Μείνε όσο θέλεις εσύ Οτο...
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Άρθρα
- Εκτύπωση
Στη χώρα του απόλυτου, άμεσου, άκρατου και στιγμιαίου ενθουσιασμού, στη χώρα που κυριαρχούν οι ξερόλες και βασιλεύουν οι κωλοτούμπες ο «παππούς» Ότο Ρεχάγκελ ξανάγινε «βασιλιάς». Ο άνθρωπος που λοιδορήθηκε όσο λίγοι, σε σύγκριση μ’ αυτά που πέτυχε, τους έκλεισε τα στόματα για μια ακόμη φορά με τη μεγαλειώδη πρόκριση της Εθνικής μας ομάδας στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2010 στη Ν. Αφρική.
Θυμάστε αλήθεια ποιο ήταν το κύρος της ποδοσφαιρικής Ελλάδας στην προ Ότο εποχή, τότε που όλοι παρακαλούσαν να κληρωθούν μαζί μας; Τότε που δεν υπήρχε προγραμματισμός, πειθαρχία και ενότητα στα αποδυτήρια και αγωνιστικό πλάνο; Ο Γερμανός δεν «συμμόρφωσε» απλώς μια «χύμα στο κύμα» κατάσταση. Δεν συμμάζεψε τα αφημένα στην τύχη τους. Έδωσε οντότητα και ταυτότητα στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη σε μια ομάδα που μέχρι τότε δεν συγκέντρωνε στο πρόσωπό της το παραμικρό ποδοσφαιρικό κύρος.
Συγκέντρωσε μια παρέα παικτών και δημιούργησε ένα σύνολο που, δεν ανέτρεψε μονάχα τα προγνωστικά αλλά, πέτυχε το ακατόρθωτο της κατάκτησης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Έβγαλε τους Έλληνες στο δρόμο, υψώνοντάς τους το ηθικό. Ποιος τολμά να περιγελάσει ότι αυτή η χώρα παραμένει πρώτη στον κόσμο σε αθλητικές επιδόσεις, με δεδομένο πάντα τον πληθυσμό; Ποιο ήταν το ποδόσφαιρό της πριν το 2004; Ποιο είναι όμως το ποδόσφαιρό της και μετά το 2004;
Δεν άργησαν τα παπαγαλάκια να χτυπήσουν. Αυτά που αποτελούν μέρος του συστήματος το οποίο θέλει τον αθλητισμό φυλακισμένο στον φανατισμό. Ταμπέλες, χαρακτηρισμοί, κακοπροαίρετη κριτική πάντα εκ του ασφαλούς, λοιδορία, και ξενέρωτα υποτιμητικά χάχανα ειρώνων με ύφος τουπέ. Πέντε χρόνια μετά την υπόκλιση του παγκόσμιου ποδοσφαίρου μπρος στην αρμάδα του Ρεχάγκελ κολυμπάμε στον ίδιο βόθρο. Την Κυριακή, μετά το πρώτο ματς με την Ουκρανία, τον είχαν τελειωμένο. Την Πέμπτη, μετά την πρόκριση, η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο.
Μα αλήθεια πιστεύετε ότι οι Έλληνες φίλαθλοι ξεχνούν; Είναι ηλίθιοι, δε βλέπουν; Πως –όσοι τον λοιδορήσατε- θα κάνετε κριτική; Με τι μούτρα, και στο φινάλε με ποιο δικαίωμα; Είστε προπονητές; Ο Μεγάλος Ότο διεκδίκησε τέσσερις προκρίσεις σε διεθνείς διοργανώσεις. Πέτυχε τις τρεις, τη μία την κατέκτησε. Εσείς τι πετύχατε για το ελληνικό ποδόσφαιρο; Την ασχολία με τη διαιτησία από Δευτέρα έως Σάββατο; Τους τηλεαστέρες διαιτητές που μετέφεραν τα στιγμιότυπα των αγώνων σε ώρα που σερβίρετε ο πατσάς; Εδώ ακόμη βλέπουμε αναφορές στο πόσοι παίκτες της ομάδας μας αγωνίζονται στην Εθνική!
Ξερόλες ήμασταν και πριν το 2004, πόσο μάλλον μετά την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού. Αυτό που δείξαμε όμως είναι ότι μας αρέσει στο βόθρο και δεν θέλουμε την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου. Αυτοί που δεν βλέπουν «μπάλα απ’ την Ελλάδα» ας ξενερώσουν με την κάθετη του Σαμαρά στον Σαλπιγγίδη… Ας θαυμάσουν τη μεγάλη Ρωσία του Αρσάβιν απ’ τον καναπέ. Ας δουν τη Γαλλία των ονομάτων και την Αργεντινή του Ντιέγκο που πέρασαν αγκομαχώντας.
Το μεγάλο ωστόσο ελληνικό οικοδόμημα ανήκει μόνο στον Ότο, σε κανέναν άλλο. Δεν τους αξίζει. Τους πρόσκαιρους πανηγυρισμούς δεν τους πιστεύει κανείς πλέον. Εδώ θα είμαστε και θα βλέπουμε, θα ακούμε, θα διαβάζουμε την κριτική σε λίγους μήνες για τα «αστέρια» που δεν ταξίδεψαν στη Ν. Αφρική. Που να δεις «καημένε» Ότο τι σε περιμένει τον Αύγουστο του 2010… Γι’ αυτό άμε στο καλό τώρα που είσαι «από πάνω», τώρα που είσαι νικητής. Μετά τους διθυράμβους έρχεται κι άλλη κωλοτούμπα, αυτή του κράξιμου. Νομίζεις θα στο συγχωρήσουν ότι τους χάλασες τη μανέστρα και πέρασες στα τελικά;
Παύλος Σφέτσας
(Άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Fthiotida Sport και μας εκφράζει απόλυτα)
