Δημήτρης Κορομπίλιας: Υπερφορολόγηση & Φοροδιαφυγή.. Συγκοινωνούντα δοχεία Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Άρθρα
- Εκτύπωση
![Δημήτρης Κορομπίλιας: Υπερφορολόγηση & Φοροδιαφυγή.. Συγκοινωνούντα δοχεία](/media/k2/items/cache/30fb22e0a1c03e837da95fa3e4101e75_L.jpg?t=20231124_154158)
Το ελληνικό κράτος σχεδόν αμέσως από την ίδρυσή του μετά την επανάσταση του 1821 βρίσκεται μονίμως αντιμέτωπο με μια γενικευμένη οικονομική δυσπραγία, με δυσθεώρητα συσσωρευμένα χρέη & με μία ανικανότητα αντιμετώπισης της γιγαντιαίας γραφειοκρατίας.
Ως αποτέλεσμα των παραπάνω έχουμε την διάχυση της οικονομικής πίεσης από το θεσμικό κράτος προς τους πολίτες μέσω της υπερφορολόγησης προκειμένου έτσι να ανατροφοδοτούνται τα παλιά δημόσια χρέη και να διαιωνίζονται τα διαχρονικά φαινόμενα σπατάλησης του δημοσίου χρήματος χωρίς να δημιουργούνται αφενός μεν ισχυρές και έξυπνες υποδομές, αφετέρου δε να αποδίδονται και σε κοινωνικές παροχές προς άμεσο όφελος των πολιτών.
Έτσι, λοιπόν κάθε γενιά που ακολούθησε από την απελευθέρωση έως και σήμερα αντιμετωπίζει συνεχώς το ίδιο πρόβλημα με διαφορετικό μανδύα ανάλογα την εποχή με μια κοινή παραδοχή που είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στο εκάστοτε φορολογικό καθεστώς δεδομένου ότι σε καμία χρονική περίοδο δεν λύθηκε απολύτως κανένα ριζικό πρόβλημα αλλά αντίθετα οδηγήθηκε η χώρα σε πολλαπλές πτωχεύσεις.
Και αν για την αντιμετώπιση των εξωτερικών κινδύνων της χώρας απαιτείται πάντοτε ένα σημαντικό τμήμα των χρημάτων μέσω της φορολογίας να αποδίδεται για τέτοιο σκοπό, ποιος είναι ο λόγος να παραμένει σε ισχύ ακόμα και σήμερα ένα δυσλειτουργικό σύστημα διακυβέρνησης της χώρας με τους χιλιάδες μετακλητούς υπαλλήλους που κοστίζει ακριβά και δεν έχει και τα αναμενόμενα αποτελέσματα;
Στο πλαίσιο αυτό εμφανίζεται εκ νέου σήμερα στο δημόσιο διάλογο με πρωτοβουλία της κυβέρνησης το νέο φορολογικό σύστημα που αφορά κυρίως τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους αυτοαπασχολούμενους.
Επιγραμματικά, το νέο φορολογικό σύστημα που έχει τεθεί σε διαβούλευση φαίνεται να διατηρεί τους ίδιους συντελεστές φορολόγησης αλλά να προσδίδει σε αυτό έναν αλγόριθμο υπολογισμού της
ελάχιστα αποδεκτής βάσης φορολόγησης συνυφασμένα με τον κατώτατο μισθό ενός υπαλλήλου, τις τριετίες και έναν μέσο όρο τζίρου ανάλογα τον κλάδο απασχόλησης.
Με τον τρόπο αυτό μοιραία δημιουργούνται εκ νέου στρεβλώσεις. Από την μια μεριά να οδηγούνται ελεύθεροι επαγγελματίες σε αύξηση της φορολογίας τους με μικρά εισοδήματα και από την άλλη μεριά όσοι εμφανίζουν μεγαλύτερα εισοδήματα να εμφανίζονται και ευνοημένοι.
Για το λόγο αυτό, ήδη το νέο φορολογικό δημιουργεί κοινωνική αναστάτωση. Το επιχείρημα της φοροδιαφυγής δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί μόνο με εισπρακτικό χαρακτήρα πατώντας επι δικαίων και αδίκων. Η λαίλαπα της φοροδιαφυγής χρήζει και κοινωνικής αντιμετώπισης. Και αν το δεύτερο απαιτεί χρόνο, τότε για το εισπρακτικό σκέλος η στόχευση οφείλει να γίνει μοντέρνα και όχι παλαιολιθική με τεχνικές και μεθόδους προηγούμενων δεκαετιών που οδηγούν στην υπερφορολόγηση και μετέπειτα στην οικονομική ύφεση.
Ο τεκμαρτός υπολογισμός του εισοδήματος είναι και άδικος και ανήθικος. Για το λόγο αυτό παρατίθενται και προτείνονται τα παρακάτω ως μέρος του διαλόγου.
-Απλοποίηση του φορολογικού συστήματος ώστε να είναι δεκτικό στην εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης.
-Σταθερό φορολογικό καθεστώς για πέντε χρόνια με εισαγωγή επιπλέον ενδιάμεσων φορολογικών συντελεστών με περαιτέρω μείωση του αρχικού συντελεστή στο 5% για εισοδήματα έως 5000,00 ευρώ
-Ενίσχυση της Α.Α.Δ.Ε. με υπαλλήλους υψηλής κάταρτισης και με τεχνολογικά εργαλεία αξιοποίησης των δεδομένων για άμεση εικόνα της φορολογικής συμμόρφωσης και την ενίσχυση των ελέγχων.
-Διασύνδεση των pos με τις ταμειακές μηχανές και άμεση σύνδεση των δελτίων αποστολής με το mydata χωρίς περίοδο χάριτος.
-Φορολογικά κίνητρα μέσω αναγνώρισης τμήματος των εξόδων στη φορολογική δήλωση από επαγγέλματα υψηλού κινδύνου φοροδιαφυγής.
-Άμεση κατάργηση της προκαταβολής φόρου με ταυτόχρονη εισαγωγή της παρακράτησης φόρου σε κάθε συναλλαγή είτε προς ιδιώτη είτε προς επαγγελματία μέχρι να ισορροπήσει το δημοσιονομικό κενό που θα δημιουργηθεί. Η διαφορά έγγειται στο ότι η μεν προκαταβολή αφορά τον φόρο της επόμενης χρονιάς ενώ η παρακράτηση αφορά την ίδια χρονιά οπότε και συμψηφίζεται.
-Δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ φορολογούμενου και φορολογικής αρχής. Το κράτος οφείλει να δείξει έμπρακτα ότι σέβεται τα χρήματα που εισπράτει και δεν θα γίνονται βορά προεκλογικών υποσχεσεων και τακτοποίηςης ημετέρων. Ενίσχυση της διαφάνειας σε κάθε πτυχή του δημοσίου ώστε και ο πολίτης να νιώθει ότι κάθε ευρώ που δίνει μέσω της φορολογίας θα το εισπράττει πίσω μέσω των υποδομών και των κοινωνικών παροχών.
Δημήτρης Κορομπίλιας
Διπλ. Πολιτικός Μηχανικός, M.Sc.