Μενέλαος Παπαδημητρίου: 21 Μαρτίου - Ημέρα Παγκόσμιας Ποίησης - Τιμής ένεκεν με ποιήματα ενός ξενιτεμένου Έλληνα

21 Μαρτίου 2015, 00:06
μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Κατηγορία Άρθρα
Εκτύπωση
E-mail

Θέλω να ιδώ μια αστραπή

Δεν είμαι ούτε άγγελος ούτε κι αγγελοφέρνω,

ούτε εωσφόρος θάθελα ποτέ μου για να γίνω.

Οι σκέψεις και τα έργα μου να μην αλλοιθωρίζουν
θέλω, και ούτε πεθυμάω κλούβια ανθρωπιά να σέρνω
και να ποζάρω σαν σοφός και βαρυοστοχασμένος.
Και δαχτυλοδειχτούμενος χαφχές δε θέλω νάμαι.
Κι ούτε κρυφά κι αλλότρια την προκοπή σημάδι
βάζω, και στόχο αστόχαστον την ανθρωπιά ν' αφήνω.
Θέλω να ιδώ ΄΄μιαν αστραπή΄΄ την ανθρωπιά στο δρόμο
να περπατάει ξεζάρκωτη, τσιτσίδι αλαφρωμένο
απ΄τη χλιδή των πλούσιων του κορεσμού τα λούσα,
απ΄τη μιζέρια του φτωχού τη θλίψη της ανέχειας.

Το κάλεσμα
Σαν ήσουν νιός με λεβεντιά και γέρος κοτσονίτης
φίλοι σου ο αητός, η πέστροφα, ο λύκος κι ο αστρίτης.
Σαν βγήκες από κλίβανο κι από καυτό λιθάρι,
του γαύρου ήσουνα κλωνί και της γκορτσιάς βλαστάρι.
Σαν ήσουν του κακού οχτρός και του καλού ήσουν φίλος
ήσουν της χάρης αρωγός και της ελπίδας στύλος.
Κι αν ήσουν γιός της ανθρωπιάς και γιος της καλωσύνης,
ήσουν της λογικιάς παιδί, γιός της αδερφωσύνης.
Είσαι όλα ο,τι ήσουνα γιατ' είσαι κι Αγραφιώτης
και πονεσιάρης και σκληρός και ντόμπρος πατριώτης.
Είσαι του λόγγου ο ξυλευτής μα κι ο τραγουδιστής του,
του φίλου σου σταυραδερφός είσαι και ο δικαστής του.
Γιαυτό και μένα φίλε μου χαρά μου και τιμή μου
που σ΄έμπλαξα στο δρόμο μου, που ταίριαξες μαζί μου.
Εσύ και κάποιοι λιγοστοί λεβέντισσες, λεβέντες
συντράματε και γίνατε της ανθρωπιάς αφέντες.
Η κοινωνία μας πονάει, ο κόσμος παραδέρνει
λένε πως ΄΄ πάτο πιάσανε΄΄ και ΄΄πέρα πως δε βγαίνει΄΄.
Φίλους χρειάζοναι πιστούς, να σαν κι εσάς καλή ώρα
να γίνετε μπροστάρηδες, να ξανασάνει η Χώρα.

Οι Ζευγολάτες
Σπαρτά κάμε τους πόθους σου και την καρδιά σου αλέτρι.
Τις πεθυμίες σου φτερωτές, υνί τη θέλησή σου.
Όλη σου την υπομονή ζυγό φτιάχτηνε νά 'ναι
και ζέψε για καματερά καθήκοντα και χρέγια
και στο ζευγάρι ζέβλες του βάλε την ανθρωπιά σου.
Στα χέρια της συνείδησης δώσε τη χειρολάβα.
Βουκέντρα δεν χρειάζεται, πεταξ΄τα καμουτσίκια
και ρίξε μεσ΄ στην αυλακιά για σπόρο την αγάπη,
για λίπασμα τη μπέσα σου κι ευχές απ΄την καρδιά σου,
τα δάκρυά σου για βροχή, το γέλιο σου αχτίδες.
Σβάρνα κάνε τον πόνο σου και την ψυχή σου αξίνα.
Σκιάχτρα κρέμα τις τύψεις σου να διώχνουν τ΄αγριοπούλια.
Στην τελευταία αυλακιά σπείρε σπόρους ελπίδας
και τύλιξέ τους με χαρά χαρές σ΄όλους να δίνουν
και με δυό λόγια στοργικά, γλυκά, καλωσυνάτα,
και άφηνέ τα να γενούν του κόσμου οι ζευγολάτες.

Νοερά – στη γιορτή σου με πόνο
Μάνα σου στέλνω δυό φιλιά και μια αγκαλιά λουλούδια
για τη γιορτή σου Μάνα μου με χίλια δυό τραγούδια.
Λουλούδια σγουροπέταλα και δακρυοποτισμένα,
τραγούδια που δεν τάξερα πριν φύγω για τα ξένα.
Σε πίκρανα σαν σού 'φυγα, λείπεις και συ σε μένα.
Στα ξένα βρίσκομαι και συ με μάτια σφαλισμένα.
Θρόνο στη μνήμη μου έχτισα, εκεί σε έχω καθίσει
καντήλι που στη ζήση μου ποτέ του δε θα σβήσει.

Τώρα που αναπαύτηκες....
πονάω Μάνα πιο πολύ. Μάνα συχώρεσέ με
Σφαλνώ τα μάτια μου κι εγώ, έλα κι αγκάλιασέ με.
Θε να σου δώσω ένα φιλί, δός μου και ένα ακόμη
Σε πόνεσα, δεν τό 'θελα και σου ζητώ συγγνώμη.
Μάνα έλα στον ύπνο μου να νιώσω την πνοή σου.
Έλα και πάρε με αγκαλιά και δός μου μιαν ευκή σου
και χάϊδεψέ μου τα μαλλιά και φίλα με στο στόμα.
Δός μου ένα σου φιλί γλυκό. Μονάχα ένα ακόμα.

Του Αργιθεάτη ΦΑΝΗ ΑΣΤΡΙΤΗ (ζει στο Άσιβα του ΤΟΡΟΝΤΟ ΚΑΝΑΔΑ)

Ο Θεοφάνης Αστρίτης, γιός του Σταύρου και της Μαρίας, από το Β΄Μάραθο της Αργιθέας Καρδίτσας ξενιτεύθηκε στο μακρινό Καναδά φτάνοντας εκεί στις 26 Ιανουαρίου 1966.

Είναι παντρεμμένος με την Αναστασία Οικονόμου – από τα Λεπιανά Ευρυτανίας – και έχουν τρία παιδιά.

Μαζί με τη Μαρία Στεργιούλη-Τσιουραντάνη, το Βασίλη Τσιουραντάνη και άλλους -Αργιθεάτισσες και Αργιθεάτες – το 1970 ίδρυσαν στο ΤΟΡΟΝΤΟ το ΣΥΛΛΟΓΟ ΑΡΓΙΘΕΑΤΩΝ << ΤΑ ΑΓΡΑΦΑ>> τον οποίο υπηρέτησε και υπηρετεί με θέρμη.

Ιδιαίτερα αγαπητός στην Ελληνική Παροικία του ΤΟΡΟΝΤΟ-Διετέλεσε και Πρόεδρος του Συλλόγου Αργιθεατών και σήμερα είναι επί τιμή Πρόεδρός του για τις προσφερθείσες υπηρεσίες του.

Αγαπάει τον Τόπο μας, την ΑΡΓΙΘΕΑ κι ο νους είναι πάντα εκεί, ο δε νόστος του μεγάλος. Αλλά η ζωή τον έκανε να ριζώσει εκεί – όπως και τους περισσότερους συμπατριώτες μας και τόχουν μεγάλο καϋμό που δεν μπορούν να ρθουν μόνιμα στην Ελλάδα.

Αγαπάει ιδιαίτερα την Ιστορία, το Λαϊκό Πολιτισμό, τις Παραδόσεις, τα Ήθη και Έθιμα και αγωνάει για αυτά.

Άνθρωπος που μελετάει, που στοχάζεται, που γράφει.

Που γράφει και Ποίηση.

Στο σπίτι του στη βιβλιοθήκη είναι στοίβα τα βιβλία.

Κι ανάμεσά τους ο Κ. Κρυστάλλης, ο Κ. Παλαμάς, ο Γιάννης Ρίτσος, ο Γ. Σεφέρης, ο Κ. Καβάφης, ο Πάμπλο Νερούντα κ.α.

Είχα την μεγάλη τύχη να γνωρίσω τον ΦΑΝΗ ΑΣΤΡΙΤΗ για πρώτη φορά το Σεπτέμβριο του 2013 όταν – προσκεκλημένος τιμής ένεκεν από το Σύλλογο Αργιθεατών του Τορόντο μετέβην εκεί.

Το Σεπτέμβριο του 2014 που επανήλθα στον Καναδά με φιλοξένησαν με τη σύζυγό του κα Τασία στο σπίτι τους στο Άσιβα επί 2ήμερο. Το ξενυχτήσαμε μολογώντας τα δικά μας....

Εκεί είδα πως είχαν τον ίδιο τρόπο ζωής σαν νάταν στην Αργιθέα, στο Μάραθο και στα Λεπιανά.

Στην άκρη του δάσους, με το ποταμάκι δίπλα να κελαρύζουν τα νερά του, με τα πουλιά να τους τραγουδούν (ακόμα και μελισσούργια – μελισσουργοί τους κάνουν παρέα!!!...), με τον τσι μάγκ να έχει κατατρυπήσει κάνοντας υπόγεια τούνελ στον γρασιδωτό κήπο τους, με τον έλατο να τους ευωδιάζει με το ρετσίνι του!!!

Η συλλογή ποιημάτων του με τράβηξε ιδιαίτερα κι όταν είπαμε καληνύχτα που ύπνος....με πήρε το πρωΐ διαβάζοντας το ένα μετά το άλλο.

Ποίηση λυρική, με συμβολικό χαρακτήρα, ποίηση ξενιτειάς, ποίηση με νοήματα απλά και λιτά μα και ποίηση με βάθος νοημάτων για τον άνθρωπο στη Γή, για την Κοινωνία και της αδικίες της.....

[σταθείτε λίγο στην παρακάτω στροφή.........
Θέλω να ιδώ ΄΄μιαν αστραπή΄΄ την ανθρωπιά στο δρόμο
να περπατάει ξεζάρκωτη, τσιτσίδι αλαφρωμένο
απ΄τη χλιδή των πλούσιων του κορεσμού τα λούσα,
απ΄τη μιζέρια του φτωχού τη θλίψη της ανέχειας. ].

Μεγάλωσε η χαρά μου που τα διάβασα!!! Και πέρα από τα νοήματά τους καλοπιάστηκα και από την καλολογική ροή της Γλώσσας μας και την ομορφιά του χειρογράφου του!!!