ως προσφορά την προστασία της δοξασμένης πόλης.
Μα τα Γλυπτά αυτά, διαμελισμένα και διάσπαρτα στα μουσεία του κόσμου,
Δίχως ένωση πια, ορφανεμένα, στέκουν σαν θλιβερό αποτύπωμα δόξας
Και υμνούν την σκληρότητα μιας εποχής που θέλει να λέγεται «Πολιτισμένη»,
Ενώ απαγορεύει σκληρά των γλυπτών την παλλινόστηση στο μέρος όπου γεννήθηκαν.