"Αποχή: ο νικητής των εκλογών" ^Κύριο

Στην Καρδίτσα το ποσοστό αποχής την πρώτη Κυριακή ήταν 32,45%, ενώ την δεύτερη Κυριακή άγγιξε το 52,66 %, που σημαίνει, σε αριθμούς, ότι την δεύτερη Κυριακή ψήφισαν στο νομό μας 27.960 πολίτες λιγότεροι από την πρώτη και 72.976 λιγότεροι από το εκλογικό σώμα!

Το «κίνημα της αποχής» σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκεντρώνουν εταιρείες δημοσκοπήσεων (εφημερίδα πρώτο θέμα 21/11/2010), συντίθεται από τέσσερις διαφορετικές ομάδες πολιτών.

Σχεδόν το 50% της αποχής αποτελείται από ψηφοφόρους  έντονα πολιτικοποιημένους που θεωρούν την αποχή ψήφο διαμαρτυρίας στα δυο μεγάλα κόμματα. Κάποια στιγμή θα επιστρέψουν στην κάλπη αλλά άγνωστο πότε και με ποιόν.

Το 25% των ψηφοφόρων που απέχουν απορρίπτουν συνολικά το πολιτικό σύστημα καθώς το θεωρούν απαξιωμένο  και είναι ως επί το πλείστον κεντροαριστεροί, απογοητευμένοι από την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο τους και απέχουν συνειδητά.

Το 15% είναι νεαρής ηλικίας ψηφοφόροι, ανήκουν στην γενιά των 700 ευρώ, που τείνει να γίνει των 500 ευρώ και αρνούνται να υποστηρίξουν ένα πολιτικό σύστημα που θεωρούν βασικό υπεύθυνο για τα προβλήματά τους, ενώ το 10% των ψηφοφόρων απέχουν περιστασιακά από τις κάλπες ο καθένας για το δικό του λόγο.

Και δεν ήταν κάτι που δεν είχε γίνει αντιληπτό πιο πριν. Μια μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας, σαν  πρώτη αντίδραση όταν τους ζητήθηκε ψήφος, δεν ήταν ότι προτιμούν κάποιο άλλο συνδυασμό ή άλλον υποψήφιο αλλά  ότι δεν είχαν πρόθεση να ψηφίσουν καν σ’ αυτές τις εκλογές.

Οι ψηφοφόροι που δεν προσήλθαν στις κάλπες επέλεξαν με τον τρόπο αυτό να διαμαρτυρηθούν κυρίως για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους  αλλά και για το πολιτικό σύστημα γενικότερα. Οι πολίτες με τη στάση τους έστειλαν το μήνυμα ότι το πολιτικό σύστημα νοσεί.

Προφανώς απείχαν κυρίως οι πολίτες που εκπροσωπούν την «μετακινούμενη ψήφο» και κρίνουν κάθε φορά και το εκλογικό αποτέλεσμα. Αυτή τη φορά έδειξαν τη δυσαρέσκειά τους συνολικά στο πολιτικό σύστημα και όχι απέναντι σε συγκεκριμένο κόμμα γιατί αν η δυσαρέσκεια ήταν μόνο αντικυβερνητική οι ψήφοι θα πήγαιναν μαζικά σε ένα ή περισσότερα αντικυβερνητικά κόμματα.

Η αποχή αποτέλεσε, επίσης, έναν τρόπο για να δείξουν οι πολίτες την διαμαρτυρία τους για τις διαδικασίες που επιλέγονται τα πρόσωπα, και όχι κατ’ ανάγκην για τα ίδια τα πρόσωπα. Ποιο είναι το κίνητρο να επιλέξει ανάμεσα σε προεπιλεγμένους από άλλους υποψηφίους, χωρίς ο ίδιος να έχει ερωτηθεί με οποιονδήποτε τρόπο για το ποια πρόσωπα θεωρεί πιο κατάλληλα να τον εκπροσωπήσουν;

Ο πολίτης για να κινητοποιηθεί, να αφήσει τον καναπέ του και να προσέλθει στις κάλπες χρειάζεται έμπνευση, χρειάζεται να πιστέψει ξανά στην αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος.

Η αποκατάσταση της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος… 4 λέξεις που κρύβουν πίσω τους ατελείωτες συζητήσεις και κυρίως ισχυρή πολιτική βούληση και σκληρή δουλεία για να επιτευχθούν. Αν δεν γίνουν όμως βήματα προς αυτή την κατεύθυνση οι πολιτικοί κινδυνεύουν να μείνουν μόνοι τους, χωρίς πολιτικούς φίλους και κυρίως χωρίς ψηφοφόρους.

Μπακαλάκου Ρούλα