Εχω μια απορία, την οποία θα προσπαθήσω να εκφράσω με τον πιο απλό και κατανοητό τρόπο. Πώς είναι δυνατόν η κυβέρνηση Παπανδρέου από τη μια να μας παίρνει και τα σώβρακα, για να σώσει την οικονομία και από την άλλη να δίνει τα ρέστα της, για ν' αποκτήσουν γήπεδο οι μέτοχοι της ΠΑΕ Παναθηναϊκός στο χώρο του Ελαιώνα;
Χρεοκοπία: «η αδυναμία πληρωμής των χρεών, επειδή οι οφειλές προς τους πιστωτές υπερβαίνουν τα οικονομικά διαθέσιμα». Αυτή είναι η λέξη και η ερμηνεία της που μπήκαν για τα καλά στη ζωή μας και που δύσκολα θα απαλλαγούμε από αυτές! Με το παρόν σημείωμα θα επιχειρήσουμε να «φωτίσουμε» τα γεγονότα που μας οδήγησαν στις τέσσερις – μέχρι τώρα – πτωχεύσεις του Ελληνικού Κράτους, αναζητώντας ομοιότητες και διαφορές με την επαπειλούμενη σήμερα - 5η κατά σειρά – χρεοκοπία της χώρας μας!
Στη χώρα του απόλυτου, άμεσου, άκρατου και στιγμιαίου ενθουσιασμού, στη χώρα που κυριαρχούν οι ξερόλες και βασιλεύουν οι κωλοτούμπες ο «παππούς» Ότο Ρεχάγκελ ξανάγινε «βασιλιάς». Ο άνθρωπος που λοιδορήθηκε όσο λίγοι, σε σύγκριση μ’ αυτά που πέτυχε, τους έκλεισε τα στόματα για μια ακόμη φορά με τη μεγαλειώδη πρόκριση της Εθνικής μας ομάδας στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2010 στη Ν. Αφρική.
Θυμάστε αλήθεια ποιο ήταν το κύρος της ποδοσφαιρικής Ελλάδας στην προ Ότο εποχή, τότε που όλοι παρακαλούσαν να κληρωθούν μαζί μας; Τότε που δεν υπήρχε προγραμματισμός, πειθαρχία και ενότητα στα αποδυτήρια και αγωνιστικό πλάνο; Ο Γερμανός δεν «συμμόρφωσε» απλώς μια «χύμα στο κύμα» κατάσταση. Δεν συμμάζεψε τα αφημένα στην τύχη τους. Έδωσε οντότητα και ταυτότητα στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη σε μια ομάδα που μέχρι τότε δεν συγκέντρωνε στο πρόσωπό της το παραμικρό ποδοσφαιρικό κύρος.
