Ομιλία Στ. Σαριδάκη στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Καρδίτσα Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Πολιτικά
- Εκτύπωση
Εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι,
Η μεγάλη συμετοχή στην απεργία και στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ταξικού κινήματος σε όλες τις τελυταίες κινητοποιήσεις, δείχνει ότι οι εργαζόμενοι δεν υποκύπτουν στους εκβιασμούς και τις απειλές της κυβέρνησης και των κομμάτων που τη στηρίζουν, δεν τους τρομάζουν οι απειλές και η τρομοκρατία των εργοδοτών τους, και αυτό …είναι ελπιδοφόρο μήνυμα.
Όμως έχουμε μπροστά μας ακόμα πολύ δρόμο και πολλούς αγώνες για να γίνει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα δύναμη ανατροπής, δύναμη που σε συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους και τη φτωχή αγροτιά θα σαρώσει μνημόνια και αφεντικά και θα ανοίξει τον δρόμο για ανάπτυξη με κριτήριο την ευημερία του λαού.
Δεν θα κουραζόμαστε να το λέμε: έξοδος από την κρίση που να υπηρετεί και τα μονοπώλια και το λαό δεν υπάρχει. Όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο λένε ψέματα, σπέρνουν αυταπάτες, αποκοιμίζουν το λαό.
Ή εμείς ή τα μονοπώλια, ή με το λαό ή με τα μονοπώλια. Ενδιάμεσες λύσεις δεν υπάρχουν.
Συνάδελφοι και φίλοι,
Αυτή την ώρα στη Βουλή οι υπάλληλοι των μεγαλοεπιχειρηματιών, ετοιμάζονται να ψηφίσουν το αντιλαϊκό τερατούργημα.
Εμείς, όλος ο εργαζόμενος λαός, δίνουμε την μάχη να μην ψηφιστούν τα νέα βαρβάρα μέτρα που μας οδηγούν στην εξαθλίωση. Όσοι ψηφίσουν τα μέτρα θα έχουν μεγάλη ευθύνη απέναντι μας και θα δώσουν λογαριασμό.
Για το ταξικό εργατικό κίνημα δεν υπάρχει άλλη προοπτική παρά μόνο ο αγώνας για άλλο δρόμο ανάπτυξης. Ανάπτυξη που ωφελεί το λαό και όχι τα μονοπώλια. Ανάπτυξη που θα αξιοποιήσει όλες τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας με το λαό αφέντη χωρίς τις δεσμεύσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με κοινωνικοποίηση των μεγάλων μονοπωλίων.
Μέχρι τότε θα δίνουμε τη μάχη, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, να μην περάσουν, να μη μπορέσουν να υλοποιηθούν τα βάρβαρα μέτρα.
Έχουμε χορτάσει συνάδελφοι από λόγια που υπόσχονται το ξεπέρασμα της κρίσης με το ένα ή το άλλο μείγμα πολιτικής ή από καλύτερες διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι απατεώνες. Δε μπορεί να αφήνεις την οικονομία στους καπιταλιστές και μετά να σφυρίζεις αδιάφορα όταν αυτοί επιβάλλουν ότι τους συμφέρει. Πόσο θα δουλεύει ο εργάτης, πόσο θα πληρώνεται, τι θα τρώει, πώς θα ζει. Και τέλος δεν μπορεί να χωρίζει κανείς το χρέος σε νόμιμο και μη νόμιμο, όταν αυτό δημιουργήθηκε και γιγαντώνεται για να στηριχτούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας και είναι όλο παράνομο για μας.
Ποια καλύτερη διαχείριση μπορεί να σταματήσει τον εφοπλιστή, τον ξενοδόχο, τον μεγαλέμπορα να κλέβει από τον εργάτη τον κόπο του, να τον απολύει, να κλείνει την επιχείρηση ή να την μεταφέρει αλλού ανάλογα με το που θα έχει μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους; Καμία όσο την οικονομία την έχουν στα χέρια τους αυτοί.
Συνάδελφοι και Συναδέλφισσες,
εδώ θα κριθούν όλα, στον αγώνα και στην επιλογή που κάνει κανείς με ποιόν θα είναι: με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες;
Συγκυβέρνηση και Ευρωπαϊκή Ένωση ομολογούν μέσα από το πολυνομοσχέδιο ότι η οικονομική καπιταλιστική κρίση θα συνεχιστεί με αμείωτους ρυθμούς και το 2013, που θα φέρει νέα αντιλαϊκά πακέτα μέτρων, νέες επιθέσεις ενάντια στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.
Τα βάσανα για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν τελειωμό.
Το λέμε ξανά και ξανά: Όποια κυβέρνηση κι αν αναλάβει να διαχειριστεί τον καπιταλισμό, όποια μέτρα κι αν πάρει, όποιο μίγμα πολιτικής κι αν επιλεγεί, όσο θα αναγνωρίζουν το χρέος και την συμμετοχή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο θα αναγνωρίζουν ως κυρίαρχους στην οικονομία τους μονοπωλιακούς ομίλους θα έχουμε το ίδιο και χειρότερο αποτέλεσμα.
Κι από την άλλη: Όσο κυριαρχούν τα ντόπια και ξένα μονοπώλια στην οικονομία, τόσο το χρέος θα μεγαλώνει για να επιδοτούνται οι επενδύσεις τους από τον πλούτο που παράγει η τάξη μας.
Αλήθεια πόσο αφελής πρέπει να είναι κάποιος για να πιστέψει ότι μέσα από τα ΕΣΠΑ και τα Προγράμματα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) θα λυθούν τα προβλήματα των εργαζομένων; Πόσο θρασύς και ψεύτης είναι αυτός που το προτείνει σαν λύση όταν όλος ο λαός ξέρει ότι δεκαετίες τώρα οι μεγάλες επιχειρήσεις ροκανίζουν τα δις από τα δημόσια έργα;
Δεν υπάρχει περίπτωση να επανέλθουν ούτε μισθοί, ούτε συντάξεις , ούτε ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα εκεί που ήταν, με καμιά κυβέρνηση, με κανέναν ‘’αγιασμό’’, αν δεν οργανωθούμε και δεν παλέψουμε για βαθιές ανατροπές στο επίπεδο της οικονομίας και της εξουσίας.
Σε όλους αυτούς που ξεκίνησαν με το μνημόνιο ή χάος για να φτάσουν από την κατάργηση στην ακύρωση και μετά στην επαναδιαπραγάτευση λέμε ένα: δεν υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα κόμματα που είναι δεμένα με ισχυρούς δεσμούς στο άρμα αυτής της καπιταλιστικής Ένωσης λένε συνειδητά χοντρά ψέματα για αυτό και είναι επικίνδυνοι.
Η αποδοχή της όποιας διαπραγμάτευσης θα φέρει νέα μέτρα. Ευρωπαϊκή Ένωση με ή χωρίς ευρώ σημαίνει αναγνώριση του χρέους, σημαίνει πολιτική που φέρνει μονάχα εξαθλίωση στο λαό.
Συνάδελφοι
Υπάρχει πλέον μεγάλη εμπειρία στο κίνημα. Όποιον κλάδο κι αν κοιτάξεις θα βρεις από κάτω μια χούφτα πλουτοκράτες, που τα κεφάλαιά τους τις περισσότερες φορές διαπλέκονται σε τέτοιο βαθμό που δεν ξεχωρίζει κανείς ποιος έχει τι. Τραπεζίτες, μεγαλοκατασκευαστές, ξενοδόχοι, εφοπλιστές, βιομήχανοι τα κατέχουν όλα. Για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους ,για το κέρδος τσακίζουν μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κυβερνήσεων τους την εργατική τάξη στραγγαλίζοντας και το τελευταίο μερίδιο αγοράς που απέμεινε στους εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους, μικρομάγαζα, εμποροβιοτέχνες.
Και αυτός ο κύκλος συνεχίζεται με τα στηρίγματα τους στο κίνημα: τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό. Τις πλειοψηφίες στα σωματεία. Τις δευτεροβάθμιες οργανώσεις τη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που σκοπό έχουν να δένουν πισθάγκωνα το κίνημα, να το αφοπλίζουν, να το σέρνουν στη στρούγκα των αφεντικών.
Τέτοια σωματεία θέλουν οι εργοδότες, τέτοιους συνδικαλιστές εκπαίδευσε η ακαδημία της ΓΣΕΕ. Με τέτοιους όρους ταξικής συνεργασίας και παράδοσης στις ορέξεις του κεφαλαίου θέλουν να επανιδρύσουν το κίνημα, ως δήθεν απάντηση στη «χρεοκοπημένη ΓΣΕΕ.
Αυτό το σκοπό εξυπηρετεί και η γνωστή πλέον πρόταση του Κολλά, πρώην στελέχους της ΠΑΣΚΕ και σήμερα της Αυτόνομης Παρέμβασης του ΣΥΡΙΖΑ για την αντικατάσταση των σωματείων με εργασιακά συμβούλια.
Τους ανησυχεί και τους πονά η δουλειά από τα κάτω των ταξικών Συνδικάτων.
Κι όσο τους μπαίνουν εμπόδιο οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, όσο μεγαλώνει η διαπάλη στους χώρους δουλειάς για το τι σωματεία θέλουμε, τι κίνημα θέλουμε, τόσο λυσσάνε πραγματικά που οι εργαζόμενοι τους γυρνούν την πλάτη.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Η τύχη των αγώνων μας θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την αντοχή μας και τη μαζικότητά.
Κλιμακώνουμε τον αγώνα για να μην μείνει ο λαός απλώς θεατής των εξελίξεων αλλά να τις δημιουργήσει.
Συνεχίζουμε πιο αποφασιστικά μέσα κι έξω από τους χώρους δουλειάς, για να πείσουμε όσους διστάζουν, όσους λυγίζουν από την τρομοκρατία, όσους παραπλανούνται από τα διλήμματα, να βρεθούν μαζί μας στους αγώνες που έρχονται.
Είναι σίγουρο ότι όλο και περισσότερο θα φουντώνει η οργή, όλο και πρισσότεροι θα ξεσηκώνονται κατά της πολιτικής του κεφαλαίου, όλο και θα θεριεύει το κοινωνικό μέτωπο εργατών – αγροτών – μικροεπαγγελματιών και στο τέλος θα ανατρέψει την πολιτική των λίγων.
Είμαστε οι πολλοί και θα νικήσουμε.
Γειά σας.
Σαριδάκης Στέλιος, πρόεδρος του Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων και Υπαλλήλων Ιδιωτικού Δικαίου νομού Καρδίτσας, μέλος του Δ.Σ. του Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας.