Τριήμερη διάσχιση των Αγράφων από τον Ορειβατικό Σύλλογο Καρδίτσας

11 Ιουνίου 2020, 19:55
μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Κατηγορία Άλλα Αθλήματα
Εκτύπωση
E-mail

Τριήμερη διάσχιση στα Άγραφα πραγματοποίησε ο Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Καρδίτσας (ΕΟΣΚ), το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, με συμμετοχή μελών του αλλά και φίλων από Αθήνα, Βόλο, Άρτα, Κέρκυρα και Κάρπαθο.

Απαιτητική διαδρομή για όσους είμασταν τυχεροί που συμμετείχαμε, με εμπνευστή και αρχηγό τον πρόεδρο του συλλόγου Παντελή Μανώλη, όπου για τρεις μέρες απολαύσαμε εικόνες και μυρωδιές γεμάτες Άγραφα.

Ξεκινήσαμε το Σάββατο πρωί από το Ορειβατικό καταφύγιο Αγράφων, ανεβήκαμε στην κορυφή Τέμπλα, παρακάμψαμε το Βουτσικάκι, περάσαμε από Παλιομάντρι κατεβήκαμε στο Πετρίλο, ανεβήκαμε στους Βασιλάδες, την περισσότερη μέρα υπό σιγανή αλλά συνεχή βροχή και καταλήξαμε στον οικισμό Καραμπέικα, όπου μας περίμενε ο Στέλιος Καραμπάς με την οικογένεια του, του οποίου η εξαιρετική Αγραφιώτικη φιλοξενία θα μας μείνει αξέχαστη.

Την Κυριακή ο καιρός καθάρισε, ανεβήκαμε στις Κοκινόλακκες, παρακάμψαμε την κορυφή Τσμι, ανεβήκαμε σε ανώνυμη κορυφή (1811 μέτρα), συνεχίσαμε με μια ομάδα να ανεβαίνει στο Ντεληδήμι (2163 μέτρα), οι υπόλοιποι το παρακάμπτουμε από δεξιά και ξαναβρισκόμαστε στο διάσελο ανάμεσα στο Ντεληδήμι και στην απότομο και απρόσιτο Σαλλαγιάννη με τις εντυπωσιακές κορφές του. Συνεχίζουμε με μια από τις πιο απότομες και επίπονες καταβάσεις των Ελληνικών βουνών, περνάμε από τον εγκαταλειμμένο οικισμό Σφρι, το επίσης εγκαταλειμμένο Ασπρόρεμα (εκτός της οικογένειας της Μαρίας Ζαρκαδούλα), και καταλήγουμε στο ομώνυμο ρέμα, όπου σχεδόν όλοι αψηφώντας τα παγωμένα νερά βουτάμε για ένα σύντομο αναζωογονητικό μπάνιο. Συνεχίζουμε για άλλες δυο ώρες σε ένα από τα πιο εντυπωσιακά και όμορφα μονοπάτια της Ελλάδας, σε πολλά σημεία σκαμμένο στο βράχο αλλά και με εξαιρετική τοιχοποιία στα απότομα μέρη του. Δυστυχώς η εγκατάλειψη από την πολιτεία είναι εμφανής και απογοητευτική για το μέλλον του μονοπατιού. Φτάνουμε επιτέλους μετά από 14 ώρες στα Επινιανά, οριακά πριν νυχτώσει. Στήσιμο σκηνών και άπειρες μπύρες για να καλύψουμε τους χαμένους ηλεκτρολύτες.

Την Δευτέρα το πρωί προωθούμαστε με αγροτικά στα Άγραφα και ανεβαίνουμε ένα επίσης πολύ όμορφο και εντυπωσιακό μονοπάτι που καταλήγει στο οροπέδιο της Νιάλας, με πολλά μέρη σκαμμένα στο βράχο και καλντερίμι, στην παλιά στράτα, από τα χωριά των Αγράφων, στα χωριά της Νευρόπολης και στον κάμπο. Φωτογραφίες και περισυλλογή στο μνημείο για τα γεγονότα της Νιάλας και η ομάδα πάλι χωρίζει με μερικούς να ανεβαίνουν στις δίδυμες κορυφές του Καταραχιά (2003 μέτρα) και οι υπόλοιποι συνεχίζουμε τον βαρετό χωματόδρομο, ο οποίος κατέστρεψε το μονοπάτι αφού πάτησε πάνω σ αυτό και φτάνουμε στην βάση της κορυφής Μπορλέρο (2017 μέτρα). Φυσικά κανείς δεν είχε διάθεση να το ανέβει, αφού η κούραση αρχίζει να μας καταβάλλει όλους, κατεβαίνουμε στην λάκκα Οσμάν, ανεβαίνουμε στο δάσος οξυάς, περνάμε από την εντυπωσιακή Πόρτα Αγράφων (ένα πέρασμα ανάμεσα σε τεράστιους βράχινους σχηματισμούς) κάνουμε μια τελευταία στάση για καφέ στον Ελατάκο, στο φιλόξενο αυτοδιαχειριζόμενο καταφύγιο του ΕΟΣΚ και καταλήγουμε μετά από τρεις κοπιαστικές μέρες στο Μελίσσι, στον κεντρικό δρόμο κοντά στο Μπελοκομίτη, κουρασμένοι αλλά συνάμα και χαρούμενοι ολοκληρώνοντας ένα φιλόδοξο σχέδιο ενός ’’μικρού’’ κύκλου των Αγράφων, αφιερωμένο στις προσπάθειες για την προστασία τους από τις ’’πράσινες’’ καταστροφικές επενδύσεις.