«Τα μάρμαρα του Παρθενώνα πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα». Επιστολή - παρέμβαση μαθητών του 4ου Δ.Σ. Καρδίτσας στο Βρετανικό Μουσείο ^Κύριο

Αποστολέας δεν θα είναι όμως κάποιος κυβερνητικός ή πολιτικός παράγοντας του τόπου ή κάποιος από τους φορείς που κατά καιρούς αναλαμβάνουν πρωτοβουλία για το ζήτημα αλλά…οι μαθητές της Στ’ Τάξης του 4ου Δημοτικού Σχολείου Καρδίτσας που αναλαμβάνουν δράση σε ένα ζήτημα, όπου μέχρι στιγμής δεν έχουμε ως χώρα επιτύχει το στόχο μας

Αφορμή γι’ αυτή την επιστολή αποτέλεσε μια εργασία για το μάθημα της Γλώσσας και συγκεκριμένα στην Ενότητα 16 που αφορά τα Μουσεία, όπου με τη συμφωνία του δασκάλου της τάξης κ. Β. Φροξυλιά οι μαθητές αποφάσισαν να συντάξουν μια επιστολή στην οποία αναπτύσσουν μια σειρά επιχειρημάτων γιατί πρέπει τα γλυπτά του Παρθενώνα να επιστρέψουν στην χώρα μας και δεν διστάζουν να …απαιτήσουν την επιστροφή τους!

Η επιστολή

Στη επιστολή που υπογράφουν οι μαθητές και ο δάσκαλός τους αναφέρουν τα ακόλουθα:

«Καρδίτσα 25/5/2024

Αξιότιμε Δ/ντη του Βρετανικού Μουσείου,

Είμαστε οι μαθητές της Στ’ τάξης του 4ου Δημοτικού Σχολείου Καρδίτσας. Η πόλη μας είναι μια μικρή πόλη στο κέντρο της Ελλάδας. Δηλώνουμε υπερήφανοι για την καταγωγή μας, τη χώρα μας τον πολιτισμό της και τα επιτεύγματά του. Ο ελληνικός πολιτισμός και δη ο αρχαίος είναι από τους πιο λαμπρούς και είναι γνωστός παγκοσμίως. Μέρος του πολιτισμού μας αποτελούν και τα μνημεία, όπως ο Παρθενώνας και τα μάρμαρά του. Γι’ αυτόν τον λόγο αποφασίσαμε να συντάξουμε αυτή την επιστολή για να σας τονίσουμε την αναγκαιότητα επιστροφής τους στην Ελλάδα, τον τόπο καταγωγής τους.

Τα μάρμαρα του Παρθενώνα μεταφέρθηκαν πριν από δύο περίπου αιώνες στη Βρετανία από τον Λόρδο Έλγιν. Παρόλο που η Ελλάδα από την πρώτη στιγμή προχώρησε σε άπειρες προσπάθειες για την επιστροφή τους, κάτι τέτοιο δεν ευδοκίμησε ποτέ. Γιατί; Δεν πιστεύετε πως οι Έλληνες είναι άξιοι να συντηρήσουν τα μνημεία του πολιτισμού τους; Σας απαντάμε εμείς. ΝΑΙ! Ωστόσο επιμένετε να ισχυρίζεστε πως τα μάρμαρα του Παρθενώνα, επειδή είναι εκθέματα τέτοιου βεληνεκούς αποτελούν Παγκόσμια Κληρονομιά, δεν έχουν έναν μόνο ιδιοκτήτη και όλοι οι λαοί έχουν δικαίωμα να τα θαυμάζουν. Ερχόμαστε όμως να σας διαψεύσουμε! Η αφαίρεση των μαρμάρων, χωρίς αμφιβολία, αποτελεί δείγμα πράξης βανδαλισμού και λεηλασίας. Κατά τη μεταφορά τους πολλά τμήματα καταστράφηκαν και μάλιστα από κάποια από τα 33 φορτία αρχαιοτήτων του Παρθενώνα που συγκεντρώθηκαν, έκοψε τις ζωοφόρους ώστε να μπορέσουν να μεταφερθούν. Αισθάνεστε περήφανοι;

Τα κομψοτεχνήματα αυτά πλάστηκαν σε μια από τις πιο ένδοξες εποχές της ελληνικής ιστορίας. Λαμπροί καλλιτέχνες επιστράτευσαν το ταλέντο τους για να μπορούμε εμείς σήμερα να θαυμάζουμε τον πολιτισμό μας, να γνωρίζουμε την ιστορία μας και να γεμίζουμε υπερηφάνεια. Καταφέρατε όμως να μας το στερήσετε κι αυτό. Τα μνημεία αυτά αποτελούν τόκο και ποίημα των προγόνων μας κι έτσι απαιτούμε την επιστροφή τους στην πατρίδα τους στον τόπο γέννησής τους. Τα μάρμαρα του Παρθενώνα πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα γιατί κανείς δεν μπορεί να αφαιρέσει το δικαίωμα από έναν λαό να απολαμβάνει την αισθητική αρτιότητα και ομορφιά των μνημείων και νοερά μεταφέρεται έτσι σε εκείνη την εποχή. Η παραμονή τους στη Βρετανία αποτελεί υποκλοπή της ιστορίας του λαού και του πολιτισμού μας. Επιπρόσθετα απαιτούμε την επιστροφή τους, καθώς με την ένταξή τους στο φυσικό τους περιβάλλον θα αποκτήσουν και πάλι την αίγλη και την καλλιτεχνική τους αξία. Επιπλέον, τα μάρμαρα του Παρθενώνα πρεσβεύουν την ύπαρξη ενός ευρύτερου συμβολισμού που ακτινοβολεί την λάμψη της αρχαίας αθηναϊκής εποχής, της εποχής της δημιουργικότητας, της φιλοσοφίας και της διαλεκτικής.

Η έκθεση των μαρμάρων αυτών σε άλλη χώρα μειώνει την αξία τους και τον συμβολισμό τους. Φανταστείτε να προβάλαμε εμείς στο Μουσείο της Ακρόπολης κειμήλια του Κινέζικου ή Ιαπωνικού πολιτισμού! Γι’ αυτό και απαιτούμε την επιστροφή τους.

Εν κατακλείδι, τα εκθέματα αυτά εκφράζουν την ψυχή του Έλληνα. Τα καλλιτεχνήματα αυτά φιλοτεχνήθηκαν σε μια εποχή ακμής του ελληνικού πολιτισμού που λάμπει μέχρι και σήμερα και μας στερείτε λοιπόν τον πολιτισμό μας.»

Κωστής Κριτσιάνης