Καθημερινά κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ και των κυβερνήσεων Παπανδρέου & Παπαδήμου, απαρνούνται το διαβόητο Μνημόνιο, που τόσα δεινά σώρευσε και συνεχίζει να σωρεύει στους Έλληνες.

Είναι άπειρες οι φορές, που τους τελευταίους 20 περίπου μήνες ακούσαμε από πρωθυπουργικά και κορυφαίων υπουργών χείλη, ότι με την οικονομική πολιτική που υιοθετήθηκε και εφαρμόσθηκε στο διάστημα αυτό, σώθηκε ή θα σωθεί η Ελλάδα, ότι το 2011 θα επιστρέφαμε στις αγορές, ότι το 2011 θα είναι η τελευταία χρονιά πόνων και θυσιών για τον Ελληνικό λαό.

Μέσα στην δίνη της τραγικής οικονομικής κατάστασης που διέρχεται η πατρίδα, ένας νέος κίνδυνος βρίσκεται προ των πυλών. Χιλιάδες μικρομεσσαίοι αγρότες του νομού μας είναι βέβαιο ότι θα οδηγηθούν έξω από τον παραγωγικό ιστό, αν τα συναρμόδια υπουργεία δεν δώσουν άμεσες και αποφασιστικές λύσεις.

Πραγματικά είναι αστείο να μιλάμε σήμερα για λειτουργία των σχολείων...  Δυστυχώς και σ’ αυτό το κομμάτι του κράτους, ολοκληρώθηκε φέτος η διάλυση και η κατάσταση που επικρατεί στον τομέα αυτόν, είναι πλέον χώρας του τρίτου κόσμου.

Η κρίση που βιώνει σήμερα η πατρίδα μας και ο λαός της ασφαλώς και δεν προέκυψε από το πουθενά.

Είναι αμφίβολο αν υπάρχει ένας Έλληνας, που να πιστεύει ότι με τα Μνημόνια, τα Μεσοπρόθεσμα, τις Δανειακές Συμβάσεις, τα οποιαδήποτε σκληρά φορολογικά μέτρα, τις περικοπές των συντάξεων και των μισθών, ακόμη και με το δημόσιο χρέος κουρεμένο κατά 50%, η Πατρίδα μας θα ξεπεράσει την σημερινή τραγική οικονομική πραγματικότητα.

Τι άραγε να οδήγησε τον τέως πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου στην απόφασή του να οργανώσει στην Ελλάδα δημοψήφισμα, για τα θέματα των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής συνόδου της 26-27 Οκτωβρίου 2011;

Την πρώτη πολιτική παρέμβασή του ως υποψήφιος Βουλευτής με το κόμμα της Ν.Δ. κάνει ο Παύλος Σιούφας και αφορά το πρόβλημα που υπάρχει εδώ και πάρα πολλούς μήνες στη λειτουργία του ακτινολογικού τμήματος στο Κ.Υ. Μουζακίου.

Είναι αλήθεια και γι’ αυτό δεν χωράει καμμία αμφιβολία, ότι η χώρα μας βρίσκεται σε μια πρωτοφανή οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση.  

Η πατρίδα μας διέρχεται αναμφίβολα, μία απ’ τις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας της.  Ο λαός αμήχανος, ανασφαλής και απελπισμένος, στην κυριολεξία δεν ξέρει τι θα σημάνει το αύριο γι’ αυτόν.