Αργυρώ Χαλάτση:Περί αναδιάρθρωσης ο λόγος Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Πολιτικά
- Εκτύπωση
«Εντείνεται στα αστικά επιτελεία, σε όλα τα κόμματα του συστήματος, η συζήτηση περί αναδιάρθρωσης του χρέους. Οι εκπρόσωποι των τραπεζών με επικεφαλής το διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας θεωρούν καταστροφή της καπιταλιστικής οικονομίας την αναδιάρθρωση.
Άλλοι τη θεωρούν αναγκαία, μεταθέτοντας τη συζήτηση αν πρέπει να γίνει τώρα ή το 2013, όταν θα λειτουργεί ο ευρωενωσιακός μηχανισμός διαχείρισης κρατικών χρεών.
Τι σημαίνει όμως αναδιάρθρωση; Και γιατί ενώ όλοι μιλούν γι’ αυτήν και τάσσονται υπέρ ή κατά, κανείς δεν φροντίζει να εξηγήσει στο λαό τι σημαίνει όχι μόνο ο όρος, αλλά και τι ακριβώς θα φέρει στην ζωή του.
«Αναδιάρθρωση» λοιπόν σημαίνει καταστροφή μέρους του κεφαλαίου και, αντικειμενικά, χωρίς καταστροφή κεφαλαίου δεν υπάρχει έξοδος του καπιταλισμού από την κρίση.
Και γι’ αυτό ακριβώς το λόγο υπάρχουν και οι διαφορετικές προσεγγίσεις. Αυτές σχετίζονται με τις διαφορετικές πολιτικές διαχείρισης της κρίσης, πάντα βέβαια σε όφελος του κεφαλαίου και αναδείχνουν τις αξεπέραστες εσωτερικές αντιφάσεις του συστήματος.
Κι αν θέλουμε να το κάνουμε πιο κατανοητό θα πρέπει να πούμε ότι με την αναδιάρθρωση μέρος των κρατικών χρημάτων αποπληρωμής του χρέους μένουν στα κρατικά ταμεία και δίνονται όχι φυσικά στο λαό για τις ανάγκες του, αλλά στους καπιταλιστές για επενδύσεις. Έτσι, λένε, θα έρθει ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας. Από την άλλη αυτό κάνει ζημιά σε τράπεζες που διαχειρίζονται ομόλογα, αφού αναδιάρθρωση σημαίνει υποτίμηση της αξίας των ομολόγων. Ήδη στην αγορά πουλιούνται τα ομόλογα υποτιμημένα τουλάχιστον κατά 30%. Δηλαδή αυτό σημαίνει καταστροφή μέρους του τραπεζικού κεφαλαίου, με αρνητική επίδραση στη δανειοδότηση από τις τράπεζες επενδύσεων.
Για να ξεπεράσουν αυτές τις αντιφάσεις ψάχνουν «μείγμα» πολιτικής για την αναδιάρθρωση ελεγχόμενη οπωσδήποτε, για τις λιγότερες απώλειες για το κεφάλαιο, ανεξάρτητα αν κάποιοι καπιταλιστές χάσουν (και εδώ εκφράζονται αντιθέσεις).
Από τα παραπάνω φαίνεται καθαρά ότι για το λαό, ό,τι και αν γίνει, είναι το ίδιο καταστροφικό.
Το ΚΚΕ δεν τάχθηκε ποτέ υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης περί αναδιάρθρωσης. Εκείνο που έχει ξεκάθαρο και λέει στους εργαζόμενους είναι, ότι είτε έχουν την μια είτε την άλλη άποψη περί αναδιάρθρωσης, οι πλουτοκράτες, με τα κόμματά τους και τις πολιτικές που εφαρμόζουν, καταστρέφουν την εργατική τάξη (ανεργία, μειώσεις μισθών κλπ.).
Γι' αυτό, το ΚΚΕ έχει καλέσει το λαό να γυρίσει την πλάτη σ' αυτό το κάλπικο, για τον ίδιο και τα συμφέροντά του, ενδοαστικό δίλημμα, αφού αυτός καταστρέφεται είτε γίνει αναδιάρθρωση είτε όχι.
Αναπτύσσοντας την πολιτική του πρόταση καλεί τους εργαζόμενους, τους άνεργους τους φτωχούς αγρότες, τους μικρέμπορους, τις γυναίκες, να σκεφτούν:
Ο αντίπαλος δρα στρατηγικά, επομένως και το λαϊκό κίνημα πρέπει να απαντήσει στρατηγικά. Είτε υπάρχει κρίση είτε όχι, στις συνθήκες της εξουσίας των μονοπωλίων και ενσωμάτωσης στην ΕΕ, χάθηκαν και χάνονται αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, δυνατότητες παραγωγής και λαϊκής κατανάλωσης. Χάθηκαν δυνατότητες ανάπτυξης του βιοτικού, μορφωτικού, πολιτιστικού επιπέδου, με βάση τις σημερινές σύγχρονες ανάγκες. Χάθηκαν δυνατότητες να δουλεύει ο εργαζόμενος λιγότερες ώρες και να απολαμβάνει περισσότερα αγαθά-υλικά, πνευματικά, πολιτιστικά.
Και αφού αυτές είναι οι καταστροφικές συνέπειες της εξουσίας που γνωρίσαμε, δηλαδή των μονοπωλίων, τότε μια είναι η απάντηση και οι σημερινές εξελίξεις την θέτουν στην πρώτη γραμμή της συζήτησης:
Το γενικό πολιτικό ζήτημα ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, και όχι μόνο ανατροπής μιας συντηρητικής κυβέρνησης.
Για να υλοποιηθεί αυτό χρειάζεται ο λαός να αντεπιτεθεί, διεκδικώντας κάλυψη των αναγκών του, σε ρότα ρήξης, ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου.
Οργάνωση, αντεπίθεση τώρα! Και... «ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ» ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ!»