Νόμο επιτάχυνσης απαλλοτριώσεων για τα μεγάλα οδικά έργα Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Επικαιρότητα
- Εκτύπωση
Νόμο επιτάχυνσης και απεμπλοκής των μεγάλων έργων από νομικά κυρίως προσκόμματα, αποφάσισε και τυπικά στη χθεσινή συνεδρίαση της αρμόδιας διυπουργικής επιτροπής παρακολούθησης έργων να φέρει η κυβέρνηση. Ο νόμος θα είναι στα πρότυπα του «ολυμπιακού νόμου» αλλά θα προβλέπει ακόμη πιο ταχείες διαδικασίες καθώς τα μεγάλα έργα κινδυνεύουν άμεσα να εισέλθουν σε «κατάσταση ΔΝΤ».
Στη χθεσινή συνεδρίαση της διυπουργικής επιτροπής παρακολούθησης έργων αποφασίστηκε να γίνει άμεσα εισήγηση στο επόμενο υπουργικό συμβούλιο και να «τρέξει» όσο πιο γρήγορα γίνεται ο νόμος τον οποίο ήδη επεξεργάζονται τα συναρμόδια υπουργεία.
Με τον νέο νόμο, η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να επισπεύσει τις απαραίτητες απαλλοτριώσεις και να απεμπλακεί από διάφορα νομικά κωλύματα με την επίκληση του κατ' επείγοντος. Στον νόμο για το «2004» προβλέπονταν, μεταξύ άλλων, αποφάσεις για αναγκαστικές απαλλοτριώσεις ακινήτων με τη δυνατότητα απευθείας εξαγοράς οικοπέδου ή ανταλλαγής με άλλο δημόσιο ακίνητο.
Προβλήματα αντιμετωπίζει η συντριπτική πλειονότητα των μεγάλων οδικών έργων που υλοποιούνται στην Ελλάδα αυτήν τη στιγμή. Πρόκειται για τον Ε-65 (Λαμία - Καρδίτσα - Τρίκαλα - Εγνατία), Ιόνια Οδός (Αντίρριο - Ιωάννινα) και Αθήνα - Σκάρφεια (τα δύο τελευταία σε ενιαίο πακέτο παραχώρησης), ο Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου (ΠΑΘΕ: Μαλιακός - Κλειδί), η Ολυμπία Οδός (Ελευσίνα - Κόρινθος - Πάτρα - Πύργος - Τσακώνα) και ο Άξονας Μορέας (Κόρινθος - Τρίπολη - Καλαμάτα και Λεύκτρο Σπάρτη).
Η μεγάλη καθυστέρηση που έχει προκληθεί κατά πρώτο λόγο από τις απαλλοτριώσεις που δεν έγιναν ποτέ από το Δημόσιο, από τις προσφυγές των κατοίκων για διάφορα θέματα (χαράξεις κ.λπ.) καθώς και η εμπλοκή στο ΣτΕ και την Ε.Ε. για την λίμνη Καϊάφα σε δεύτερο πλάνο, έχει ως αποτέλεσμα να αυξήσει τον κίνδυνο αποχώρησης των τραπεζών οι οποίες, με τα δάνειά τους, χρηματοδοτούν τα έργα. Δάνεια που συνήφθησαν προ ΔΝΤ και με σημαντικά πιο ευνοϊκούς όρους από ό,τι θα μπορούσε να γίνει σήμερα. Μια τέτοια εξέλιξη θα καθιστούσε πρακτικά αδύνατη την υλοποίηση αυτών των μεγάλων έργων, προκαλώντας μεγάλα προβλήματα τόσο στον κατασκευαστικό κλάδο όσο και γενικότερα στην οικονομία και την κοινωνία.