Ανακοίνωση του Σπ. Λάππα, πρ. τομεάρχη Δικαιοσύνης Σύριζα για το αποτέλεσμα των αρχαιρεσιών στην ΄Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων(ΕΔΕ)

η απόπειρα να καταστήσουν κατηγορούμενους δημοσιογράφους που εκτελούσαν ερευνητική δημοσιογραφία, οι πρωτοφανείς παρεμβάσεις στο Κεντρικό Επιστημονικό Συμβούλιο των Φυλακών και στο ΤΑΧΔΙΚ, η πρωτοφανής μεταφορά της Σωφρονιστικής και Αντεγκληματικής πολιτικής από το Υπουργείο Δικαιοσύνης στο υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ, η επιβολή δικαστικού ενσήμου και στις αναγνωριστικές αγωγές του Πολυμελούς και η κατάργηση της μείωσης κατά 50% στις εργατικές διαφορές, η συνεχής προσπάθεια κατάργησης της προστασίας της πρώτης κατοικίας, ο τραγέλαφος των βάουτσερς για τους επιστήμονες και κυρίως για τους δικηγόρους, η αντισυνταγματική ανάθεση διοικητικών καθηκόντων σε εισαγγελικό λειτουργό για τον περιορισμό του δικαιώματος των συναθροίσεων, και άλλων ων ουκ έστιν αριθμός) το σώμα των δικαστών και των εισαγγελέων, μελών της ΕΔΕ, προσήλθαν μαζικά στην κάλπη και, κόντρα σε όλα τα δεδομένα και τις προβλέψεις, έστειλαν ηχηρά μηνύματα ότι η Ελλάδα είναι κράτος δικαίου, ότι οι δικαστές και εισαγγελείς δεν δέχονται και δεν ανέχονται παρεμβάσεις (και μάλιστα χονδροειδείς) από την εκάστοτε εκτελεστική εξουσία, και ότι θα υπερασπιστούν τις βασικές αρχές του συντάγματος και τους νόμους του κράτους.

Και δεν πρέπει να λησμονεί κανένας ότι ακόμα και σήμερα που βιώνουμε πολλαπλή κρίση η δικαιοσύνη εξακολουθεί να είναι ίσως η κρισιμότερη από όλες τις εκδηλώσεις της κοινωνικής ζωής, γιατί αποτελεί τον τελικό στόχο, το τελικό αγαθό (sumum bonum) της πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης, τόσο με τη μορφή της κοινωνικής δικαιοσύνης, όσο και με αυτή της ατομικής, που είναι μία από τις προϋποθέσεις της κοινωνικής, αλλιώς η διαφορετική αντιμετώπιση των επιμέρους ατόμων εισάγει ουσιαστικά πολιτικοκοινωνικές διακρίσεις. Η δικαιοσύνη είναι το τελευταίο καταφύγιο κάθε αδύναμου και κάθε κατατρεγμένου (ultimum refugium). Πολλοί σήμερα ομιλούν για επανασχεδιασμό του τομέα της δικαιοσύνης, και αν επιχειρηθεί πρέπει να γίνει έχοντας πάντοτε σαν φωτεινό πυρσό τη διαφύλαξη και τον εμπλουτισμό του Κράτους Δικαίου, για το οποίο ο ΄Αγγλος δικαστής Τom Bingham έχει πει ότι «σε ένα κόσμο διηρημένο από διάφορες εθνικότητες και πολιτισμούς, το κράτος δικαίου είναι ο σπουδαιότερος παράγοντας κοινωνικής συνοχής, ομοιάζει δε σε παγκόσμια κοσμική θρησκεία». Και ασφαλώς οι δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί πρέπει να ενθυμούνται και τα λόγια του κ. Σαρτζετάκη: «Το μήνυμα-και το παράδειγμα-της παρρησίας ως εκφράσεως του ηθικού θάρρους, αυτού, που έχει ως αναπόφευκτο τίμημα την παρενόχληση και συνακόλουθα την εξέγερση των φαύλων, των μικρόψυχων και των ασήμαντων. Που συνασπίζονται και ασχημονούν. Που φοβούνται και αντεπετίθενται. Αυτό το θάρρος το ηθικό, το δύσκολο και πολύτιμο, είναι για τον λειτουργό της Δικαιοσύνης η αρετή sine qua non. Με αυτήν οπλισμένος, καλείται κάποιες φορές να πατήσει «επάνω όφεων και σκορπίων».

Και μπορεί για τους ταξιδιώτες του Παράκελσου (στο ποίημα το Μπράουνιγκ) ο αληθινός παράδεισος να ήταν πολύ μακριά, σήμερα όμως οι δικαστικοί λειτουργοί μπορούν, κατά την απονομή της δικαιοσύνης, αυτόν τον παράδεισο να φέρουν πιο κοντά για τους αδύναμους, τους πολλούς, τους δυστυχισμένους, για τους οποίους το παρόν και το μέλλον κινδυνεύει να ομοιάζει με εφιάλτη.

Σπυρίδων Ε. Λάππας

Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ ν. Καρδίτσας