Στ. Κατσάρας: ''Καρδιτσιώτης'' στην Αθήνα, ''Αθηναίος'' στην Καρδίτσα... ^Κύριο

Θεωρώ ότι πρέπει να απαντήσω σε αυτή τη μία. Η κριτική που δέχομαι λοιπόν ξεκινάει από το ότι δεν ζω όλον τον καιρό στην Καρδίτσα και φτάνει μέχρι το να χαρακτηρίζομαι Αθηναίος! Επαναλαμβάνω, άλλη δεν έχει υπάρξει ή τουλάχιστον δεν την γνωρίζω εγώ. Κατά συνέπεια ας μείνουμε σε αυτή.

Να πω λοιπόν κατ' αρχάς ότι είναι αλήθεια. Όντως τα τελευταία (αρκετά) χρόνια δεν ζω μόνιμα στην Καρδίτσα. Έφυγα για να σπουδάσω, έκανα μεταπτυχιακά, υπηρέτησα την θητεία μου και δούλεψα κιόλας. Αυτή είναι η ψυχρή πραγματικότητα. Ένοχος λοιπόν. Κακώς ασχολούμαι με τα κοινά της Καρδίτσας. Αν κάποιος θεωρεί ότι έπρεπε να καθήσω στ' αυγά μου και να μην ασχοληθώ μπορώ να το σεβαστώ αλλά δεν συμφωνώ. Το “Αθηναίος” όμως δεν το δέχομαι επ' ουδενί. Δεν έχω τίποτα με τους Αθηναίους. Έχω πάρα πολλούς φίλους τους οποίους και εκτιμώ απεριόριστα, απλώς εγώ δεν είμαι Αθηναίος. Εδώ γεννήθηκα, εδώ ξεκίνησα το σχολείο και εδώ το τελείωσα. Στην πλατεία Παυσιλύπου είναι όλες οι παιδικές μου μνήμες και οι εφηβικές μου ανησυχίες. Εδώ ζει η οικογένειά μου και εδώ είναι το μόνο σπίτι που έχω στο όνομά μου (ένα καταπληκτικό διώροφο πλίθινο σπίτι που κληρονόμησα από τον παππού μου στον Κάμπο). Ακόμα και στο αυτοκίνητο που οδηγώ έχω καρδιτσιώτικες πινακίδες. Δεν επιτρέπω σε κανέναν λοιπόν να αμφισβητήσει την ταυτότητά μου. Με τα καλά μου και τα άσχημά μου, αλλά αυτός είμαι.

Ας πάμε όμως και λίγο παρακάτω. Να δούμε σε τελική ανάλυση αν υπάρχουν άλλες πτυχές και άλλες οπτικές.

Δεν θα σχολιάσω καν το αν κάποιος Καρδιτσιώτης (που ζει στην Αθήνα ή αλλού) είναι καλός για ψηφοφόρος αλλά κακός για υποψήφιος. Να πάμε κατευθείαν στην ουσία. Τι σημαίνει το ότι τα τελευταία χρόνια ζω μακριά;

1. Δεν ξέρω την Καρδίτσα; Αν είναι αυτό προκαλώ τον οποιονδήποτε να με δοκιμάσει!

2. Δεν γνωρίζω τα προβλήματα; Κι όμως. Γνωρίζω πολύ καλά τα προβλήματα όλου του Δήμου. Κι αν τυχόν υπάρχει κάτι που δεν γνωρίζω εδώ είμαι να το μάθω. Άλλωστε ήδη έχω προσκαλέσει όλους τους συν-υποψηφίους δημάρχους σε δημόσια συζήτηση (debate). Γιατί δεν εκμεταλλεύονται την ευκαιρία να με “ξεμπροστιάσουν”; Τι φοβούνται; Άρα δεν είναι αυτό.

Άλλη πτυχή υπάρχει; Εγώ λέω πως υπάρχει και μάλιστα πάρα πολύ σημαντική. Το γεγονός ότι λείπω τα τελευταία χρόνια από την πόλη μου έχει μερικές, όχι φανερές, αλλά ιδιαιτέρως θετικές κατ' εμέ διαστάσεις.

1. Όλα αυτά τα χρόνια που λείπω από την Καρδίτσα λείπω και από όλη αυτή την παθογένεια του συστήματος που διοικούσε, ενίοτε εξυπηρετώντας μικροσυμφέροντα κολλητών, πελατών, προμηθευτών και κουμπάρων.

2. Δεν χρωστάω σε κανέναν. Με κανέναν δεν “τα πίναμε” και ένας κουμπάρος μου που είναι κι αυτός Καρδιτσιώτης (οι άλλοι είναι από αλλού) είναι εξαιρετικός παιδικός μου φίλος αλλά ζει εκτός Καρδίτσας και δεν προβλέπεται να επιστρέψει μέχρι να αποκτήσει η Καρδίτσα πολεμικό αεροδρόμιο...

3. Δεν έχω συνηθίσει και δεν έχω συμβιβαστεί με όλα τα κακώς κείμενα της Καρδίτσας ακριβώς διότι για πολύ καιρό δεν τα ζω σε καθημερινή βάση. Βλέπω κακώς κείμενα εκεί που πολλοί δεν βλέπουν γιατί πολύ απλά το μάτι μου δεν έχει συνηθίσει το μωσαϊκό των πεζοδρομίων στην Υψηλάντου, την Κουμουνδούρου ή τη Χαρίτου. Δεν έχω συνηθίσει την μαυρίλα των τεράστιων κενών τοίχων των πολυκατοικιών. Δεν έχω συνηθίσει την μεγάλη έλλειψη καθαριότητας στην Καρδίτσα και τα χωριά. Δεν έχω συνηθίσει, και πολύ περισσότερο δεν έχω συμβιβαστεί, με αυτήν την μιζέρια που η πολιτική τάξη έχει εμφυσήσει όλα αυτά τα χρόνια στην πόλη της Καρδίτσας. Ποτέ δεν μπόρεσα να συμβιβαστώ με την λέξη και την έννοια του “Καρδιστάν”! Όσοι το κάνουν ας αναρωτηθούν το γιατί.

4. Έζησα σε άλλες πόλεις με άλλα χαρακτηριστικά. Ταξίδεψα αρκετά, γνώρισα νέες διαφορετικές αντιλήψεις, συνομίλησα και αντάλλαξα απόψεις με Έλληνες και ξένους αξιωματούχους και αποκόμισα πλουσιότατες εμπειρίες. Αυτές έχω σκοπό να αξιοποιήσω.

5. Δεν γνωρίζω το τοπικό σύστημα εξουσίας. Και να ήθελα να το αναπαράγω δεν το γνωρίζω! Είμαι αποφασισμένος να κάνω αυτό που θεωρώ σωστό, αυτό που η συνείδησή μου μού επιβάλλει και ας έρθω σε σύγκρουση με όλο το κατεστημένο. Το μόνο που έχω ανάγκη είναι η κοινωνία.

Όπως ίσως γνωρίζετε, είμαι ψυχολόγος στο επάγγελμα. Δεν χρειάζομαι μηχανήματα για να ασκήσω το επάγγελμά μου, παρά μόνο ένα τραπέζι και δυο καρέκλες. Δεν θα μου ήταν δύσκολο να ανοίξω ένα “ψευτογραφείο” και να “κοτσάρω” μια ταμπέλα με το όνομά μου (όπως πολλοί με συμβούλευαν) σε κεντρικό σημείο της πόλης να φαίνεται και να μην ξέρει κανείς που είμαι. Όμως πρώτον, παίρνω τη δουλειά μου πολύ σοβαρά και δεύτερον, έτσι θα ξεκινούσαμε άσχημα. Θα ξεκινούσαμε με ψέματα. Συνειδητά επέλεξα την συγκεκριμένη στάση από την αρχή και συνειδητά θα την τηρήσω μέχρι το τέλος.

Λοιπόν; Που ακριβώς είναι τελικά το κακό;

Στέφανος Κ. Κατσάρας Ψυχολόγος MSc υπ. δήμαρχος “Καρδίτσα μας”