Δήμητρα Δασκαλάκη - Αναγνωστοπούλου: "Οι φωτιές"

Και η σκέψη πάει αλλού: όχι μόνο στα μελίσσια που απανθρακωθηκαν, αλλά στον ίδιο του το βιος. Στην περιουσία του που απ'αυτην ζούσε. Στην αγάπη του και το δέσιμο που είχε με τα ζωντανά! Και μαζί με τα μελίσσια τόσα άλλα ανυπεράσπιστα ζωντανά που χάθηκαν. Άλλα τόσα προστατευόμενα ειδη.Και μαζί μαυτα τόσες περιουσίες που χάθηκαν. Σπίτια, σπαρτά, πράσινο. Και μαζί μ'αυτα τόσοι άνθρωποι που κάηκαν. Δεν έχει σημασία ποιοι ήταν :" δικοί μας" ή "ξένοι" . Το ίδιο αξίζουν όλες οι ψυχές. Άλλοι τόσοι εγκαυματίες και τραυματίες, στη στιγμή του καθήκοντος...

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά υπήρξαν και οι καιροσκόποι που κουβαλούσαν "25 κομμάτια" που με την πρώτη ευκαιρία ήθελαν να τα ξεφορτωθούν. 

1.160.000 στρέμματα κάηκαν. Από τον Έβρο μέχρι την Πελοπόννησο και τη Ρόδο! Και οι φωτιές ακόμα μαίνονται.Αλίμονο μας!

Όμως, μετά την θλίψη και την αποτίμηση, έρχεται η αγανάκτηση. Γιατί αυτός ο πόλεμος, αυτή η καταστροφή; 

Είναι γεγονός ότι η κλιματική αλλαγή επήλθε από τον ανθρώπινο παράγοντα. Όμως δεν έχει χέρι να δημιουργήσει εστίες φωτιάς. Αυτό που κάνει - η κλιματική αλλαγή - τις πολλαπλασιάζει και τις επεκτείνει.

Η ζημιά που έγινε, ανυπολόγιστη. Και αναρωτιέμαι, φταίει η υποστελέχωση των υπηρεσιών; Φταίει ο κακός συντονισμός; Φταίει η ατιμωρησία των εμπρηστών κι όχι η αυστηρότητα των νόμων; Φταίει τελικά ο κακός μας ο καιρός; Οι ακραίες καιρικές συνθήκες;

Θα γίνει αποτίμηση. Όλοι μαζί, κράτος και πολίτες, χωρίς τοξικότητα, θα πρέπει να διορθώσουμε όλα τα κακώς έχοντα, για να έχουμε τουλάχιστο στο μέλλον, λιγότερες στάχτες, λιγότερες καταστροφές.

Η σπίθα θα υπάρχει. Όμως δεν θα την αφήσουμε να γίνει φωτιά κι αν ακόμα γίνει, θα γνωρίζουμε ποιος φταίει και θα πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ - ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ