Κων. Νούσιος: Ο απατεώνας «επαναστάτης», το μνημόνιο και η ατομική ευθύνη Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Άρθρα
- Εκτύπωση
Εκείνο που μας ορίζει ως ανθρώπους και προσωπικότητες δεν είναι η ιδεολογία μας, αλλά αυτό που πράττουμε. Και η πολιτική είναι το κατεξοχήν πεδίο μετουσίωσης των ιδεών.
Στην πολιτική είναι δύσκολο να κρυφτείς. Αργά ή γρήγορα, το πραγματικό σου πρόσωπο έρχεται στην επιφάνεια, αποκαλύπτεται χωρίς έλεος και τίθεται αυτόματα σε κρίση.
Οι τελευταίοι μήνες το απέδειξαν περίτρανα.
Η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπήρξε το μεγαλύτερο φιάσκο της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Ένα παρατεταμένο θέατρο σκιών που έφερε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως ο πρόεδρός του, Αλέξης Τσίπρας, αποδείχτηκαν φενάκη. Ο άνθρωπος που κρυβόταν πίσω από τις λέξεις και τις ψευτοεπαναστατικές διακηρύξεις, ο μεγαλύτερος απατεώνας που γνώρισε ποτέ η ελληνική πολιτική σκηνή. Εκείνος που έκανε δημοψήφισμα διαφημίζοντάς το ως την ύψιστη δημοκρατική διαδικασία, μόνο και μόνο για να το αγνοήσει λίγο αργότερα, υπονομεύοντας το Σύνταγμα και τους ίδιους τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Έταξε ελπίδα χωρίς να αναλογιστεί τις συνέπειες και έφερε απελπισία, προδίδοντας χωρίς καμία ντροπή αυτούς που τον πίστεψαν, επιβεβαιώνοντας όσους έβλεπαν πίσω από το στρατηγικά σχεδιασμένο προσωπείο του εθνοσωτήρα αυτό που πραγματικά ήταν, ένας καιροσκόπος που διψάει για εξουσία.
Με ένα προεκλογικό πρόγραμμα εκ των πραγμάτων ανέφικτο, στηριγμένο σε μεγαλοστομίες και έναν άνευ προηγουμένου λαϊκισμό. Με φανερή αδυναμία και ανικανότητα να ελέγξει όχι ολόκληρη χώρα, αλλά ούτε το εσωτερικό του κόμματός του, που στερούνταν εξαρχής την απαραίτητη για τη διακυβέρνηση συνοχή και ενότητα.Μίλησε για έντιμο συμβιβασμό και βιώσιμη συμφωνία και τελικά έφερε και υπέγραψε το χειρότερο μνημόνιο, καταδικάζοντας τις επόμενες γενιές των Ελλήνων, δεσμεύοντας το μέλλον των νέων και ξεπουλώντας τη χώρα και τη δημόσια περιουσία.
Πολιτικές ακροβασίες (μεταναστευτικό, καταλήψεις), αμφισβητούμενες αποφάσεις (βλ.Προεδρία της Δημοκρατίας), κάκιστη επιλογή προσώπων για τη διαπραγματευτική ομάδα και τις υπουργικές θέσεις, λεονταρισμοί και τακτική κωλυσιεργίας στις διαπραγματεύσεις, υποβάθμιση του στάτους της χώρας στην Ε.Ε., πλήρης απουσία πολιτικής εντός των τειχών, έλλειψη πλάνου, ρητορικές πόλωσης και διχασμού της κοινωνίας… Όλα τα παραπάνω χαρακτήρισαν τη διαδρομή που ακολούθησε η κυβέρνηση μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου και πλήγωσαν τη χώρα, οδηγώντας στη σημερινή πολιτική αβεβαιότητα και κοινωνική αναταραχή.
Η ευθύνη των πολιτών και η δύναμη της ψήφου
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να ανέλθει στην εξουσία, διαλαλώντας στόχους ουτοπικούς και μοιράζοντας αδιανόητες (λόγω κρίσης) υποσχέσεις (αύξηση βασικού μισθού, «σκίσιμο» των μνημονίων και άλλα τέτοια εξωφρενικά). Μόνο… θαύματα δεν υποσχέθηκε ο Τσίπρας, που αποδείχτηκε ψευδο-προφήτης και όχι Μεσσίας, όπως αυτοπαρουσιαζόταν.
Έλεγαν στον ταλαιπωρημένο (και γι’ αυτό ευκολόπιστο) ελληνικό λαό αυτά που ήθελε και είχε ανάγκη να ακούσει, με τη λογική του «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Όπου σκοπός η εξουσία και μέσα, το ψέμα και η πολιτική ανευθυνότητα.
Με την υιοθέτηση στρατηγικών υπονόμευσης του αντιπάλου, ρητορικές φούσκες και τη δημιουργία του κάλπικου διπόλου μνημονιακά-αντιμνημονιακά κόμματα (πριν αποδειχτεί το πλέον… φανατικό μνημονιακό κόμμα), εκμεταλλευόμενος τα πέντε πολύ δύσκολα χρόνια που είχαν προηγηθεί, ο ΣΥΡΙΖΑ, με μπροστάρη τον αρχηγό του, κατάφερε να πείσει τον κόσμο πως αντιπροσώπευε μια διαφορετική και πρωτόγνωρη πολιτική στάση. Πώς θα… χόρευε τους Εταίρους στο ταψί, θα έφερνε ως δια μαγείας ανάπτυξη και ευημερία, θα ανέσταινε τη χώρα. Έχτισαν ένα προφίλ ηθικού πλεονεκτήματος απέναντι στα υπόλοιπα κόμματα, που δεν άργησε όμως να καταρρεύσει.
Οχτώ μήνες μετά, τα ψέματα τελείωσαν και οι μάσκες έχουν πέσει. Η διακυβέρνηση της (αποκαλούμενης) Πρώτη Φορά Αριστεράς θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο μελέτης. Οι χυδαιότητες, τα ψέματα, η απουσία σχεδίου εντός κι εκτός συνόρων. Ο ορισμός της πολιτικής απάτης. Παράδειγμα προς αποφυγή αλλά κυρίως ένα πολύ καλό μάθημα για όλους, που οφείλει να αξιοποιήσει ο ελληνικός λαός στις (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου) προσεχείς εκλογές.
Το χρονικό που μας οδήγησε στο τρίτο και σκληρότερο μνημόνιο και οι πρακτικές που ακολουθήθηκαν από ένα ανεύθυνο κόμμα, συνέβαλαν στη απόλυτη συνειδητοποίηση από πλευράς πολιτών ότι δεν υπάρχουν λυτρωτές και από μηχανής Θεοί σε μια χώρα που υποφέρει από βαθιά οικονομική κρίση. Κυρίως όμως κατάφεραν να αναδείξουν τη κορυφαία σημασία της ψήφου.
Το ότι η μεγάλη μας δύναμη ως πολίτες είναι η δυνατότητα που έχουμε να αναδεικνύουμε δια της ψηφοφορίας τους ανθρώπους που έχουν συναίσθηση της κατάστασης και πιστεύουμε ότι με σοβαρότητα, ευθύνη και ρεαλισμό μπορούν να μας εκπροσωπήσουν επάξια, αλλάζοντας τα πράγματα κατά το μέτρο του δυνατού. Και την ίδια στιγμή, να απονέμουμε δικαιοσύνη, στέλνοντας τους διακινητές ελπίδας στην πολιτική αφάνεια, το μόνο μέρος όπου δεν αποτελούν κίνδυνο.
Η ευθύνη των πολιτών και η υπευθυνότητα με την οποία αποφασίζει ο καθένας μας μπροστά στην κάλπη, ανάγεται στο πιο κρίσιμο ίσως ζήτημα, τις μέρες που διανύουμε. Το μέλλον της Ελλάδας βρίσκεται στα χέρια μας κι αυτό το δώρο που μας χαρίζεται ως μέλη μιας δημοκρατικής χώρας δεν πρέπει να το αφήσουμε ανεκμετάλλευτο. Το διακύβευμα είναι μεγάλο…
Κωνσταντίνος Γ. Νούσιος
Δικηγόρος, Περιφερειακός Σύμβουλος