Σωκράτης Γιαννούλης: "Ας γελάσω με τη λογική τους" Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Άρθρα
- Εκτύπωση
Βρισκόμαστε στη δυσκολότερη περίοδο της ιστορίας μας σε όλα τα επίπεδα. Στο συγκεκριμένο άρθρο όμως, θα αναφερθώ καθαρά στον πολιτικό και οικονομικό τομέα.
Το μνημονιακό στρατόπεδο πανηγυρίζει για την έξοδο στις αγορές και το επίτευγμα του πρωτογενούς πλεονάσματος, στο αντίπαλο στρατόπεδο επικρατεί οργή για τις πολιτικές αποφάσεις που οδήγησαν την Ελλάδα στο χάος, η τρόικα επανέρχεται, και γενικώς κανείς δεν ξέρει τι μας ξημερώνει. Μία κατάσταση τραγική για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες.
Οι πολίτες βιώνουν μία ζοφερή πραγματικότητα, καθώς από το 2010 με τον ερχομό του πρώτου μνημονίου μέχρι και σήμερα βλέπουν τα εισοδήματά τους να έχουν μειωθεί δραματικά. Οι αυτοκτονίες αυξάνονται συνεχώς. Τώρα θα μου πείτε ότι λαϊκίζω, καθώς αναφέρθηκε από γνωστό πολιτικό πρόσωπο ότι χρεοκοπήσαμε και αν δεν παίρναμε τα μέτρα που έπρεπε θα είχαμε πολλαπλάσιες αυτοκτονίες. Άρα ναι μεν κάποιοι έδωσαν τέλος στη ζωή τους, αποτρέψαμε δε την πλειοψηφία των Ελλήνων από το να καταφύγει σ'αυτήν την έσχατη λύση. Δε θέλω να μπω σ'αυτόν το συλλογισμό, διότι με τέτοιους πολιτικούς θα χάσουμε τη λογική μας. Χρειάζεται περίσσιο θράσος για να κάνεις μία τέτοια δήλωση.
Ακούσαμε κατά καιρούς πολλά, όπως δηλώσεις του τύπου ''όλοι μαζί τα φάγαμε'' ή ''όλοι μαζί τα φάγαμε αλλά δε φάγαμε το ίδιο''. Το γεγονός ότι η χώρα μας ταλαιπωρούνταν εδώ και δεκαετίες από ένα πελατειακό σύστημα είναι γνωστό. Συμφωνώ, ότι κατέχουμε πολύ υψηλή θέση σε θέματα διαφθοράς σε σχέση με άλλες χώρες. Προσωπικά, απεχθάνομαι τη διαφθορά και το ξεκαθαρίζω για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις. Αυτό όμως που πιστεύω και συγχρόνως δέχεται και υποστηρίζει κάθε νοήμων άνθρωπος είναι πως δε χρεοκοπήσαμε ούτε από τα ιδιαίτερα των καθηγητών, ούτε από τα φακελάκια των γιατρών, ούτε από το λάδωμα των εφοριακών και πάει λέγοντας. Όσο και να αθροίσεις αυτά τα ποσά είναι απείρως ελάχιστα σε σχέση με τη διαπλοκή και με τα ποσά που 'έφαγαν'' για να το πω όπως το λέει ο κόσμος, ''μεγάλες ιστορικές'' προσωπικότητες της πολιτικής και του επιχειρηματικού κόσμου. Δε χρειάζεται να αναφερθώ πουθενά. Τα σκάνδαλα που απασχόλησαν τη χώρα μας και την απασχολούν ακόμη και σήμερα είναι γνωστά. Συνεπώς, η ορθότερη δήλωση θα έπρεπε ενδεχομένως να είναι ''έχουν μερίδιο ευθύνης οι πολίτες, άλλα εμείς τους αλλάξαμε τα φώτα''. Και το λέω όσο επιεικέστερα μπορώ.
Προσωπικά, θεωρώ πως ένα κράτος δε θα πρέπει σε καμία περίπτωση να ζει με δανικά. Αυτό που γινόταν τα προηγούμενα χρόνια ήταν απαράδεκτο. Ναι μεν οι πολίτες ζούσαν άνετα, από την άλλη το ιδανικό θα ήταν η εφαρμογή μίας αναπτυξιακής, παραγωγικής πολιτικής που συγχρόνως θα έχει κοινωνικό χαρακτήρα, χωρίς όμως δανικά.
Το φορολογικό σύστημα της χώρας λειτουργεί κυριολεκτικά ανάποδα απ'ότι θα έπρεπε. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ανέκαθεν πριν το μνημόνιο, πληρώνουν το λιγότερο 25% φόρο συν 80% επί του φόρου. Το 80% είναι μία προκαταβολή φόρου για την επόμενη χρονιά. Για παράδειγμα, αν ένας μικρομεσαίος επιχειρηματίας πληρώνει 10.000 ευρώ φόρο, με την προκαταβολή που προανέφερα θα πληρώσει επιπλέον 8.000 ευρώ. Σύνολο 18.000 ευρώ που αυτομάτως σημαίνει το 45% των κερδών. Για να γίνει πιο κατανοητό, αν για παράδειγμα ένας μικρομεσαίος επιχειρηματίας έχει 10.000 κέρδος σε ένα χρόνο είναι αναγκασμένος να δώσει τις 4.500 στο κράτος. Αν μία εταιρία έχει 100.000 ευρώ κέρδος το χρόνο, αυτομάτως αναγκάζεται να δώσει τις 45.000 ευρώ στο κράτος. Συνεπώς, με την ακόλουθη φορολογία οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες θα φοροδιαφύγουν. Σε αντίθετη περίπτωση, αν η φορολογία στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις ήταν 10%, τότε δε θα φοροδιέφευγε κανείς, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Με τη συγκεκριμένη πολιτική θα ήταν ικανοποιημένοι τόσο οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, όσο και το κράτος, καθώς θα εισέπραττε μεγάλα ποσά. Φυσικά, οι μόνοι που πληρώνουν ελάχιστους φόρους είναι οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Για τους δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους δεν το συζητάω σε καμία περίπτωση. Οι άνθρωποι είναι κυριολεκτικά στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού.
Τα λεφτά, όσο και αν ακούγεται εξοργιστικό στα αυτιά ορισμένων, υπάρχουν! Άλλα το σύστημα ''φροντίζει'' πάντα κατά έναν παράξενο τρόπο να φορτώνει τα βάρη στους πολίτες δεύτερης κατηγορίας, καθώς έχει κάνει και εδώ και πάρα πολλά χρόνια αυτό το διαχωρισμό. Το δίκαιο φορολογικό σύστημα που ακούγεται από πολλούς, καθώς και μία δίκαιη αναδιανομή του πλούτου αποτελούν την καλύτερη λύση. Αρκεί να βρεθεί ένας πολιτικός που να έχει το θάρρος να συγκρουστεί με τα μεγάλα συμφέροντα. Κάτι το οποίο φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο, έως απίθανο στις εποχές που ζούμε. Δεν είναι όμως ακατόρθωτο. Τίποτα στη ζωή δεν είναι ακατόρθωτο και άλυτο, αρκεί να υπάρχει ισχυρή βούληση. Ακριβώς επειδή δεν υπάρχει η επιθυμητή βούληση, μας πλασάρουν λύσεις όπως οι αποκρατικοποιήσεις. Για να είμαι αντικειμενικός η ιδέα αυτή δεν είναι άσχημη, αρκεί να μην ιδιωτικοποιηθούν όλα. Δεν μπορώ να φανταστώ μία κοινωνία που τα πάντα θα είναι ιδιωτικά. Θα πάει ένα νέο παιδί να δουλέψει και θα του δίνει ο εργοδότης 400 ευρώ. Φυσικά, δε διανοείται ο νέος να παραπονεθεί. Σου λέει το ''αφεντικό'' δούλεψε και αν δε σου αρέσει φύγε. Ένα υπέροχο μέλλον για κάθε φιλόδοξο άνθρωπο. Ασφαλώς ειρωνεύομαι. Μόνο έτσι δύναμαι να αντιμετωπίσω τη δική τους παραλογική. Η πλάκα είναι πως οι πολιτικοί που οραματίζονται την κυριαρχία των ιδιωτών δηλώνουν όπου σταθούν και όπου βρεθούν, ότι αυτό είναι το μέλλον του τόπου. Φωνάζουν συνεχώς πως πρέπει να αποσυρθεί εντελώς το κράτος. Να γίνουν όλα ιδιωτικά. Ένα λαμπρό μέλλον ή μία υποδούλωση για κάθε εργαζόμενο?
Επιπροσθέτως, αδυνατώ να κατανοήσω μία εμμονή που προσπαθούν να μας περάσουν κάθε μέρα όλο και περισσότερο. Να γίνουμε όλοι επιχειρηματίες. Δεν ''αφορίζω'' σε καμία περίπτωση την επιχειρηματικότητα, αλλά η εφαρμοσμένη πολιτική και οι στόχοι όσων κυβερνάνε σήμερα είναι ολοφάνερη. Τα πάντα ιδιωτικά. Όλοι πρέπει να γίνουμε επιχειρηματίες. Και όσοι δεν μπορέσουν να γίνουν είτε γιατί δε θέλουν, είτε γιατί δεν το έχουν στο αίμα τους, να είναι υπάλληλοι χωρίς να έχουν δικαίωμα φυσικά να απαιτούν. Κινδυνεύω να χαρακτηριστώ πολιτικά από κάποιους κυρίους που διαθέτουν ''τετράγωνη'' λογική. Ας γελάσω με τη λογική τους.!
Σωκράτης Γιαννούλης
Δημοσιογράφος