Πραγματοποιήθηκε η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην κεντρική πλατεία της Καρδίτσας Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Πολιτικά
- Εκτύπωση
Συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποίησε το απόγευμα της Κυριακής στην κεντρική πλατεία της Καρδίτσας το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ η ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ και οι Σύλλογοι Γυναικών Καρδίτσας και Καλλιθήρου, μέλη της ΟΓΕ με αφορμή την ημέρα ψήφισης του προϋπολογισμού.
Εκ μέρους των συλλόγων γυναικών χαιρέτισε η πρόεδρος του Συλλόγου Καρδίτσας Ζούκα Κλεοπάτρα. Βασίκη ομιλήτρια στη συγκέντρωση ήταν η Χαρά Κούτρα μέλος του ΔΣ του σωματείου εμποροϋπαλλήλων νομού Καρδίτσας.
Αναλυτικά όσα ανέφερε στην ομιλία της:
Συνάδελφοι και συναγωνιστές,
Την περασμένη Τετάρτη στις 7 του μήνα η τρικομματική κυβέρνηση με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, ψήφισε το αντιλαϊκό πακέτο των 13,5 δισ. Με την ίδια διαδικασία θα ψηφιστεί στη Βουλή σήμερα τα μεσάνυχτα ο προϋπολογισμός του κράτους ο οποίος συνιστά κλιμάκωση της επίθεσης με σκοπό να ολοκληρώσει τη συντριβή του λαού
Ο προϋπολογισμός πάντα ήταν εργαλείο αναδιανομής του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου προς όφελος του κεφαλαίου.
Πρόκειται για μια στρατηγική που ενσωματώνει το σύνολο των επιδιώξεων της αστικής τάξης για να ικανοποιηθούν οι σημερινές ανάγκες των κεφαλαιοκρατών συνολικά, vα συνεχίσουν να κερδίζουν και μέσα στην κρίση, αλλά κυρίως να προετοιμαστεί το έδαφος για να τα έχουν όλα δικά τους μετά την κρίση.
Να μην βρούν κανένα εμπόδιο μπροστά τους, να είναι φτηνός ο εργάτης και να μην υπάρχει κίνημα που να μπορεί να τους σταθεί εμπόδιο.
Η υλοποίηση του προϋπολογισμού θα αποτελέσει ένα συντριπτικό πλήγμα για τα λαϊκά συμφέροντα και θα οδηγήσει μεγαλύτερα λαϊκά στρώματα στη φτώχεια και την εξαθλίωση, προκειμένου να σωθεί η πλουτοκρατία.
Με την ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού συμπληρώνονται τα τελευταία μέτρα και ολοκληρώνεται η σφαγή των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων εκατομμυρίων εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, συνταξιούχων και ανέργων.
Οι δαπάνες για την Παιδεία γίνονται καπνός, περικόπτονται και παράλληλα επιταχύνονται οι αντιδραστικές αλλαγές στην ανώτατη εκπαίδευση. Ο προϋπολογισμός προβλέπει τη συγχώνευση δεκάδων τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ που δεν ανταποκρίνονται στα "κριτήρια" και τις "ανάγκες" της αγοράς. Οι απολύσεις και οι μειώσεις μισθών των συμβασιούχων καθηγητών στο όνομα του "εξορθολογισμού του μισθολογικού κόστους" βάζει ταφόπλακα στη λειτουργία των ΤΕΙ. Χιλιάδες σπουδαστές δε θα έχουν καθηγητές, εργαστήρια δε θα έχουν προσωπικό για να λειτουργήσουν, οι λίστες αναμονής θα πολλαπλασιαστούν.
Το κονδύλι για τα συγγράμματα συρρικνώνεται, ενώ η κατάργηση της δωρεάν διανομής βιβλίων ξεκινά φέτος από το σχολείο. Τα βιβλία θα χρεώνονται στους γονείς των μαθητών και θα πληρώνονται αν δεν επιστραφούν στο τέλος του έτους!
Με τον ίδιο τρόπο διαλύεται και ισοπεδώνεται και η υγεία, κάθε είδους κοινωνική παροχή στο όνομα της εξοικονόμησης πόρων.
Οι απολύσεις βροχή σε κάθε κλάδο της οικονομίας και στο δημόσιο.
Η ανεργία πανελλαδικά ξεπέρασε στο 25,4%. Στους νέους από 15 έως 24 ετών εκτινάχθηκε στο 58%. Στην περιοχή μας είναι ακόμα μεγαλύτερα τα ποσοστά.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Δεν υπάρχει καμία θετική πρόβλεψη στο σχέδιο του Κρατικού Προϋπολογισμού για το 2013. Απεναντίας αποτυπώνεται η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, οι βασικές της στοχεύσεις σε συνθήκες παρατεταμένης και βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης.
Η μείωση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος θα φτάσει στο 6,5% το 2012, ενώ για το 2013 προβλέπει νέα μεγάλη μείωση του κατά 4,5% με αποτέλεσμα οι συνολικές απώλειες να ξεπερνούν το 25%.
Παρά το «κούρεμα» του χρέους αυτό εξακολουθεί να παραμένει σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα εξαιτίας των νέων δανειακών συμβάσεων. Η εξέλιξη αυτή είναι αποκαλυπτική των αδιεξόδων της αστικής πολιτικής διαχείρισης της κρίσης, είναι αποκαλυπτική των φρούδων ελπίδων που προσπαθούν να καλλιεργήσουν με την πρόταση για το νέο «κούρεμα» του δημόσιου χρέους, μια διαδικασία που θα οδηγήσει σε νέα αύξηση των κρατικών δανειακών αναγκών και σε νέα αντιλαϊκά μνημόνια.
Στο ίδιο αποτέλεσμα, δηλαδή σε νέα δάνεια και νέα αντιλαϊκά μέτρα οδηγεί και η υιοθέτηση της πρότασης για επιμήκυνση της διάρκειας της προσαρμογής. Και οι δυο αυτές προτάσεις είναι διαχειριστικές επιλογές που σε κάθε περίπτωση χειροτερεύουν τη ζωή του λαού.
Με την ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού συμπληρώνεται και ολοκληρώνεται η σφαγή των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Κάθε μέτρο κάθε κίνηση της κυβέρνησης υπηρετεί έναν και μόνο σκοπό: την ανάκαμψη της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων με όρους εξαθλίωσης των εργαζομένων και της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.
Η απόφαση των πολιτικών υπαλλήλων του κεφαλαίου για βίαιη ανακατανομή του πλούτου, μέσω του κρατικού προϋπολογισμού, υπέρ των καπιταλιστικών παρασίτων, πρέπει να οδηγήσει όλο το λαό στη σκέψη.
Φίλοι και φίλες του ΠΑΜΕ,
Μετά από τέσσερα χρόνια καπιταλιστικής κρίσης, τέσσερα χρόνια καπιταλιστικής βαρβαρότητας, ύστερα από την εναλλαγή τριών κυβερνήσεων και την επιβολή άλλων τόσων μνημονίων γίνεται πλέον φανερό και στον πιο καλόπιστο, ότι για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν υπάρχει άλλη διέξοδος, δεν υπάρχει άλλη προοπτική παρά μόνο ο αγώνας ενάντια στα μονοπώλια, η πάλη και η διεκδίκηση ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης που θα υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα.
Σε αυτό το δρόμο, δεν έχουν θέση οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, ντόπιοι και ξένοι. Γιατί έξοδος από την κρίση που να χωρά και τα μονοπώλια και το λαό δεν υπήρξε ποτέ, ούτε πρόκειται να υπάρξει. Δεν ήταν λάθος ή κακή διαχείριση το ξεζούμισμα του λαού, αλλά συνειδητή επιλογή όλων των κυβερνήσεων, γιατί αυτό το θεό πιστεύουν, το θεό του κέρδους.
Τέρμα στις αυταπάτες ότι από την κρίση που ζεί και πληρώνει σήμερα ο λαός μας, θα μας βγάλει κάποια καλύτερη διαχείριση, κάποια καλύτερη συγκυβέρνηση, μονόχρωμη ή παρδαλή.
Όσο την οικονομική εξουσία την έχουν στα χέρια τους τα μονοπώλια, όσο αυτή μένει ανέγγιχτη, όσο κουμάντο στην οικονομία κάνουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και όσο η χώρα παραμένει πεδίο των μεγάλων οικονομικών και ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, δεμένη πισθάγκωνα στο άρμα της ληστοσυμμορίας που λέγεται Ευρωπαϊκή Ενωση, δεν υπάρχει κανένα μέλλον για τον τόπο και το λαό.
Όσο οι καπιταλιστές έχουν στα χέρτια τους τις μεγάλες επιχειρήσεις, όσο αυτοί αποφασίζουν τι θα παράγουμε και πώς, πόσο θα δουλεύει και τι μισθό θα παίρνει ο εργάτης, αν πρέπει και πόσα σχολεία θα έχει η χώρα, πόσα νοσοκομεία θα έχουμε και τι φάρμακα θα φτιάχνουμε, πότε θα βγαίνουμε στη σύνταξη και πόση πρέπει να είναι αυτή, τι θα τρώμε, τι ποιότητας νερό θα πίνουμε, τι ρούχα θα φοράμε και πώς θα ζούμε, δεν έχουμε καμιά ελπίδα να ζήσουμε καλύτερα.
Είναι λοιπόν η ώρα, ήρθε η ώρα, να αποφασίσει ο καθένας με ποιόν θα πάει και ποιόν θ΄αφήσει. Αν θα υποταχθεί στην καπιταλιστική βαρβαρότητα ή θα την ανατρέψει.
Απ' αυτή την κόλαση μπορούμε να βγούμε μόνο με ένα κίνημα πανίσχυρο, που δε θα σκύβει στην εξουσία των καπιταλιστών, δε θα θεωρεί κοινά τα συμφέροντα του εργάτη, του φτωχού αγρότη και του αυτοαπασχολούμενου με την καλοπέραση των μεγαλοτραπεζιτών και των άλλων παρασίτων της κοινωνίας.
Οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη από ένα κίνημα που παλεύει για ανατροπές. Ενα κίνημα της εργατικής τάξης που σε συμμαχία με τους αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους, θα βάλει εμπόδια στα μέτρα, θα αποτρέψει τη ισοπέδωση του βιοτικού επιπέδου που σηματοδοτούν τα μέτρα και στο τέλος θα δικδικήσει και την εξουσία.
Εμείς καλούμε όλους τους εργαζόμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους μικροεπαγγελματίες, τη νεολαία, να ξεφύγουν από αυταπάτες ότι όπου νάναι θα περάσουν τα δύσκολα, ότι θα έρθει καλύτερος διαχειριστής ή μικρότερος κλέφτης και θα είναι καλύτερα για το λαό. Να ξεκόψουν από τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που στο όνομα της ενότητας και των κοινών συμφερόντων τους οδηγούν όλους μαζί στην παράδοση και την υποταγή στην εργοδοσία.
Απαιτείται γενικός ξεσηκωμός, χρειάζονται πολλές μικρές και μεγάλες εστίες αντίστασης μέσα στα εργοστάσια, σε κάθε χώρο δουλειάς για να μην περάσουν οι μειώσεις των μισθών.
Να αρνηθούμε συλλογικά και μαζικά, οργανωμένα, την εκ περιτροπής εργασία, τα σπαστά ωράρια, την απλήρωτη εργασία. Καμιά υποχώρηση, κανένας συμβιβασμός στις αξιώσεις του κεφαλαίου γιατί αποδείχτηκε και σ΄ αυτά τα χρόνια της κρίσης, ότι κάθε υποχώρηση οδηγεί σε άλλη υποχώρηση, έχει ακόμα μεγαλύτερο κόστος για τους εργαζόμενους.
Η ζωή η ίδια μιλάει: δεν «έσωσαν» τους μισθούς τους όσοι εργαζόμενοι αποδέχτηκαν μείωση μισθών. Δεν έσωσαν τις θέσεις εργασίας όσες ηγεσίες συνδικάτων αποδέχτηκαν τις περικοπές μισθών, έμειναν άβουλοι και υπάκουοι στη γωνία. Είναι εκατοντάδες τα παραδείγματα. Οι σειρήνες της «κοινωνικής ειρήνης» αποδείχτηκαν οι χειρότεροι σύμβουλοι.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Μόνο η ταξική ανυπακοή, η αλληλεγγύη και η οργάνωση μπορούν να αντιστρέψουν τη φορά των πραγμάτων. Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος, ακόμα και αν αυτό δεν είναι πάντα άμεσα ορατό. Ο σπόρος των αγώνων, ακόμα και αν αργήσει, θα φυτρώσει.
Αγώνας μαζικός, ταξικός, οργανωμένος για ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της, για μονομερή διαγραφή του χρέους, για έξοδο από τη ληστοσυμμορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να πάρει ο λαός την τύχη του στα χέρια του και να κάνει κουμάντο στον πλούτο που παράγει.