Μενέλαος Παπαδημητρίου: "Στέλιος Αν. Καλομπάτσιος: Ένας ακόμα Αργιθεάτης στο δρόμο του Κλαρίνου!!!" ^Κύριο

Ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΛΟΜΠΑΤΣΙΟΣ, που τον γνώρισα στα ξεφλουδίσματα καλαμποκιού στου Γιώργου Νάκου, γεννήθηκε στις 23/8/1999 στην Αθήνα με καταγωγή του πατέρα του Τάσου από τα Γρυμπιανά Βραγκιανών Αργιθέας Καρδίτσας και της μητέρας του Βασιλικής Σιαμέτη από το Ραφτόπουλο Δήμου Αγράφων Ευρυτανίας. Είναι δε εγγονός του αείμνηστου ΣΤΕΛΙΟΥ ΚΑΛΟΜΠΑΤΣΙΟΥ του Θεμιστοκλή που με το κλαρίνο και τον εξαίρετο χαρακτήρα του ήταν γνωστός σε όλη την Αργιθέα και όχι μόνο.

Όπως μου γνώρισαν οι γονείς του, ο ΣΤΕΛΙΟΣ σε ηλικία 8 χρονών και έχοντας ως κληρονομιά το ταλέντο του παππού του που ελάχιστα τον γνώρισε - απεβίωσε όταν εκείνος ήταν 3 χρονών - ξεκίνησε την παραδοσιακή μουσική στα αχνάρια του. Πρώτος του δάσκαλος ήταν ο Βαγγέλης Παπαναστασίου από τη Θράκη που τον βοήθησε στο ξεκίνημά του, στα πρώτα του βήματα- στους πρώτους δρόμους του κλαρίνου.

Για 3 χρόνια φοίτησε στο Μουσικό Σχολείο Αλίμου, όπου εκεί διδάχτηκε βασικά στοιχεία για τη μουσική όπως βυζαντινή μουσική αρμονία, ανάπτυξη ακουστικής ικανότητας, Ευρωπαϊκή θεωρία και ιστορία μουσικής. Εκεί γνώρισε κι άλλους δασκάλους στα παραδοσιακά πνευστά όπως ο Ανδρέας Χατζηανδρέας από τη Μακεδονία και ο μεγάλος Γιώργος Κωτσίνης από το Πωγώνι της Ηπείρου. Στο Σχολείο αυτό συμμετέσχε σε διάφορα παραδοσιακά σύνολα. Διδάχθηκε δε και πιάνο και ταμπουρά.

Ο ΣΤΕΛΙΟΣ είναι πολυτάλαντος και πολυάσχολος!!!

Πέρα από τα μαθήματά του ασχολείται και με τον αθλητισμό και ιδίως με το ποδόσφαιρο εδώ και αρκετά χρόνια και δεν κρύβει τη θέλησή του να ανέβει ψηλά και στο κλαρίνο και στο ποδόσφαιρο, όσο ψηλά μπορέσει. Ειδικά για τη μουσική στόχο έχει να φοιτήσει σε κάποιο Πανεπιστήμιο Μουσικολογίας.

Ο ΣΤΕΛΙΟΣ είναι βέβαιο πως αγκαλιάζει το μουσικοχορευτικό μας πολιτισμό επειδή τον αγαπά, επειδή και τα οικογενειακά αξιώματα σε αυτό του το δρόμο συγκλίνουν!!!

Αν αυτό το δρόμο συνεχίσει, κρατώντας ψηλά και αρχές και αρετές της οικογένειάς του και τις Παραδόσεις-ήθη και έθιμα και ιστορία της Αργιθέας μας και γενικότερα της Ελλάδας μας, δεν θα αργήσει να καταξιωθεί στη συνείδηση των ανθρώπων γύρω του. Κι αυτό είτε ασχοληθεί είτε όχι επαγγελματικά με τη μουσική.

Γνωρίζοντάς τον το ΣΤΕΛΙΟ και ακούγοντας το παίξιμό του εκείνο το βράδυ στα ξεφλουδίσματα του Γιώργου Νάκου και μόνο του και μαζί με το Στέλιο Κωφό - παρόλο που ήταν μαζί μας ένας από τους θρύλους του κλαρίνου ο μεγάλος ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΔΑΜΟΣ και έδωσε στη βραδιά ψυχή και χαρά (προσφέρθηκε και είναι προς τιμή του να του δείξει τα μυστικά του κλαρίνου όπως εκείνος τα γνωρίζει) – προσωπικά κάτι μου είπε από μέσα μου να ασχοληθώ, κάτι να γράψω για αυτό το παιδί. Ένα μικρό αφιέρωμα!!!

Και επειδή είναι νέος και επειδή με τη νέα γενιά έχω άριστη ζυγιά και θέλω να τους βγάζω μπροστά, να βοηθώ – όσο η πένα μου και ο λόγος μου πιάνει - , αυτό και κάνω τώρα. Έχουμε υποχρέωση οι παλιότεροι να στηρίζουμε τα παιδιά σε κάθε ξεκίνημά τους.

Του εύχομαι από καρδιάς να είναι γερός και δυνατός και καλό δρόμο στο δρόμο της δημοτικής μουσικής παράδοσης!!!!!!

Με την ευκαιρία όμως του εγγονού τιμής ένεκεν αναφέρομαι και στον αείμνηστο παππού του, τον αγαπημένο μουσικό, τον άνθρωπο το μερακλή και το γλεντζέ, τον πατριώτη ΣΤΕΛΙΟ ΚΑΛΟΜΠΑΤΣΙΟ που γνώριζα από παλιά.

Γεννήθηκε το 1932 στα Γρυμπιανά Βραγκιανών Αργιθέας.

Γόνος και αυτός αγροτο-κτηνοτροφικής οικογένειας πέντε παιδιών.

Το 1939 πήγε στην Α΄ Τάξη του Δημοτικού Σχολείου Γρυμπιανών, πλην όμως ο πόλεμος του 40 έστειλε το δάσκαλο στο Αλβανικό Μέτωπο και τους μαθητές στα σπίτια τους.

Ο Στέλιος με τους γονείς του και τα άλλα του αδέρφια για να επιβιώσουν ασχολούνταν με αγροτικές εργασίες στα λίγα χωράφια που είχε η οικογένεια. Και για να συμπληρώσουν τα προς το ζήν μετέβαιναν – περπατώντας τρεις μέρες – σε περιοχές του Αγρινίου και εργάζονταν εποχιακά στα καπνά, στο μάζεμα της ελιάς κ.α.

Η ιδιαίτερη κλίση του για τη μουσική φάνηκε στα 15 του χρόνια όταν ζήτησε από τον ξάδερφό του Γιώργο Κουσιωρή και τού φτειαξε μία φλογέρα από κουμαριά. Με αυτή άρχισε τα πνευστά. Ήταν τόση δε η αφοσίωσή του στην εκμάθηση της φλογέρας – στους αυτοσχεδιασμούς και στις μελωδίες της που – ενώ φύλαγε τα 25 πρόβατα τα έχασε και τα έφαγε όλα ο λύκος...

Μεγάλη η ζημιά...μια περιουσία με την οποία ζούσε η οικογένεια χάθηκε....

Όταν γύρισε στο σπίτι στενοχωρημένος, ο πατέρας του Θεμιστοκλής του είπε το εξής προφητικό: << Δεν πειράζει παιδί μου, μην στενοχωριέσαι. Μάθε το όργανο αυτό καλά και με αυτό θα ζήσεις>>.

Η συνέχεια; Ο ίδιος ξάδερφός του, κατά παράκληση του ΣΤΕΛΙΟΥ, του έφκιασε ένα ξύλινο κλαρίνο και με αυτό έβγαλε τα πρώτα χρήματα....και με αυτά αγόρασε το πρώτο κλαρίνο. Αυτοδίδακτος – δίχως να πάει σε δάσκαλο – έφτασε να γίνει από τους πρώτους καλλιτέχνες της Αργιθέας.

Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν δρόμοι και αυτοκίνητα κι έτσι με τους άλλους οργανοπαίχτες πήγαιναν σε όλα τα Χωριά-σε γάμους, αρραβώνες, πανηγύρια και στα αποχαιρετιστήρια γλέντια των στρατιωτών και των μεταναστών – περπατώντας ώρες...

Η μουσική του αξία μεγάλωσε και πέρασε τα σύνορα, έγινε γνωστός σε όλη την Ελλάδα ακόμα και στο εξωτερικό.

Το 1982 μαζί με άλλους Αργιθεάτες μουσικούς και τραγουδιστές βρέθηκε στον Καναδά ύστερα από πρόσκληση της ομογένειας. Μαζί του ο Κώστας Μιαρίτης με το βιολί, ο Λάμπρος Κουσιωρής στο τραγούδι.

Εκεί στον Καναδά που βρέθηκα φέτος το Σεπτέμβριο του 2014, στο σπίτι της Ελένης και του Σεραφείμ Μαργαρίτη και στο πλούσιο αρχείο τους είχα την ευκαιρία να ιδώ βίντεο από τις τότε εκδηλώσεις που συμμετείχε ο ΣΤΕΛΙΟΣ και να λάβω και φωτογραφικό υλικό. Αναθυμήθηκα τον Αργιθεάτη καλλιτέχνη – μιας και εγώ τον γνώριζα από τη δεκαετία του 70.

Ο ΣΤΕΛΙΟΣ συνεργάστηκε με όλους τους Αργιθεάτες και Ραδοβυζινούς καλλιτέχνες. Για πολλούς από αυτούς υπήρξε ο πρώτος δάσκαλός τους στο κλαρίνο.

Ήταν ιδιαίτερα αγαπητός, κοινωνικός, συναισθηματικός,γλεντζές, μερακλής, φιλότιμος και φιλόξενος. Είχε πολλά χαρίσματα.

Μα πάνω από όλα ήταν καλός οικογενειάρχης!!!

Με τη γυναίκα του Βασιλική Κοτσιώρη από τα Βραγκιανά απόκτησαν εφτά (7) παιδιά – τρία (3) αγόρια και τέσσερα (4) κορίτσια που όλα τα μεγάλωσε με τη δουλειά του – με το κλαρίνο, όπως είχε προβλέψει ο πατέρας του Θεμιστοκλής!!!

Στις 27 Ιουλίου 2002 έφυγε για τη γειτονιά των Αγγέλων...

Ζει στις καρδιές όλων μας, όλων που τον γνώρισαν και τον αγάπησαν, όσο εκείνος!!!

Δεν πρόφτασε ο παππούς ΣΤΕΛΙΟΣ να δει τον έγγονα ΣΤΕΛΙΟ και να τον ακούσει στα δικά του γυρίσματα...στα τσακίσματα..

Το βέβαιο είναι πως αυτός θα τον δικαιώσει, θα τον τιμήσει!!!!!!

Μενέλαος Παπαδημητρίου

Δικηγόρος Αθηνών

Συγγραφέας - Λαογράφος