Κ. Τσιάρας: "Ο ηγέτης ως ψεύτης, η χώρα ως παίγνιο" ^Κύριο

Όμως, πολύ πρόσφατα βρεθήκαμε σε μια άλλη κατηγορία, εντελώς διαφορετική και πολύ επικίνδυνη. Πλέον οι εταίροι προσάπτουν στην πολιτική ηγεσία της χώρας μας ηθικές κατηγορίες. Και το χειρότερο; Τεκμαίρεται πως έχουν δίκιο...

Είναι πολύ σημαντική η διάκριση: άλλο το να είσαι σκληρός, μη συνεργάσιμος ή ενδεχομένως και κακός διαπραγματευτής. Και άλλο να ελέγχεσαι ως ανέντιμος διαπραγματευτής, αναξιοπρεπής ή ψεύτης! Το πρώτο σε καθιστά ίσως δυσάρεστο. Το δεύτερο σε καθιστά ανάξιο να καθίσεις στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων…

Πρόκειται για μια σειρά κρουσμάτων και περιστατικών. Ας σταθούμε όμως στο πιο σημαντικό. Όπως σχολιάζει (7/6) και η σταθερά φιλικη προς την ελληνική κυβέρνηση αγγλικη εφημεριδα «Γκάρντιαν», ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Γιουνγκέρ προέβη σε ευθεία επίθεση εναντίον του Αλέξη Τσίπρα, κατηγορώντας τον για υπονόμευση των διαπραγματεύσεων και για σαφή ψεύδη κατά την ομιλία του στην ελληνική Βουλή. Είθισται την κατηγορία του ψεύδους να τολμά να την αποδόσει στην κυβέρνηση μόνον η αντιπολίτευση εντός της ίδιας της χώρας. Το γεγονός ότι ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δηλώνει πως ο Έλληνας πρωθυπουργός ψεύδεται ασύστολα εντός του εθνικού του Κοινοβουλίου, και ότι αυτή η ψευδολογία επηρεάζει τις ίδιες τις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους, είναι μια νέα κατηγορία συμβάντος.

Ένας νέος «πάτος»…

Αν ο κ. Γιουνγκέρ άφηνε την κατηγορία μετέωρη, θα μιλούσαμε μάλλον για μια ανέντιμη επίθεση από μέρους του—θα ήταν εκείνος που θα υπερέβαινε τα εσκαμμένα, όχι ο Έλληνας πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του. Όμως, δυστυχώς δεν είναι έτσι τα πράγματα. Πρώτον, ο Αλέξης Τσίπρας κατά την ομιλία του στη Βουλή παρουσίασε την πρόταση των δανειστών ως τελεσίγραφο, «κάτι που δεν ισχύει», όπως ξεκαθάρισε ο κ. Γιουνγκέρ. Δηλαδή, ο πρωθυπουργός απλώς ψευδόταν. Επίσης, ο Αλέξης Τσίπρας υποσχέθηκε στον Ζαν Κλωντ Γιουνγκέρ, πως θα του έστελνε τις νέες προτάσεις της κυβέρνησής του. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Κομισιόν, ακόμα περιμένει τις προτάσεις αυτές… Παράλληλα κι επιπροσθέτως. είχαμε και το κωμικοτραγικό συμβάν να καλεί τηλεφωνικά ο Έλληνας πρωθυπουργός τον πρόεδρο της Κομισιόν, κι εκείνος… να μην του το σηκώνει. Διαψεύστηκε από την κυβέρνηση, επιβεβαιώθηκε από τον Γιούνκερ…

Βέβαια, παρά τους δικούς μας ελιγμούς, η διαπραγματευτική στάση των εταίρων δεν έχει, φυσικά, αλλάξει. «Δεν έχει μείνει πολύς χρόνος. Πρέπει να δουλέψουμε πολύ σκληρά και κάθε μέρα μετράει» υπογραμμίζει η Γερμανίδα Καγκελάριος για να συμπληρώσει, «Αλληλεγγύη σημαίνει ότι και η Ελλάδα πρέπει να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις». Κατά τα άλλα, «η κ. Μέρκελ θα συμφωνήσει αμέσως και θα είναι μέρα μεσημέρι», και τα λοιπά φαιδρά λόγια για προεκλογική κατανάλωση.

Ως χώρα, δηλαδή, απέναντι στους εταίρους έχουμε κουράσει με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης. Οι ερασιτεχνικοί ελιγμοί μας έχουν κουράσει όποιον δέχθηκε να καθίσει στο ίδιο τραπέζι μαζί μας. Και αυτό είναι λάθος μοιραίο: διότι σημαίνει ότι δεν απευθυνόμαστε στη λογική, στην καλοπροαίρετη διάθεση του συνομιλητή μας, αλλά τον εμπαίζουμε, προκαλώντας το θυμικό του—την οργή του, την ευθιξία του, την αγανάκτησή του. Και με οργή δεν διαπραγματεύτηκε σωστά ποτέ κανείς...

Κώστας Τσιάρας

Βουλευτής ν. Καρδίτσας - Νέα Δημοκρατία