Επιτροπή Αγώνα: "Γιατί αποχή από τις εκλογές για τα ΠΥΣΔΕ, ΑΠΥΣΔΕ, ΚΥΣΔΕ;"

ΓΙΑΤΙ ΑΠΕΧΟΥΜΕ;

Στην πρόσφατη εγκύκλιο Πιερρακάκη που ορίζει τον τρόπο διεξαγωγής των «εκλογών» για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια (ΠΥΣΔΕ, ΑΠΥΣΔΕ, ΚΥΣΔΕ)

• Δεν ελέγχεται η ταυτότητα του ψηφοφόρου. Εύκολα οι κωδικοί συμμετοχής μπορούν να δοθούν έναντι εξυπηρετήσεων

• Δεν προστατεύεται η μυστικότητα της ψηφοφορίας

• Ο/Η ψηφοφόρος μπορεί να αλλάξει μέχρι 5 φορές την ψήφο του/της στη διάρκεια της ημέρας

• ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να γνωστοποιούνται οι κατάλογοι των ψηφισάντων στην εφορευτική επιτροπή (!!!). Η νοθεία και η στοχευμένη χάλκευση των αποτελεσμάτων είναι πίσω απ’ αυτή τη σκανδαλώδη αυθαιρεσία.

• Οι εκλογές αυτές ελέγχονται πλήρως από το κράτος και το ΥΠΑΙΘ. Ο πραγματικός στόχος: είναι η πλήρης χειραγώγηση των αποτελεσμάτων και η «εξοικείωση» των εκπαιδευτικών, μέχρι την αποδοχή της ηλεκτρονικής κάλπης. Το ηλεκτρονικό φακέλωμα- είναι πρακτική της κυβέρνησης.

Πιστεύουμε στ’ αλήθεια πως «είναι ζήτημα δημοκρατίας» η συμμετοχή στις ηλεκτρονικές εκλογές; Για να το πούμε απλά: θα πήγαινες σ’ ένα παραβάν με κάμερα, θα έβαζες το όνομα και την υπογραφή σου στο ψηφοδέλτιο, θα το έριχνες στην κάλπη, μία, δύο, τρεις, τέσσερις, πέντε φορές και θα θεωρούσες πως άσκησες το δημοκρατικό σου καθήκον; Μας εμπαίζουν κατάμουτρα και ΜΑΣ ΚΑΛΟΥΝ ΣΕ ΥΠΟΤΑΓΗ. Σήμερα, μετά από δύο διαδοχικές ψηφιακές κάλπες, η ΑΠΟΧΗ είναι καταδίκη του αυταρχισμού και παραμένει η μόνη στάση αξιοπρέπειας.

Για να νομιμοποιηθούν οι νόθες ηλεκτρονικές κάλπες, η αρχή γίνεται στα Υπηρεσιακά Συμβούλια (ΥΣ), όπου οι εκλογές είναι υπόθεση της διοίκησης. Έτσι κι αλλιώς τα ΥΣ ελέγχονταν πάντα από τη διοίκηση. Να μην ξεχάσουμε τους «αιρετούς-παράγοντες», που πουλούσαν εξυπηρέτηση και έπαιρναν, ως αντάλλαγμα, μερίδιο στις εκλογές του σωματείου. Ο πραγματικός στόχος αυτών των εκλογών είναι τα σωματεία. Τα μόνα συλλογικά όργανα που εγγυώνται ζωντανές δημοκρατικές διαδικασίες είναι τα σωματεία μας.

Οι εκλογές αυτές θα ήταν μια φάρσα, αν δεν ήταν επικίνδυνες.

Ο ν. Χατζηδάκη επιβάλει ηλεκτρονικές ψηφοφορίες για εκλογή αντιπροσώπων ΚΑΙ στα σωματεία, αλλά και για την λήψη αποφάσεων σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα, όπως οι απεργίες. Με βάση τον νόμο Χατζηδάκη οι υπουργοί Παιδείας έσυραν τις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες στα δικαστήρια και χαρακτήρισαν παράνομες τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών.

Η ΑΠΟΧΗ από τις εκλογές αυτές:

Συνιστά μορφή αντίστασης στην εκπαιδευτική πολιτική του ΥΠΑΙΘΑ και της κυβέρνησης.

Δυναμώνει τη φωνή του κλάδου ενάντια στην ασκούμενη πολιτική των περικοπών και της επιδείνωσης των συνθηκών εργασίας μας -συγχωνεύσεις τμημάτων, καταργήσεις σχολείων, δημιουργία τμημάτων με 27-30 μαθητές, κατακερματισμός των κενών με τοποθετήσεις εκπαιδευτικών που μοιράζονται σε 3, 4 και 5 σχολεία, μη μονιμοποίηση των νεοδιόριστων συναδέλφων-. Όλα τα παραπάνω άπτονται της αρμοδιότητας του ΠΥΣΔΕ, στο οποίο συμμετέχουν και οι αιρετοί, που αναδείχτηκαν με την «δημοκρατικότατη» διαδικασία της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Οι αιρετοί που, ως «ειδικοί» στα θέματα αυτά, λειτουργούν νομότυπα πάντα και «κατόπιν ενεργειών τους» τακτοποιούν όλα τα ζητήματα λειτουργίας των σχολείων, καλλιεργώντας την ψηφοθηρική λογική της συναλλαγής και της δοσοληψίας.

Διαλύει τις αυταπάτες και εναντιώνεται στην υποταγή του κλάδου στις επιταγές της εκάστοτε διοίκησης. Σήμερα ο διοικητικός μηχανισμός σε πολλές περιοχές χρησιμοποιείται για να τσακίσει κάθε φωνή αντίστασης, θεωρεί «κακόβουλη κριτική» τη διαφωνία με την κυβερνητική πολιτική και κινεί πειθαρχικές διαδικασίες εναντίον εκπαιδευτικών που υπερασπίζονται αποφάσεις των σωματείων τους (ΕΛΜΕ) και της ομοσπονδίας (ΟΛΜΕ).

Για τον κλάδο των εκπαιδευτικών, που έχει ιστορία μεγάλων αγώνων, με συλλογικές διαδικασίες, ζωντανές γενικές συνελεύσεις, διάλογο και πλήρη διαφάνεια στη λήψη αποφάσεων σύμφωνα με την αρχή της ομοφωνίας ή της πλειοψηφίας, αποτελεί κατάντια, ευτελισμό και ηθικό ξεπεσμό να υποστηρίζονται οι ηλεκτρονικές εκλογές από τις παρατάξεις που πρόσκεινται σε νυν και πρώην κυβερνητικά κόμματα και που μας επέβαλε για τρίτη συνεχόμενη φορά η κυβέρνηση, παρότι η μεγάλη αποχή από 80% έως 90% τις δύο προηγούμενες φορές κατέδειξε την ανυποληψία της ηλεκτρονικής κάλπης στη συνείδηση των εκπαιδευτικών.

Οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες, η κακομαθημένη και βολεμένη συνδικαλιστική «αριστοκρατία» βάζει πλάτη για να ξαναζεστάνει τις καρέκλες της. Ο Υπουργός «τα βρήκε» με τους δικούς του συνδικαλιστές (ΔΑΚΕ) και με τις ουρές τους (ΣΥΝΕΚ-ΠEK), που παριστάνουν την δήθεν αντιπολίτευση και του προσφέρουν πολύτιμη εκδούλευση.

Εμείς θα τους νομιμοποιήσουμε;

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ