Αποστολία Μαντζιούρα - Πάτα: "Καλοκαίρι 2017: Αναμνήσεις από την Πατρίδα, την Ελλάδα!!!"
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Άρθρα
- Εκτύπωση
Οι μέρες ερχομού κάθε Έλληνα ξενιτεμένου στην Πατρίδα του, στο Χωριό του και στο πατρικό του σπίτι, κοντά στους γονείς του και στα αδέρφια του, στους λοιπούς συγγενείς, φίλους παιδικούς και χωριανούς είναι μέρες χαράς και συγκίνησης, ανάλαφρες μέρες της ψυχής του!!!
Έτσι ήταν φέτος το καλοκαίρι και οι δικές μου μέρες παρουσίας στη Γενέτειρά μου στην Οξυά Καρδίτσας, μα και σε όλη την Αργιθέα ως πέρα στις Πηγές Άρτας – ένα προσκύνημα στον Τόπο που γεννήθηκα!!!
Η μεγάλη συγκίνηση όμως ήταν με το αγκάλιασμα στο πρόσωπό μου και με την ιδιότητα της Προέδρου του Συλλόγου Αργιθεατών Τορόντο <ΤΑ ΑΓΡΑΦΑ> από τον κόσμο και από τους Φορείς σε διάφορες εκδηλώσεις που παραβρέθηκα ( στις 8.8 στις Πηγές Άρτας, στις 12.8 στο Βλάσι Αργιθέας, στις 15.8 Της Παναγίας ήμουν στην Οξυά με τους δικούς μου, στις 18.8 στην Αγία Τριάδα Οξυάς, στις 20.8 στο Ανθηρό μετά από πρόσκληση και φίλεμα του αγαπητού μας στην ομογένεια Αργιθεατών Καναδά Μενέλαου Παπαδημητρίου –, στις 23.8 στη Μονή Σέλτσου, στις 26 -30 Αυγούστου στη Σκόπελο με την αδερφή μου Ελένη, στις 1 - 4 Σεπτεμβρίου πήγα στη Σύρο με το χορευτικό του συλλόγου Απανταχού Πετριλιωτών <Το Πετρίλο> και στις 9 Σεπτεμβρίου στο Σχηματάρι, στη μουσικοχορευτική εκδήλωση του ίδιου συλλόγου όπου και τιμητικά μου δόθηκε ο λόγος).
Έζησα στιγμές που εντυπώθηκαν στο μυαλό μου και στην ψυχή μου.
Με πλησίαζαν Πατριώτισσες και Πατριώτες και μου έδιναν γνωριμία με χαρά, λέγοντας μου πως έχουν συγγενείς στο Τορόντο, στον Καναδά και με ρωτούσαν αν τους ξέρω και πως περνάμε εκεί στα ξένα.
….Γνωρίστηκα, ως Πρόεδρος Αργιθεατών του Τορόντο, με πρόσωπα των Διοικήσεων εδώ Συλλόγων (π.χ – Συλλόγου Ανθηριωτών Αθήνας, Αδελφότητας Πηγιωτών Άρτας, ……) και ανταλλάξαμε απόψεις για τις συλλογικές δράσεις, την επαφή, επικοινωνία και συνεργασία.
Επισκέφθηκα αρκετά Χωριά της Αργιθέας Καρδίτσας και της Τετραφυλλίας Άρτας, μουσεία, μοναστήρια και ιστορικούς τόπους .
Ιδιαίτερα στέκομαι στο δέος που ένιωσα, (όταν κλήθηκα από το Δήμο Γ. Καραϊσκάκη Άρτας με την Αδελφότητα Πηγιωτών Άρτας και κατέθεσα στεφάνι στο μνημείο των Πεσόντων) στην Μονή του Σέλτσου, όπου προσκύνησα για πρώτη φορά και άκουσα το ιστορικό της για το Χαλασμό των Μποτσαραίων, την Ηρωΐδα Καπετάνισσα ΛΕΝΩ , την αυτοθυσία των υπερ-διακοσίων γυναικών με τα παιδιά τους στην αγκαλιά που έπεσαν στον Πέτακα , μια ιστορία άγνωστη στους Έλληνες.
Τις μέρες αυτές, (φιλοξενούμενη της αδερφικής μου φίλης Ρίνας Φώτου στις Πηγές) αντελήφθηκα τη σύνδεση της Μονής του Σέλτσου με τη Γέφυρα Κοράκου και τη σημασία που έχει η προσπάθεια για την Ανακατασκευή της, την αναστήλωση της Κούλιας και τη διάσωση της Κουτσοκαμάρας για την περιοχή και που εύχομαι να ευοδωθεί!!!
Πέρασα θαυμάσια, αλλά οι μέρες πέρασαν τόσο γρήγορα που ούτε κατάλαβα.
Οι μέρες όμως της επιστροφής όταν πλησιάζουν σε βαραίνουν...σου φέρουν κόμπο στο λαιμό και δάκρυα...
Αν και επιστρέφεις στο σπίτι σου και στη δική σου οικογένεια που έκαμες στα ξένα και όπου αγαπημένα σου πρόσωπα σε περιμένουν και η χαρά είναι μεγάλη – ο αποχωρισμός κάθε φορά με την Πατρική σου Οικογένεια – με τη Μάνα και τον Πατέρα και τα αδέρφια, είναι σαν τον πρωτοχωρισμό της ξενιτιάς σου…όταν έφευγες για το άγνωστο…
Ευχαριστώ όλες και όλους, τις Πατριώτισσες και τους Πατριώτες που (είτε γνωριζόμαστε ή γνωριστήκαμε φέτος το καλοκαίρι) ανταμώσαμε και τα είπαμε Πατριωτικά!!!
Εύχομαι και για εσάς στην Ελλάδα και για εμάς στο Τορόντο, στον Καναδά Καλό Χινόπωρο και Καλό Χειμώνα!!!
Και του χρόνου, το καλοκαιράκι του 2018, να ματανταμώσουμε!!!
Σεπτ. 14/ 2017, Τορόντο Καναδά
ΑΠΟΣΤΟΛΙΑ ΜΑΝΤΖΙΟΥΡΑ - ΠΑΤΑ