Παρέμβαση Μιχαλάκη στην ημερίδα για την διαχείριση των υδάτων Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Πολιτικά
- Εκτύπωση
Παρέμβαση πραγματοποίησε ο Βουλευτής Καρδίτσας του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, Νίκος Μιχαλάκης στην ημερίδα που πραγματοποίησε η Ειδική Γραµµατεία Υδάτων του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιµατικής Αλλαγής,
Αρχικά ο κ. Μιχαλάκης αναφέρθηκε στη θετική διαδικασία της δημόσιας διαβούλευσης για τη διαχείριση του νερού, θέτοντας όμως ως βασική αρχή μιας τέτοιας διαδικασίας την αποδοχή ότι το νερό είναι κοινωνικό αγαθό. Ως τέτοιο δεν πρέπει να αποτελεί πηγή κέρδους αλλά πρέπει να διασφαλίζεται η δημόσια ιδιοκτησία και διαχείρισή του, μακριά από τους κανόνες της αγοράς. Ένα ιδιαίτερα κρίσιμο θέμα που έχει ήδη ανοίξει είναι η ιδιωτικοποίηση των υδάτινων πόρων που συνιστά προφανή απειλή για όλους, διότι η παράδοση ενός φυσικού μοναδικού αγαθού σε μια ιδιωτική εταιρία έχει τον κίνδυνο όχι μόνο αύξησης των τιμών για λόγους κέρδους, αλλά θέτει και θέματα δυνατότητας διακοπής παροχής του, όπως και την εγκατάλειψη των ζητημάτων ποιότητάς του. Αυτό τουλάχιστον έχει δείξει η παγκόσμια εμπειρία.
Ανέφερε ακόμη ότι η ΕΕ και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν θέσει θέματα για πολιτικές μετατροπής του νερού ως χρηματοοικονομικού περιουσιακού στοιχείου, μέσα στο πλαίσιο της «Πράσινης Οικονομίας» και της εισαγωγής μιας παγκόσμιας αγοράς νερού. Σε μια τέτοια προοπτική χρειάζεται μια σκληρή αντιπολίτευση, για την προστασία του νερού ως δημόσιου αγαθού που σημαίνει ότι οι φορείς διαχείρισης και διανομής του πρέπει να βρίσκονται κάτω από δημόσιο έλεγχο και ιδιοκτησία.
Επιπλέον τόνισε τα εξής: «Για τον ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ η άσκηση υδατικής πολιτικής πρέπει να διέπεται από ορισμένες βασικές αρχές, στις οποίες πρέπει να στηρίζεται το οποιοδήποτε σχέδιο διαχείρισης όχι μόνο για τη Θεσσαλία, αλλά και για ολόκληρη τη χώρα. Αυτές είναι:
- Το νερό αποτελεί φυσικό πόρο και δεν πρέπει να συνδέεται η ιδιοκτησία του με τον ιδιοκτήτη της γης, όπως ισχύει και για τα ενεργειακά ορυκτά.
- Η σωστή διαχείριση της ζήτησης για την αποτροπή σπατάλης που οφείλεται είτε στην κακή αρδευτική μέθοδο, είτε στην παλαιότητα (ή και την ανυπαρξία) του αρδευτικού δικτύου.
- Η ενίσχυση και η ανάπτυξη της έρευνας για την παρακολούθηση και καταγραφή δεδομένων ποιοτικών και ποσοτικών παραμέτρων του νερού.
- Η σαφής διάκριση της κοστολόγησης και της τιμολόγησης του νερού, όχι στη βάση εμπορευματικών, ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων.
- Τέλος η λαϊκή συμμετοχή στην ενημέρωση και η συμμετοχή των φορέων (παραγωγικών, επιστημονικών, τοπικών) στα θέματα διαχείρισης να έχει ουσιαστικό ρόλο και όχι συμβουλευτικό.
Σχετικά με τον τομέα της εξοικονόμησης των χρησιμοποιούμενων υδατικών πόρων η οποία θεωρείται σήμερα ως η φθηνότερη εναλλακτική πηγή νερού, ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα θα εξυπηρετούσε για τη διαχείριση της ζήτησης στην κατεύθυνση της εξοικονόμησης του νερού και της προστασίας του περιβάλλοντος. Επιπλέον θα συνέβαλλε στην εξοικονόμηση ενέργειας, σε χαμηλότερες ειδικές καταναλώσεις σε περιόδους αιχμής και στη γενικότερη κάλυψη των αναγκών νερού χωρίς απαραίτητα την ανάγκη εκτέλεσης μεγάλων έργων που είναι και οικονομικά πολυέξοδα και περιβαλλοντικά επιζήμια.
Το γεγονός ότι τα ποιοτικά κριτήρια για το νερό της άρδευσης είναι χαμηλά σε σχέση με τις άλλες χρήσεις, επιτρέπει την επανάχρηση νερού που είχε καταναλωθεί στην ύδρευση ή τη βιομηχανία. Διεθνώς έχουν αναπτυχθεί τεχνικές επαναχρησιμοποίησης αστικών λυμάτων, ως νερό άρδευσης στη γεωργία, με σημαντική επιτυχία. Επίσης, έχει αποδειχτεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η χρήση των επεξεργασμένων αποβλήτων για την κάλυψη αρδευτικών αναγκών, επιφέρει σημαντική εξοικονόμηση νερού.
Εκτός από τον περιορισμό της κατανάλωσης νερού απαιτείται άμεσα μία συνολική μεταστροφή των υδροληψιών, από τα υπόγεια στα επιφανειακά νερά. Η τάση αυτή είναι απαραίτητο να διαπνέει όλη τη διαδικασία σχεδιασμού των νέων έργων, αλλά και της ολοκλήρωσης όσων βρίσκονται υπό κατασκευή, και μάλιστα το οποιοδήποτε πλεόνασμα προκύψει δεν θα πρέπει να κατευθύνεται σε νέες χρήσεις, αλλά για τον εμπλουτισμό των υποβιβασμένων υδροφορέων.
Μιλώντας για νέα έργα φυσικά εννοούμε τη δημιουργία μικρών ταμιευτήρων, που είναι φιλικοί στο περιβάλλον και γενικότερα η λειτουργία τους εμπίπτει στις αρχές της βιώσιμης διαχείρισης του νερού. Σχετικά με τα Προγράμματα Βασικών και Συμπληρωματικών Μέτρων για την Προστασία και Αποκατάσταση των Υδατικών Συστημάτων που αφορούν στο Υδατικό Διαμέρισμα Θεσσαλίας, ως ΣΥΡΙΖΑ είμαστε της άποψης ότι οι μεγάλης έκτασης παρεμβάσεις στη φύση, όπως το έργο της εκτροπής του Αχελώου, είναι περιβαλλοντικά, οικονομικά και κοινωνικά επιζήμιες, όπως έχει παγκοσμίως αποδειχτεί. Θεωρείται δε βέβαιο ότι η τυχόν ολοκλήρωσή του θα συντηρήσει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, το υπάρχον υδροβόρο μοντέλο αγροτικής ανάπτυξης. Εάν κάνουμε μία πρόχειρη πρόσθεση των ποσών των εκτιμώμενων επενδύσεων στη μία και την άλλη περίπτωση, θα δούμε ότι το σενάριο που δεν περιλαμβάνει τον Αχελώο είναι κατά 91 εκατομμύρια ευρώ περίπου φθηνότερο από αυτό που ενέχει την εκτροπή. Εμείς, σε κάθε περίπτωση αναμένουμε την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, όμως η πρόσφατη καταδίκη της χώρας μας από τον ίδιο θεσμικό φορέα για τα –μη υφιστάμενα- σχέδια διαχείρισης, προϊδεάζουν για την σχετική απόφαση
Τώρα, ο σχεδιασμός των έργων προστασίας και αποκατάστασης των υδροφορέων θα πρέπει να περιλαμβάνει τις σύγχρονες μεθόδους τεχνητού εμπλουτισμού, χωρίς να παραβλέπονται οι παραδοσιακές μέθοδοι, όπως η δημιουργία μικροφραγμάτων, σε επιλεγμένα από το μοντέλο σημεία, σε κλάδους χειμάρρων στην ορεινή κυρίως ζώνη. Μέχρι την ολοκλήρωση των έργων επιβάλλεται το αυστηρό μέτρο του δραστικού περιορισμού των αντλήσεων, της αποφυγής της άρδευσης χειμερινών σιτηρών και φυσικά καμία νέα αδειοδότηση ανόρυξης γεωτρήσεων.
Τέλος, το Μνημόνιο προβλέπει καθαρά, ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και των περιουσιακών της στοιχείων. Εμείς εδώ έχουμε τοποθετηθεί κάθετα απέναντι στην πώληση του ΥΗΣ Ν. Πλαστήρα. Η εκμετάλλευση από τους αγοραστές του των υδάτων της Λίμνης θα είναι μία εξέλιξη που θα πλήξει ευθέως την βασικότερη ίσως παραγωγική και αναπτυξιακή δυνατότητα της Καρδίτσας τόσο στον τομέα του τουρισμού όσο και της αγροτικής οικονομίας και δεν πρέπει με τίποτα να περάσει! Και καλούμε, και από αυτήν την ημερίδα, όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και κόμματα να πάρουν δημόσια θέση.
Κλείνοντας, αντί, να επιχειρούμε να αυξήσουμε τα φυσικά αποθέματα στα οποία στηρίζεται η ανάπτυξη, θα έπρεπε να προσπαθήσουμε να συντηρήσουμε τις υδροβόρες δραστηριότητες σε επίπεδα ανάλογα των φυσικών διαθεσίμων. Η λύση επομένως δεν θα έρθει με τον σχεδιασμό μεγάλων έργων εκτροπής ποταμών ή μεταφοράς νερού από μακριά, αλλά με τη συντονισμένη παρέμβαση και την προσαρμογή της ζήτησης στις πραγματικές φυσικές δυνατότητες, που θα μας οδηγήσει σε μία αρμονική με τη φύση και το περιβάλλον ζωή, αλλά και σε κοινωνική δικαιοσύνη σε σχέση με την πρόσβαση στο νερό. Οι φυσικοί πόροι είναι μια κοινή περιουσία. Δεν είναι για πούλημα. Αποτελούν την εγγύηση της ύπαρξης της κοινωνίας μας και στο μέλλον.»