Έφυγε ο Γιάννης Παλαμιώτης ^Κύριο

Στα εφηβικά του χρόνια έπαιξε ποδόσφαιρο στην Αναγέννηση Καρδίτσας και πάρα πολύ λίγο ασχολήθηκε με το στίβο. Το έτος 1935 εκλήθη να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Εκεί ο στρατιωτικός του διοικητής, διαπίστωσε τα πλούσια αθλητικά προσόντα και τον προέτρεψε να εγγραφεί - λόγω καταγωγής - στον ιστορικό Γυμναστικό Σύλλογο Τρικάλων.

Αγωνίστηκε για τρία ολόκληρα χρόνια, κατακτώντας περιφανείς νίκες, τόσο εντός όσο και εκτός των συνόρων της πατρίδας μας. Στο τέλος του έτους 1937, μεταγράφτηκε στον Παναθηναϊκό Αθλητικό Όμιλο, με τα χρώματα του οποίου αγωνίστηκε για 12 ολόκληρα χρόνια μέχρι το τέλος του 1950. Αναδείχθηκε πρώτος πανελληνιονίκης και πρώτος Βαλκανιονίκης τα έτη 1938-1939 και το 1940. Η μεγαλύτερη όμως διάκριση του ήταν το έτος 1938 στους πανευρωπαϊκούς αγώνες στο Παρίσι όπου κατέκτησε την 4η θέση με την εξαιρετική επίδοση Ι4m και 70cm. Κατέρριψε 4 φορές το πανελλήνιο ρεκόρ με επιδόσεις 14.67, 14.89, 14.94 και 15.03 επίδοση πολύ κοντά στο παγκόσμιο ρεκόρ. Το πανελλήνιο ρεκόρ παρέμεινε ακατάρριπτο για 20 χρόνια περίπου.

Και ενώ το έτος 1940 ετοιμαζόταν να πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο της Ιαπωνίας, ξαφνικά ξεσπά ο Β¹ Παγκόσμιος Πόλεμος και αντί να πάει στους αγώνες βρέθηκε στις κορυφογραμμές της Πίνδου να πολεμά ενάντια στο Γερμανό-Ιταλικό άξονα για τη Λευτεριά της πατρίδας μας. Μαζί του, στην πρώτη γραμμή του πολέμου, ήταν και αρκετοί αθλητές του Γυμναστικού Συλλόγου Τρικάλων, που πολεμούσαν με πείσμα και αυταπάρνηση για την ελευθερία, την οικογένεια και τα ιδανικά της πατρίδας μας,

Μερικοί από αυτούς έπεσαν μαχόμενοι υπέρ της πατρίδας όπως ο Ντάσκας, ο Ιωαννίδης και ο Ευθυμίου, για τους οποίους ο «Μπάρμπα Γιάννης» μιλούσε με ευλάβεια και τον προσήκοντα σεβασμό μέχρι το τέλος της ζωής του. Στα έξι χρόνια που διήρκεσε ο παγκόσμιος πόλεμος δεν είχε ουδεμία αθλητική δραστηριότητα και όμως αυτό δεν έκαμψε το ηθικό του, τουναντίον μάλιστα, ο Θεσσαλός απόγονος τον ΜΥΡΜΙΔΟΝΩΝ, προικισμένος με ατσάλινη θέληση και πείσμα, ξανάρχισε τις προπονήσεις και τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν.

Τα έτη 1943 και 1950 ξανακερδίζει την πρώτη θέση στους Πανελλήνιους Αγώνες και το έτος 1950 αντιπροσωπεύει την χώρα μας στους πανευρωπαϊκούς αγώνες και έτσι τελείωσε η ένδοξη αθλητική του σταδιοδρομία. Το ίδιο έτος αναλαμβάνει προπονητής και μετέπειτα αρχηγός στην ΑΕΚ, δημιουργώντας ένα από τα ισχυρότερα τμήματα στίβου στη χώρα μας περατώνοντας και από αυτή τη θέση την αποστολή του στον αθλητισμό, δηλαδή του αθλητή - του προπονητή και του εφόρου, συνεχίζει να προσφέρει από τη θέση του Κριτή-Εφόρου των Οριζοντίων Αλμάτων για αρκετά χρόνια.

Έφυγε για πάντα από κοντά μας για τη γειτονιά των αγγέλων, ο δαφνοστεφανωμένος Γιάννης Παλαμιώτης ο επονομαζόμενος «Η ΔΟΡΚΑΣ» του θεσσαλικού Κάμπου. Αυτό το προσωνύμιο του είχαν προσάψει οι δημοσιογράφοι εκείνης της εποχής καθόσον η «δεινή» η φοβερή μυϊκή του ελαστικότητα και το στιλ των τριών διαδοχικών αλμάτων έμοιαζαν κατά πολύ με τα πηδήματα του ζαρκαδιού. Οι Έλληνες φίλαθλοι ήταν υπερήφανοι για τον Θεσσαλό αθλητή και τον χειροκροτούσαν με θέρμη για τις αξιόλογες επιδόσεις και τις διεθνείς διακρίσεις, οι δε αντίπαλοι του τον ζήλευαν για την άρτια τεχνική του κατάρτιση.

Ξεκίνησε από την Καρδίτσα όχι για να κατακτήσει τον κόσμο, αλλά για να τιμήσει τον τόπο καταγωγής του και ίσως Συλλόγους με τα χρώματα τον οποίων αγωνίστηκε για πάρα πολλά χρόνια, μα πάνω και πέρα απ' όλα για να τιμήσει και να δοξάσει την αγαπημένη μας Ελλάδα. Και τα κατάφερε με το παραπάνω, γι αυτό ευχαριστούμε θερμά το φίλο και συναθλητή μας «Μπάρμπα Γιάννη» και του ευχόμαστε να έχει ένα ήσυχο και ευχάριστο ταξίδι προς την αιωνιότητα.

πηγή:Sportrikala