Υπάλληλος του ΚΕΠ Αργιθέας: Πληρώνομαι για να κοιτάζω τους τοίχους... ^Κύριο

Τα παραπάνω λόγια, όσο... αξιοπερίεργο και αν φαντάζει, ανήκουν σε μια γυναίκα, η οποία εργάζεται στο Δημόσιο. Η Βασιλική, μητέρα δύο παιδιών, εργάζεται στο Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών της ορεινής Αργιθέας και ζητάει να της δοθεί η δυνατότητα να εργαστεί περισσότερο, ενώ ταυτόχρονα κάποιοι της το αρνούνται.

“Δουλεύω από το 2003 στο συγκεκριμένο ΚΕΠ. Όταν ήρθα εγώ, είχε δουλειά, καθώς ο δήμος Αργιθέας δεν είχε γίνει ακόμα καποδιστριακός. Με τον ερχομό του Καλλικράτη, ο νέος δήμαρχος αποφασίζει να μεταφέρει όλο το προσωπικό και τις υπηρεσίες στην έδρα του δήμου, στη Δυτική Αργιθέα”.

Μιλώντας στο news.gr, μεταφέρει την εικόνα εγκατάλειψης. Μια εικόνα δημόσιας υπηρεσίας, η οποία καλείται να εξυπηρετεί κατά τους χειμερινούς μήνες τους 20 με 30 μόνιμους κατοίκους του ορεινού οικισμού, ενώ μπορεί να περάσουν πολλές ημέρες χωρίς να εμφανιστεί κανένας. “Μένω μόνη μου στο ΚΕΠ και δεν κάνω τίποτα. Έχω ζητήσει από το δήμαρχο να μου δώσει μετάταξη. Βλέποντας, όμως, ότι δεν το κάνει, του ζήτησα - τουλάχιστον για τους χειμερινούς μήνες - να βρεθώ στην έδρα του Δήμου για να βοηθάω. Αλλά εκείνος με αγνοεί, καθώς άφησε ένα ΚΕΠ για να λέει στον κόσμο 'υπάρχει γραφείο εδώ'. Πληρώνει έναν υπάλληλο, ο οποίος πάει από τα Τρίκαλα, για να ασχολείται με το απόλυτο τίποτα. Έρχομαι το χειμώνα, ανάβω μία σόμπα και φεύγω”, περιγράφει χαρακτηριστικά.

Απαντώντας σε όσους μπορεί να την κατηγορήσουν ότι "τώρα θυμήθηκε να διαμαρτυρηθεί", λέει ότι τα πράγματα κάποτε ήταν εντελώς διαφορετικά. “Υπήρχαν και άλλοι συνάδελφοι. Από τη στιγμή, όμως, που μετέφεραν τα δημοτολόγια δεν έχω πια αντικείμενο. Κάνω αυτή τη στιγμή 120 χιλιόμετρα πήγαινε - έλα από το κέντρο των Τρικάλων στη δουλειά μου για να μένω άπραγη.

Στην προσπάθειά μας να την αναζητήσουμε, καλέσαμε στο ΚΕΠ. Aπό την άλλη πλευρά του ακουστικού, εκτός από τη γυναικεία φωνή, που περιμέναμε να ακούσουμε, ξεχύθηκαν παιδικές φωνές. Όπως μας εξήγησε, επιλέγει να παίρνει τα παιδιά της μαζί στη δουλειά για να τα φροντίζει και να έχει κάτι να ασχολείται. “Ακόμα και τώρα το καλοκαίρι, μπορεί να περάσει ένας άνθρωπος ανά τρεις ημέρες, ενώ - συνήθως - όποιος έρχεται, ζητάει κάποια προσωπική εξυπηρέτηση, για παράδειγμα να στείλει ένα φαξ ή κάτι τέτοιο. Οι περισσότεροι επισκέπτες είναι παραθεριστές και δύσκολα θα μου ζητήσουν κάποιο διοικητικό έγγραφο”, αφηγείται η Βασιλική.

Σπούδασε φιλόλογος και θα ήθελε να μπορούσε να κάνει περισσότερα πράγματα από αυτά, που κάνει τώρα. Επιμένει ότι δεν μπορεί να υπάρχει προσωπικό, που παραμένει ανεκμετάλλευτο, τη στιγμή που συζητάμε για συρρίκνωση του Δημοσίου. “Από τη στιγμή, που τα ΚΕΠ βρίσκονται στην εμπροσθοφυλακή, δεν γίνεται να μένει άπραγος ένας άνθρωπος, ο οποίος πληρώνεται. Δεν με νοιάζει ακόμα και να με απολύσουν. Δεν έχει πια κανένα νόημα αυτό που κάνω. Με υποβιβάζει να πληρώνομαι για να κοιτάζω τους τοίχους”, λέει με παράπονο.

Λίγο πριν κλείσουμε το τηλέφωνο, μας λέει : “Βαρέθηκα να κρατάω όμηρο την οικογένειά μου χωρίς να υπάρχει λόγος”, φέρνοντας την κουβέντα και σε προσωπικό επίπεδο, καθώς - όπως υποστηρίζει - αναγκάζεται να κάνει κάτι, το οποίο επηρεάζει και τους οικείους της.

Πηγή: news.gr