Δίκτυο αλληλεγγύης & αγώνα Καρδίτσας: Συγκέντρωση / πορεία την Κυριακή 10 Νοεμβρίου στην Πύλη του Παυσιλύπου

 

Δεν ισχυριζόμαστε ότι ανακαλύπτουμε κάτι καινούργιο με το να πούμε ότι η καλλιέργεια του βαμβακιού είναι μία από τις μεγαλύτερες οικονομικές δραστηριότητες στον θεσσαλικό κάμπο. Κάθε φθινόπωρο, χιλιάδες τόνοι αμβακιού συγκομίζονται από την περιοχή μας, με το 80% των εκτάσεων καλλιέργειας εντός ΕΕ να βρίσκεται στον ελλαδικό χώρο.

 

Κι εδώ έρχεται ο λόγος που αποφασίσαμε να παρέμβουμε και που θεωρούμε αναγκαίο να κατεβούμε στον δρόμο. Με πρόσχημα την εποχικότητα της εργασίας, συνήθης πρακτική για τα αφεντικά στα εκκοκκιστήρια είναι η επιβολή ενός προτύπου που δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή να χαρακτηριστεί ως «εργασιακός μεσαίωνας», με τους εργαζόμενους να θεωρούνται αναλώσιμοι και τα μέτρα ασφάλειας και προστασίας πολυτέλεια. Το τελευταίο διάστημα στην περιοχή μας, αλλά και σε πανελλαδικό επίπεδο, με την όξυνση του ταξικού πολέμου και με την πλήρη κάλυψη των αφεντικών από το νομικό οπλοστάσιο, μετράμε νεκρούς-ές εργάτες-τριες, θύματα της αιμοβόρας κερδοφορίας των εκάστοτε κεφαλαιοκρατών. Από μαρτυρίες εργαζόμενων στον κλάδο μαθαίνουμε για περιπτώσεις όπου σε συνθήκες αιχμής η εργασία γίνεται 7 μέρες την εβδομάδα, οι βάρδιες μπορεί να είναι και διπλές (δρόμο που άνοιξαν οι αντεργατικοί νόμοι Χατζηδάκη, Γεωργιάδη), ενώ τα διαλείμματα είναι επίσης κάθε άλλο παρά δεδομένα. Η κόπωση που μπορεί να επιφέρει μια τέτοια κατάσταση συνοδεύεται με τη συχνά κακοσυντηρημένη υποδομή - περιττά έξοδα μπροστά στην κερδοφορία από τον «λευκό χρυσό».

 

Στην περιοχή, και συγκεκριμένα σε εκκοκκιστήρια της ίδιας εταιρείας, σε συνθήκες γαλέρας-χειμερινής σεζόν, είχαμε τρία ατυχήματα σε διάστημα περίπου 15 ημερών, εκ των οποίων μια εργαζόμενη μητέρα 2 ανήλικων

παιδιών δέχτηκε θανατηφόρο χτύπημα σε πρέσα του εργοστασίου, τη στιγμή που εκτελούσε εργασίες καθαριότητας μέσα στο συγκεκριμένο μηχάνημα από θυρίδα η οποία δεν είχε μηχανισμό ασφαλείας. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο εργαζόμενος βρέθηκε στην ίδια κατάσταση, με αποτέλεσμα να χάσει το ίδιο του χέρι. Το γεγονός ότι η πρέσα βάμβακος μπορεί να λειτουργεί με ανοιχτή θυρίδα θέτει καθημερινά τη ζωή των εργαζομένων της επιχείρησης σε κίνδυνο. Δεν είναι λίγα επίσης τα περιστατικά όπου τραυματισμοί αποσιωπώνται κάτω από τις απειλές των σύγχρονων τσιφλικάδων.

 

Ακούστηκαν διάφορα πράγματα για «υπερβάλλοντα ζήλο»: ότι ο εργάτης ήταν έμπειρος, ότι η εργάτρια δεν έπρεπε να μπει για καθάρισμα με τη μηχανή σε λειτουργία και άλλα. Δεν πρόκειται ούτε για «ατύχημα» ούτε για «κακιά στιγμή». Δεν είναι «μεμονωμένο περιστατικό» αλλά το αποτέλεσμα της αχαλίνωτης εργοδοτικής αυθαιρεσίας, που αντιμετωπίζει τις υποχρεώσεις τήρησης των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας σαν είδος «πολυτελείας» για τους εργαζόμενους. Τα συνεχή εργοδοτικά εγκλήματα, οι νεκροί και οι σακατεμένοι εργάτες είναι τα θύματα του ακήρυχτου πολέμου της εργοδοσίας με τα εργασιακά δικαιώματα, το αποτέλεσμα της πλήρους διάλυσης των ελεγκτικών μηχανισμών, το «τίμημα» για την εκτόξευση της αιματοβαμμένης κερδοφορίας τους και της «επενδυτικής βαθμίδας», που διαφημίζει η κυβέρνηση της ΝΔ.

 

Να μην πέσουμε στην παγίδα της ατομικής ευθύνης, που δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το να αποπροσανατολίζει από το γεγονός ότι το καπιταλιστικό μοντέλο μας σκοτώνει. Είτε στους χώρους εργασίας είτε σε πλημμύρες είτε σε πυρκαγιές είτε από ελλείψεις σε ΜΕΘ και ασθενοφόρα είτε από την αστυνομία. Με μια σειρά από αντιλαϊκά νομοσχέδια (αντεργατικό, αντιπεριβαλλοντικό κ.λπ.), βλέψεις για ιδιωτικοποίηση της υγείας και της παιδείας και με το κτηματομεσιτικό λόμπι να αλωνίζει, κράτος και κεφάλαιο έχουν περικυκλώσει την κοινωνική βάση και προσπαθούν να ρουφήξουν όσα περισσότερα μπορούν.

 

Ως εργαζόμενοι και άνεργοι της Καρδίτσας, που όχι σπάνια έχουμε κληθεί να δουλέψουμε σε επισφαλείς εποχικές συνθήκες γύρω από τον αγροτικό τομέα και όχι μόνο, νιώθουμε ότι η κατάσταση αυτή μας αφορά άμεσα. Αναγνωρίζουμε τις δυσκολίες ταξικής οργάνωσης των εργαζομένων σε μία δύσκολη περίοδο για τους συλλογικούς αγώνες συνολικά. Πρέπει όμως να συνδέσουμε τους αγώνες στα πεδία εργασιακής αντιπαράθεσης, να βρεθούμε στους δρόμους και να διεκδικήσουμε μαζί. Να μην γίνουμε σαν το πείραμα του βατράχου που διαρκώς προσαρμόζεται στη θερμοκρασία που ανεβαίνει,

μέχρι να μην αντέξει. Να μην επιβιώνουμε απλώς, αλλά να ζούμε. Να πολεμήσουμε τους εκμεταλλευτές μας. Να τιμήσουμε τους νεκρούς της τάξης μας. Να μην αφήσουμε καμιά εργατική δολοφονία να αποσιωπηθεί. Να εντείνουμε την πάλη του εργατικού κινήματος ενάντια στην αύξηση της εργασιακής εκμετάλλευσης. Όχι άλλο αίμα για το κεφάλαιο και για τα κέρδη του. Εμπρός για σύγχρονες εργατικές κατακτήσεις.

 

Πλάι στους εργαζομένους των εκκοκκιστηρίων να απαιτήσουμε:

 

• συχνή και ποιοτική συντήρηση των μηχανημάτων

• μέτρα ασφαλείας για τη διαφύλαξη της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας

• λειτουργία των ελεγκτικών μηχανισμών στο ύψος των περιστάσεων

• δραστική μείωση χρόνου εργασίας, πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και επαναφορά συλλογικών συμβάσεων εργασίας - καμία ανοχή στα ωράρια εξόντωσης των εργαζομένων, στις ελαστικές μορφές απασχόλησης και στις απλήρωτες υπερωρίες

• ποιοτικές δημόσιες και δωρεάν υποδομές υπό κοινωνικό και κρατικό έλεγχο

 

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ ΕΡΓΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

 

ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ