Τσίπρας: "Για να μας υπολογίσουν πρέπει να μας φοβηθούν" Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Πολιτικά
- Εκτύπωση
Σε πλήθος κόσμου μίλησε στο Παυσίλυπο, το Σάββατο το βράδυ, ο Πρόεδρος του ΣΥΝ και της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας.
Την πολιτική εκδήλωση του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε ο γραμματέας της ΝΕ του ΣΥΝ, κ. Στέλιος Αναστασόπουλος ο οποίος αναφέρθηκε στα προβλήματα του νομού και κάλεσε σε αγώνα για τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις των 100 σχολείων της Καρδίτσας και, πιο συγκεκριμένα σε συμμετοχή στο Πανκαρδιτσιώτικο συλλαλητήριο της Δευτέρας.
Ο κ. Τσίπρας αφού αποδοκίμασε την πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και ανέλυσε εκτενώς την πρόταση της Αριστεράς, σε Ελλάδα και Ευρώπη για την κρίση και το χρέος. Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία του κ. Τσίπρα:
«Σε στιγμές τόσο κρίσιμες για τον τόπο μας, η ελπίδα βρίσκεται στις κοινωνικές αντιστάσεις. Βρίσκεται στον αγώνα για ζωή και αξιοπρέπεια. Βρίσκεται στην υπεράσπιση της κοινωνική αλληλεγγύης και των δικαιωμάτων. Χρειαζόμαστε ένα μεγάλο δυναμικό και αποφασιστικό κίνημα αντίστασης. Στην οικοδόμηση ενός τέτοιου κινήματος, η Αριστερά οφείλει να παίξει τον δικό της ρόλο. Ρόλο πρωτοπόρο και καθοριστικό, για να δώσουμε ελπίδα στους αδύναμους, αποφασιστικότητα στους φοβισμένους και τους απογοητευμένους. Ρόλο καταλυτικό για να ακουστεί η φωνή της κοινωνίας. Να αποτρέψουμε το σκοτεινό και παγωμένο μέλλον που μας ετοιμάζουν , και να ανοίξουμε εναλλακτικούς δρόμους.
Η κυβέρνηση θριαμβολογεί για τις αποφάσεις της άτυπης συνόδου κορυφής, που έγινε την περασμένη εβδομάδα. Ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου, παρουσίασε την επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου των 110 εκατομμυρίων ευρώ, και την μείωση του επιτοκίου, ως αποτέλεσμα μιας σκληρής διαπραγματευτικής προσπάθειας. Τo πόσο σκληρά διαπραγματεύεται αυτή η κυβέρνηση, ο ελληνικός λαός το ξέρει από την αρχή αυτής της περιπέτειας. Επίδειξη οσφυοκαμψίας απέναντι στις αγορές, δηλώσεις ότι είμαστε βουτηγμένοι στη διαφθορά και Τιτανικός που βυθίζεται, δεσμεύσεις ότι θα ικανοποιήσουμε κάθε απαίτηση για ολοκληρωτική κοινωνική κατεδάφιση.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν υλοποιεί απλώς εντολές που έρχονται από τα ξένα κέντρα εξουσίας. Έχει κάνει την πιο επιδεικτική και πιο απροκάλυπτη στροφή προς τον Θατσερισμό που θα περίμενε κανείς. Βαφτίζει το ξήλωμα του κοινωνικού κράτους γενναία μεταρρύθμιση. Και καμαρώνει για την βίαιη εξώθηση ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας στην ανασφάλεια και τη φτώχεια, αποκαλώντας την σύγκρουση με τα κατεστημένα συμφέροντα. Πυροβολεί προς την κατεύθυνση της κοινωνίας στα τυφλά, και κατόπιν ζητά την επιδοκιμασία των αγορών και την ευσπλαχνία της κας Μέρκελ. Και αυτό το ονομάζει σκληρή διαπραγμάτευση.
Γιατί η πολιτική του Μνημονίου έχει αποτύχει ολοκληρωτικά. Και γιατί οι όροι της δανειακής σύμβασης την οποία υπέγραψαν είναι απολύτως εξωπραγματικοί, με αποτέλεσμα οι δανειστές μας να φοβούνται μήπως χάσουν τα ωραία τους λεφτά. Είχαμε πει εξ αρχής ότι το Μνημόνιο είναι αποκλειστικά και μόνο καταστροφή για τη χώρα.
Το μόνο αποτέλεσμα που έφερε ήταν ο εκβιαστικός καταναγκασμός για ασφυκτική συμπίεση των χαμηλότερων εισοδημάτων, ξήλωμα των εργασιακών σχέσεων, διάλυση του κοινωνικού κράτους και ιδιωτικοποίηση του δημόσιου πλούτου. Τα δημόσια οικονομικά της χώρας, το χρέος και τα ελλείμματα, είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση από αυτή η οποία μας οδήγησε στο ΔΝΤ. Είναι τυπική περίπτωση κατά την οποία το υποτιθέμενο φάρμακο είναι πολύ περισσότερο επικίνδυνο και επιβλαβές από την ίδια την αρρώστια.
Αν το ζήτημα είναι η αντιμετώπιση των ελλειμμάτων και του χρέους, αυτό δεν μπορεί να γίνει πετώντας μαζικά κόσμο στην ανεργία, κόβοντας τους μισθούς, μειώνοντας τις δημόσιες επενδύσεις και αυξάνοντας συνεχώς τους έμμεσους φόρους. Διότι έτσι σκοτώνεις την οικονομία. Και μια σκοτωμένη οικονομία δεν έχει δημόσια έσοδα. Αυτό τουλάχιστον θα έλεγε ακόμα και ένας πρωτοετής των οικονομικών επιστημών. Όχι όμως η τρόικα και η κυβέρνηση.
Γιατί στο επίκεντρο του δικού τους ενδιαφέροντος δεν είναι το πώς θα αντιμετωπίσει η Ελληνική οικονομία την κρίση. Είναι το πώς θα διασφαλίσουν τα χρήματά τους οι δανειστές μας. Και βέβαια το πώς, με πρόσχημα την κρίση αυτή θα μπορέσουν επιτέλους να υλοποιήσουν ένα σχέδιο που επεξεργάζονται εδώ και καιρό: Να απαλλαγούν από το ασφαλιστικό σύστημα, τις συλλογικές συμβάσεις και τη δημόσια περιουσία.
Σήμερα λοιπόν, η ολοκληρωτική αποτυχία του Μνημονίου, μας οδηγεί σε ένα ακόμα πιο επικίνδυνο σημείο.
Ο κ. Παπανδρέου καμαρώνει για τα αποτελέσματα της έκτακτης συνόδου.
Ισχυρίζεται ότι πήρε με το σπαθί του την επιμήκυνση και την μείωση του επιτοκίου. Η προσπάθεια να εμφανιστεί αυτό ως θρίαμβος, κάνει ακόμα πιο θλιβερή την δημόσια εικόνα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Αλλά σιωπούν για αυτά που έδωσαν. Σιωπούν για την δέσμευση που ανέλαβαν να ιδιωτικοποιήσουν δημόσια περιουσία σε ύψος 50 δις. Μια ιστορία που ξεκίνησε με λεονταρισμούς εναντίον της τρόικας και κατέληξε σε ολοκληρωτική συναίνεση από την πλευρά της κυβέρνησης. Είναι το τέλος του δημόσιου χώρου, η μετατροπή των λιμανιών, τον αεροδρομίων, των υποδομών, της κοινής ωφέλειας σε κερδοσκοπικές επιχειρήσεις.
Την ώρα που άλλες χώρες οργανώνου το βέτο τους στις 25 Μαρτίου και είναι έτοιμες να μπλοκάρουν τις τελικές αποφάσεις, την ώρα που οι λαοί της Ευρώπης ετοιμάζουν την απάντησή τους και προετοιμάζονται να δώσουν την μάχη για την υπεράσπιση της κοινωνικής συνοχής, η ελληνική κυβέρνηση, βασιλικότερη του βασιλέως, στηρίζει τα μέτρα αυτά με κάθε προθυμία.
Και ενδεχομένως, θα έρθει τότε το Μνημόνιο 5, με ακόμα σκληρότερους όρους. Πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο. Και σε κάθε γύρισμα του κύκλου αυτού, θα καλούμαστε να διαλύσουμε ακόμα ένα κομμάτι του κοινωνικού κράτους.
Εχθές ήταν το ασφαλιστικό σύστημα, οι συλλογικές συμβάσεις, οι αυξήσεις στις δημόσιες συγκοινωνίες. Ήταν η υποβάθμιση του τραίνου, που τόσο πολύ επηρεάζει την Θεσσαλία. Σήμερα είναι τα σχολεία, που κλείνουν κατά χιλιάδες με απόφαση της κας Διαμαντοπούλου, δημιουργώντας τεράστια κοινωνικά προβλήματα, και εξωθώντας τα παιδιά από τα πιο αδύναμα στρώματα να εγκαταλείψουν την εκπαίδευση. Αύριο θα είναι η μείωση μισθών και οι απολύσεις στο δημόσιο. ΘΑ είναι επίσης τα δημόσια νοσοκομεία όπου έχουμε αναλάβει τη δέσμευση να μειώσουμε τις δαπάνες στο μισό.
Αλλά εδώ έρχεται η Αριστερά να θέσει τα ερωτήματα. Αυτό που μας ταιριάζει είναι η θλίψη και η ανησυχία; Ή ο αγώνας; Και ποιο από τα δύο μπορεί να αλλάξει πραγματικά τη ζωή μας;
Η κοινωνία πρέπει να μιλήσει με τη δική της φωνή. Και να ακουστεί δυνατά. Τώρα είναι η ώρα των κοινωνικών αγώνων. Και η θέση της Αριστεράς είναι στην πρώτη γραμμή των αγώνων αυτών. Σήμερα ο στόχος είναι ένας. Να τους αναγκάσουμε να μας υπολογίσουν. Και για να μας υπολογίσουν πρέπει να μας φοβηθούν. Μόνο η δυναμική ενός μαζικού κινήματος μπορεί να υπερασπιστεί αποτελεσματικά την κοινωνία και να βάλει φραγμό στα σχέδιά τους. Υπάρχει εναλλακτικός δρόμος.
Είναι ο δρόμος που περνάει μέσα από την αναδιανομή του πλούτου. Μέσα από ένα σχέδιο ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης, προς όφελος των ανθρώπων και όχι του κέρδους. Μέσα από την στήριξη της πλήρους απασχόλησης. Ο δρόμος αυτός περνά πρώτα και κύρια μέσα από μια επιθετική αναδιαπραγμάτευση του χρέους. Με διαγραφή ενός τμήματός του, και με ριζική βελτίωση των όρων αποπληρωμής. Και αυτό δεν είναι κάτι που αφορά μόνο την Ελλάδα. Είναι μια απάντηση που πρέπει να δοθεί στην κρίση του χρέους σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Την περασμένη εβδομάδα έγινε στην Αθήνα ένα εξαιρετικό συνέδριο. Οι δυνάμεις της Αριστεράς από όλη την Ευρώπη συζήτησαν και εξειδίκευσαν τα προτάσεις αυτές. Δεν είναι απλώς μια διαφορετική στρατηγική εξόδου από την κρίση. Είναι η μοναδική στρατηγική εξόδου από την κρίση. Γιατί η κρίση αυτή τρέφεται από τις δομικές αδυναμίες του μοντέλου ανάπτυξης που υιοθετήθηκε μέχρι σήμερα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Είναι κρίση που σχετίζεται άμεσα με την αδυναμία του μονεταρισμού και του νεοφιλελευθερισμού να δώσουν απαντήσεις.
Ή η Ευρώπη θα φάει τις σάρκες της μέχρι να οδηγηθεί στο βέβαιο αδιέξοδο, ή θα αλλάξουμε πορεία τώρα. Και για να αλλάξουμε πορεία συμφωνήσαμε στο πιο άμεσο. Ότι ο αγώνας είναι κοινός. Είναι κοινός για την αριστερά σε όλη την Ευρώπη. ¨Είναι κοινός για τους ευρωπαίους εργαζόμενους που δεν τους χωρίζει τίποτα. Είναι κοινός για τους λαούς.
Και πρώτα από όλα, σε ότι αφορά την Ελλάδα, η κυβέρνηση δεν έχει κανένα δικαίωμα να επικυρώσει την συνθήκη για το Ευρώ χωρίς να ρωτήσει τον ελληνικό λαό. Ακόμα περισσότερο, δεν έχει κανένα δικαίωμα να δώσει συνέχεια σε ένα αποτυχημένο και κοινωνικά καταστροφικό σχέδιο όπως το Μνημόνιο, με ακόμα πιο σκληρούς όρους. Τόσο το περιβόητο Μνημόνιο 4, όσο και το σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας πρέπει να τεθούν σε κρίση από τον λαό με δημοψήφισμα.
Αυτό που τρέμουν περισσότερο, η κυβέρνηση, η τρόικα, το διευθυντήριο των Βρυξελλών, τα αρπακτικά των αγορών, είναι ένα δυναμικό και μαζικό κίνημα. Γιατί ξέρουν ότι όταν οι εργαζόμενοι περνάνε από την ανασφάλεια στην αποφασιστικότητα, όταν οι νέοι άνθρωποι υπερασπίζονται το δικαίωμα στο μέλλον, όταν οι αδύναμοι διεκδικούν την αξιοπρέπειά τους, όταν στους δρόμους κυματίζουν οι σημαίες της ενότητας και της αλληλεγγύης, τότε, τα πράγματα παίρνουν άλλο δρόμο, από αυτόν που κάποιοι διάλεξαν για εμάς, χωρίς να μας ρωτήσουν.
Και αυτό πρέπει να το θυμόμαστε τώρα.
Το μήνυμα της Αριστεράς στην κοινωνία, είναι αυτό: Μπορούμε να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας, αρκεί να συνειδητοποιήσουμε την δύναμή μας.
Και οφείλουμε να το κάνουμε, σαν ελάχιστη υποχρέωση απέναντι στις γενιές που έρχονται».