Σωτηρία Μπακαλάκου: Το διακύβευμα των εκλογών της αυτοδιοίκησης Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Άρθρα
- Εκτύπωση
Σε τρεις μήνες περίπου θα διεξαχθούν οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση. Οι πολίτες που θα βρεθούν μπροστά στην κάλπη θα κληθούν να αποφασίσουν ανάμεσα στα πρόσωπα αλλά και τις προτάσεις που πρεσβεύει ο κάθε συνδυασμός.
Κατά τη γνώμη μου η επιλογή μας πρέπει να γίνει με βάση το ποιος υποψήφιος Δήμαρχος και ποια ομάδα Συμβούλων έχουν τα εχέγγυα από την πρώτη ημέρα που θα αναλάβουν να δουλέψουν συστηματικά και αποτελεσματικά προς όφελος των πολιτών και ποιος συνδυασμός περιγράφει τις πιο αξιόπιστες, ρεαλιστικές και αρτιότερα καταρτισμένες προγραμματικές δηλώσεις.
Όλοι όσοι εμπλέκονται με την αυτοδιοίκηση και έχουν συμμετάσχει στο παρελθόν στα κοινά με οποιονδήποτε τρόπο, έχουν μια κομματική αναφορά. Αν ψάχνουμε αυτοδιοικητικούς που να προκύπτουν από παρθενογένεση απλά κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Το ζητούμενο είναι ποιος κατά την θητεία του θα λειτουργεί μόνο προς το συμφέρον του Δήμου και όχι με γνώμονα τη στήριξη ή την καταγγελία της όποιας κυβέρνησης.
Η εκτίμησή μου είναι ότι στην παρούσα συγκυρία, που υπάρχει απαξιωτική στάση απέναντι στο πολιτικό σύστημα γενικότερα, η εμπλοκή των κομμάτων μάλλον φθορά δημιουργεί πάρα όφελος προς τους συνδυασμούς στους οποίους¬ παρέχουν στήριξη. Αυτό ήταν εμφανέστατο ακόμα και σε κινήσεις που φάνηκαν ότι προκύπτουν από συλλογικότητες και διεργασίες από τη βάση αλλά όταν τελικά «καπελώθηκαν» μέσω κομματικής υποστήριξης στα μάτια του κόσμου άρχισε να χάνεται η όποια δυναμική είχε αρχικά αναπτυχθεί.
Παρατηρώντας το παζλ των υποψηφίων Δημάρχων όπως έχει σχηματισθεί μέχρι σήμερα βλέπω το εξής: Σχεδόν όλοι οι ενδιαφερόμενοι έχουν ασχοληθεί πολλές φορές με τα κοινά και πέραν από την αυτοδιοίκηση, έχουν περάσει από θέσεις ευθύνης και έχουν ασκήσει διοίκηση. Και επειδή στην Καρδίτσα ζούμε και λίγο ή πολύ όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας το καλύτερο είναι να τους κρίνουμε από τα έργα τους και από την ποιότητα του χαρακτήρα τους. Γιατί οι πράξεις μιλάνε πιο δυνατά από τα λόγια.
Ο αυτοδιοικητικός δεν επιλέγει το γενικότερο τοπίο μέσα στο οποίο καλείται να εργαστεί. Ούτε την κυβέρνηση και τους β¬ουλευτές αλλά ούτε τον εκάστοτε Περιφερειάρχη. Οφείλει όμως να προσαρμόζεται και με άξονες την τεκμηρίωση, την επιμονή και τη συνεργασία να διεκδικεί για τα συμφέροντα των πολιτών που εκπροσωπεί.
Σχετικά με το επιχείρημα περί της αναγκαιότητας ενός νέου και άφθαρτου προσώπου στη θέση του επικεφαλής που υπάρχει σαν τάση τελευταία, πιστεύω ότι η σύνθεση μιας αυτοδιοικητικής ομάδας που θα έχει έμπειρο επικεφαλής και στελέχη από όλες τις ηλικιακές ομάδες και βαθμίδες εμπειρίας, απαντά καλύτερα και αποτελεσματικότερα στο παραπάνω αίτημα.
Για μένα το διαφορετικό είναι κάτι πολύ κοντά στο αυτονόητο: Χρηστή διοίκηση και εξαγγελίες που να μπορούν να υλοποιηθούν, οι οποίες προκύπτουν μέσα από συνεχή ενημέρωση και διαβούλευση με τους δημότες, με στόχο να καταστεί σαφής η αναγκαιότητα αμοιβαίου σεβασμού μεταξύ θεσμού και πολίτη.
Δηλαδή, ρεαλιστικός σχεδιασμός για την βελτίωση της καθημερινότητας του πολίτη που σε συνδυασμό με καινοτόμες ιδέες να αποτελέσει ο ίδιος ο θεσμός ένα βήμα της αλλαγή που θέλουμε να έρθει.
Μπακαλάκου Σωτηρία, Οικονομολόγος