"Για να δούμε ποια είναι η εμπειρία από "αριστερές" κυβερνήσεις στην Ευρώπη" Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Πολιτικά
- Εκτύπωση
Μας καλούν λοιπόν μπροστά στις εκλογές ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ -και προβάλλεται κατά κόρο από τα κανάλια και τις εφημερίδες- να αναδείξουμε με την ψήφο μας μια «αριστερή» κυβέρνηση που με τα μέτρα που θα πάρει θα ανακουφιστούν τα λαϊκά στρώματα.
Πιέζουν μάλιστα και κατηγορούν το ΚΚΕ ότι δεν συμβάλλει σ’ αυτό γιατί τάχα δεν θέλει να κυβερνήσει, είναι απομονωμένο κ.λ.π.. Όλ’ αυτά φυσικά θα υλοποιηθούν στο πλαίσιο της ΕΕ και με την εξουσία των μονοπωλίων, δηλαδή την εξουσία των αφεντικών, ανέπαφη!!! ΚΟΡΟΪΔΕΟΥΝ! Τίποτε άλλο δεν μπορεί να πει κανείς.
Αλλά ας δούμε ποια είναι η εμπειρία από αυτού του είδους τις κυβερνήσεις «αριστερές» ή «κεντροαριστερές», σε Γαλλία και Ιταλία. Είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική και διδακτική τόσο για την κατάντια ιστορικών Κομμουνιστικών Κομμάτων που συμμετείχαν σε τέτοιες κυβερνήσεις, όσο και για το τι επακολούθησε εξαιτίας της απογοήτευσης των εργαζομένων.
Το Γαλλικό ΚΚ (σύμμαχο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ) συνεργάστηκε στην κυβέρνηση του σοσιαλιστή Μιτεράν, παίρνοντας και υπουργεία το διάστημα από το 1981 - 1984 και συνέβαλε σε αντιλαϊκά μέτρα. Συνεχώς στήριζε τις σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις με συνεργασίες σε όλα τα επίπεδα και στην κυβέρνηση του Ζοσπέν 1997 - 2002, είχε υπουργεία. Η παραπέρα ιδιωτικοποίηση των τηλεπικοινωνιών της «Φρανστέλεκομ» προχώρησε γοργά σε αυτή τη διακυβέρνηση, ταυτόχρονα αιτήματα των εργαζομένων για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, συνάντησαν τοίχο, πιο χαρακτηριστική η μεγάλη απεργία στις μεταφορές, που παρεμπιπτόντως ο υπουργός ήταν από το Γαλλικό ΚΚ. Επίσης, το ΓΚΚ ανέχτηκε την εξαπόλυση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Γιουγκοσλαβία. Αυτή ήταν η τραγική εμπειρία που βίωσαν οι εργαζόμενοι και τη χρέωσαν και στους κομμουνιστές
Όλα αυτά πού οδήγησαν; Στην υποχώρηση του εργατικού κινήματος, στον αφοπλισμό του και στη συντηρητικοποίηση του λαού. Έτσι έφτασαν εργατικές μάζες να ψηφίζουν (18%) Λεπέν στις τελευταίες εκλογές.
Στην Ιταλία, η πορεία ήταν αντίστοιχη. Η διάλυση του Ιταλικού ΚΚ, μετά τις ανατροπές του 1990, οδήγησε σύντομα στο εγχείρημα της «κεντροαριστεράς». Πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα οι κυβερνήσεις Πρόντι το '96 και Ντ' Αλέμα το '99 που στήριξαν τα κόμματα που προέκυψαν από τη διάλυση του Ιταλικού ΚΚ (Κομμουνιστική Επανίδρυση και Κόμμα Ιταλών Κομμουνιστών(σύμμαχα κόμματα του ΣΥΡΙΖΑ)). Τι έκανε η κυβέρνηση Πρόντι; Διατήρησε όλους τους νόμους που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι. Υποσχέθηκε ότι θα αποσύρει τον ιταλικό στρατό από το Αφγανιστάν, αλλά τον διατήρησε εκεί. Αύξησε κατά δύο χρόνια τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και μείωσε τις συντάξεις.
Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Ξαναήρθε στο προσκήνιο η κεντροδεξιά του Μπερλουσκόνι!
Αυτή είναι η συμβολή των «αριστερών» στη διαχείριση του σάπιου αυτού συστήματος, του καπιταλιστικού, να το ανασταίνουν, αποκοιμίζοντας λαϊκές συνειδήσεις.
Να σημειώσουμε εδώ ότι με αυτά τα κόμματα που κατέστρεψαν το κίνημα στις πατρίδες τους και οδήγησαν σε πολιτικές λιτότητας τους λαούς τους συνεργάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ στο κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ, αντιπρόεδρος ο κ. Τσίπρας).
Ε! λοιπόν την ίδια «ξινισμένη» σούπα προτείνουν ο ΣΥΡΙΖΑ και όσοι τον στηρίζουν, να αναδείξουμε κα ι στην Ελλάδα κυβέρνηση της «αριστεράς». Σε αυτό το ξαναπαιγμένο έργο που πλήρωσαν ακριβά οι εργάτες, αυτοί που έχουν ενσωματωθεί στο εκμεταλλευτικό σύστημα, που ονειρεύονται «δίκαιο καπιταλισμό», προτείνουν να συμμετέχει και το ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ δεν καλεί το λαό να παλέψει κάτω από σημαίες διαχείρισης πολιτικών, που τον οδήγησαν στον γκρεμό. Αντίθετα από αυτούς, δεν παλεύει για τον «εξανθρωπισμό» της βαρβαρότητας, μέσα στην ΕΕ και με πολιτική υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά για την ανατροπή του.
Θέλει το λαό πρωταγωνιστή, το λαό στην εξουσία με τα μέσα παραγωγής στα χέρια του. Σε αυτήν τη διακυβέρνηση, το ΚΚΕ θα πρωταγωνιστήσει σε προσφορά και θυσίες.
Γι’ αυτό στις 17 Ιούνη ισχυρό ΚΚΕ!
Όσο για το λεγόμενο «35ωρο» που παρουσιάστηκε το 2000 ως μεγάλη αλλαγή, αυτό ουσιαστικά που σήμανε ήταν μεγαλύτερη εντατικοποίηση της εργασίας και εκμετάλλευση των εργαζομένων, κατάργηση διαλειμμάτων, επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, «ζεστό χρήμα» στο κεφάλαιο από τις επιδοτήσεις για 5 χρόνια εφαρμογής του νόθου «35ωρου».
Αστέρης Χαλάτσης
Υποψήφιος Βουλευτής του ΚΚΕ στις τελευταίες εκλογές
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1 ΙΟΥΝΗ 9ΜΜ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ
ΘΑ ΜΙΛΗΣΕΙ Η ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ