"Και να πως η ιστορία έγινε σιωπή" του Γ. Μάγκου Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Άρθρα
- Εκτύπωση
«Έγινες φήμη και γι αυτό δεν φυλακίζεσαι». Ένας μεγάλος καλλιτέχνης έφυγε, ένας μεγάλος μάγκας τραγουδάει από χθες στην γειτονιά των Αγγέλων.
Ο Δημήτρης Μητροπάνος έφυγε από κοντά μας από οξύ πνευμονικό οίδημα όπως αναφέρει το ιατρικό ανακοινωθέν. Το Ελληνικό λαϊκό τραγούδι έχασε έναν από τους τελευταίους άξιους πρεσβευτές του. Τον είχα δει κάποιες φορές ζωντανά να τραγουδάει, με τελευταία φορά ένα καλοκαιριάτικο βράδυ, πριν πολύ καιρό, στο εθνικό στάδιο όταν τον είχε φέρει η Αναγέννηση. Η κορμοστασιά στη σκηνή ήταν ανάλογη με τη φωνή του. Γνώριζα πως η υγεία του τελευταία είχε κλονιστεί ενώ είχε κάνει και μεταμόσχευση νεφρού με δότρια την αδελφή του. Πριν χρόνια είχε πάει στην Αμερική και οι γιατροί εκεί του απαγόρεψαν να ξανατραγουδήσει, αλλά το αρνήθηκε κατηγορηματικά. .
Στη μακρόχρονη πορεία του στο ελληνικό τραγούδι, ο Δημήτρης Μητροπάνος συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους δημιουργούς του λαϊκού αλλά και του έντεχνου τραγουδιού. Γιώργος Ζαμπέτας, Μίκης Θεοδωράκης, Δήμος Μούτσης, Απόστολος Καλδάρας, Τάκης Μουσαφίρης («Εμείς οι δυο» κ.α.), Χρήστος Νικολόπουλος («Πάρε Αποφάσεις» σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου), Γιάννης Σπανός («Ο Μητροπάνος τραγουδάει Σπανό») ήταν οι συνθέτες με τους οποίους συνδέθηκε επαγγελματικά, χτίζοντας μια καριέρα συνυφασμένη με την ελληνική λαϊκή μουσική παράδοση, μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του '80 με τραγούδια διαχρονικά..
Είχε πει κάποιος ότι η φωνή του Μητροπάνου ήταν ο αντρίκιος τρόπος για να κλάψει κανείς με αξιοπρέπεια. Ποιος δεν έκλαψε άραγε όταν άκουσε «χωρίς την αγάπη σου θα ήμουνα μόνος», ποιος δεν χόρεψε τη «Ροζα»
Έλεγε αυτά που πίστευε και δεν κρυβόταν πίσω από το δάκτυλό του. Οι απόψεις του ήταν πάντοτε καθαρές και μετρημένες, ποτέ δεν έγινε μαϊντανός..
«Σκέφτομαι ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Αλλά αυτό που με εξοργίζει αφάνταστα είναι ότι παίζουν με τη νοημοσύνη μου. Είναι όλοι τους θρασείς. Τις προάλλες άκουγα τον Παπανδρέου που έλεγε πως όταν μας είπε «λεφτά υπάρχουν» δεν εννοούσε αυτό που εννοούσαμε εμείς. Το θέμα είναι ότι καταλάβαμε αργά τι εννοούσε. Τα είχε κανονίσει όλα από πριν με το ΔΝΤ. Ο λαός, όμως, με αυτό το «λεφτά υπάρχουν» τον τίμησε, του έδωσε 160 βουλευτές. Μπορούσε να κάνει ένα νόμο στη Βουλή, να τον περάσει και να πάρει τα λεφτά από αυτούς που έχουν, αυτό που προσπαθεί σήμερα να μας πείσει ότι τέλος πάντων εννοούσε και να τελείωνε το πράγμα. Απλά δεν είχε διάθεση. Η μόνη διάθεση που είχε ήταν να τα πάρει από το ΔΝΤ και μετά δεν τον ενδιέφερε τι θα γίνει. Γιατί και τότε που τέθηκε θέμα πτώχευσης ας το συζητάγαμε. Εξάλλου και τώρα θα πτωχεύσουμε. Η διαφορά είναι ότι τώρα θα μας ζητήσουν να υποθηκεύσουμε την Ακρόπολη, τα νησιά, τους φυσικούς πόρους μας. Όλα, τα πάντα. Τώρα η πτώχευση θα είναι και αρπαγή» είχε πει στην τελευταία του συνέντευξη.
Μέσα στην αναστάσιμη ατμόσφαιρα και στην εαρινή μοσχοβολιά, στην οποία ζούμε, εκείνο που δεν φανταζόμασταν, ότι μπορούσαμε ν' ακούσουμε, ήταν η θλιβερή είδηση του θανάτου σου.
Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω, σε μονοπάτι αδιάβατο θα βγω,
θα βγω να σε ζητήσω τραγουδούσε ο Μητροπάνος
Και να πως η ιστορία έγινε σιωπή…
Γιάννης Μάγκος