"Η άμετρη πολιτική θρασύτητα" άρθρο του Π. Σιούφα ^Κύριο

Η είσοδος στη νέα χρονιά γίνεται κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες για τον Ελληνικό λαό, που πλήττεται από σημαντικά προσωπικά οικονομικά προβλήματα, τη βαθιά ανεργία και την μεγάλη ύφεση.  Όμως, για πρώτη φορά από τότε που μπήκαμε στην κρίση, υπάρχει ένα φως, μία ελπίδα, ότι τα πράγματα μπορούν φέτος να μπουν σε μια σειρά σε ωρισμένα πεδία και κυρίως στο οικονομικό.  

Είναι αλήθεια ότι σε κανέναν δεν αρέσουν οι απότομες μεταβολές στην ζωή – εκτός αν κερδίσει τον πρώτο λαχνό του λαχείου – και ειδικώτερα αν αυτές τις μεταβολές τις προκαλεί μία κρίση η οποία μπαίνει βαθιά στο σύστημα που κατευθύνει και κανονίζει τις οικονομικές και κοινωνικές μας σχέσεις.

Δυστυχώς είχε εμπεδωθεί μέσα μας, ότι κάθε επόμενη γενιά θα ζει καλύτερα απ’ την προηγούμενη, απλά με την υλοποίηση ενός όχι άπιαστου ονείρου, το οποίο ήταν το ‘τρύπωμα’ στο δημόσιο, έστω και σαν κλητήρας ή καθαριστής.  Όπως επίσης είχε γίνει κανόνας, η υλοποίηση προσδοκιών, έργων και ιδεών, πάντα όμως με δανεικά χρήματα, μέσα σε έναν ευδαιμονισμό που στηριζόταν σε ευμάρεια με γυάλινα πόδια.

Και ασφαλώς όσοι διαχειρίστηκαν τα τελευταία χρόνια τις τύχες της πατρίδας, έχουν τεράστια ευθύνη γι’ αυτό που συνέβη στην χώρα.  Αυτό βέβαια δεν απαλλάσσει απ’ τις ευθύνες του, ούτε τους αμετανόητους κρατικιστές της αριστεράς, ούτε τους κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές, ούτε ακόμη και μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου.  

Όμως αποτελεί θράσος και αναίδεια, να έρχονται σήμερα οι πολιτικοί αυτοί, που έκαναν το ρουσφέτι κανόνα ζωής και πολιτικής πρακτικής, με μοναδικό βέβαια στόχο την πολιτική αλλά και προσωπική τους επιβίωση, και μέσω παραπολιτικών σχολίων που οι ίδιοι γράφουν και στέλνουν στον τοπικό Τύπο, ή μέσω κατευθυνομένων δημοσιευμάτων, να θυμίσουν στον κόσμο όχι μόνο την ύπαρξή τους, αλλά και την άθλια και ανήθικη πολιτική τους συμπεριφορά.  Και το κάνουν με συγκριτικές αναφορές του παρελθόντος με το παρόν, λησμονώντας βέβαια ότι ο λαός ξέρει, θυμάται και δεν ξεχνά τα τσαλάκωμα της προσωπικής του αξιοπρέπειας και του στοιχειώδους εγωισμού του, θύμα της έλλειψης αρετής και ήθους απ’ αυτούς οι οποίοι έπρεπε πρώτιστα να διακατέχονται απ’ τα στοιχεία αυτά.  Συμπεριφορά που οδηγούσε στον εκμαυλισμό του κόσμου που τους πίστευε, αλλά και στην δική τους επανεκλογή και την μέσω αυτής νομή της εξουσίας.

                                Παύλος Β. Σιούφας
                                Βουλευτής Καρδίτσας