Σε κλίμα συγκίνησης το τιμητικό αφιέρωμα στον αείμνηστο Τάσο Ζωγράφο Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Εκδηλώσεις
- Εκτύπωση
Σε κλίμα έντονης συγκίνησης πραγματοποιήθηκε, το βράδυ του Σαββάτου 10 Μαρτίου, στα πλαίσια του 28ου Πανελλήνιου Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Καρδίτσας, το τιμητικό αφιέρωμα στη μνήμη του σκηνογράφου – ζωγράφου Τάσου Ζωγράφου που έφυγε από τη ζωή πέρσι τον Μάρτη, κατά τη διάρκεια του 27ου Φεστιβάλ.
Το αφιέρωμα ξεκίνησε με την προβολή δύο καταπληκτικών video που ετοίμασε το μέλος της Ένωσης Πολιτιστικών Συλλόγων Μανώλης Στεργιόπουλος. Το ένα αναφέρονταν στο πλούσιο έργο του Τάσου Ζωγράφου και τα αποσπάσματα από τις ταινίες του, όπως το «Συνοικία το όνειρο» και «Ο Δράκος», έφεραν στο κοινό συναισθήματα χαράς, αλλά και νοσταλγίας, αφού το όνομά του έχει ταυτιστεί με την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου και όχι μόνον. Στο δεύτερο video, ο Τάσος Ζωράφος μιλούσε για την Καρδίτσα, για την πόλη που αγάπησε βαθειά, αλλά και για το Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου ενόσω ετοίμαζε την αφίσα του 26ου Φεστιβάλ και περίμενε σαν μικρό παιδί να έρθει και πάλι για να στελεχώσει την Κριτική Επιτροπή και για να δει τους φίλους του.
Ακολούθησαν δύο πολύ ιδιαίτερες ομιλίες: από την πρώην Γραμματέα της Ένωσης Πολιτιστικών Συλλόγων Βάσω Κοζιού και τον σκηνοθέτη Βασίλη Κυρίτση. Τη δική του παρέμβαση έκανε και το μέλος της Ένωσης Πολιτιστικών Συλλόγων Μανώλης Στεργιόπουλος. Επίσης, η δημοσιογράφος Μαρία Μπακλαβά απήγγειλε ένα ποίημα αφιερωμένο στον Τάσο Ζωγράφο.
Ο καθένας τους είχε να προσθέσει και από ένα διαφορετικό κομμάτι της ζωής του Τάσου Ζωγράφου, κομμάτια που τους σημάδεψαν, κομμάτια που έδειχναν πολύ απλά την ταπεινότητα αυτού του ανθρώπου και το μεγαλείο της ψυχής του.
Παρόντες και η σύζυγός του Έφη με το γιο του Λυσίμαχο που παρακολουθούσαν το αφιέρωμα ιδιαίτερα συγκινημένοι. Την τιμητική πλακέτα απένειμε στην κ. Έφη ο δήμαρχος Καρδίτσας κ. Κώστας Παπαλός μιλώντας επίσης σε προσωπικό τόνο για εκείνον. Για τον καλλιτέχνη στον οποίο η Τέχνη οφείλει πολλά καθώς έχει επιμεληθεί σκηνογραφικά πάνω από 100 ταινίες, ενώ εξίσου σημαντικό είναι και το έργο του στη ζωγραφική, με ξεχωριστή αγάπη στη θάλασσα και τις γοργόνες.
Μπορεί να έλειπε φέτος από την Κριτική Επιτροπή, αλλά από την καρδιά των Καρδιτσιωτών δεν θα φύγει ποτέ.
Το 27ο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Καρδίτσας θα διαρκέσει μέχρι και τις 18 του μήνα και πραγματοποιείται σε συνεργασία με την Περιφέρεια Θεσσαλίας – Περιφερειακή Ενότητα Καρδίτσας, το Δήμο Καρδίτσας – ΔΗΚΕΚ, το Επιμελητήριο Καρδίτσας και με τη συμπαράσταση της Ιεράς Μητρόπολης Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων.
Η ομιλία της Βάσως Κοζιού, Αντιπροέδρου του Κέντρου Ιστορικής και Λαογραφικής Έρευνας «Ο ΑΠΟΛΛΩΝ» Καρδίτσας - Εκπαιδευτικός
Για το φίλο της Καρδίτσας και της καρδιάς μoυ, Τάσο Ζωγράφo
Είναι ιδιαίτερη τιμή για μένα να πω λίγα λόγια για το φίλο της καρδιάς μου και της Καρδίτσας Τάσο Ζωγράφο, επί τη ευκαιρία του αφιερώματος, που ετοίμασε η Οργανωτική Επιτροπή του 28ου Φεστιβάλ.
Άνοιξη του 2000 ήρθε στην Καρδίτσα, ο αγαπημένος μας φίλος Τάσος Ζωγράφος, για να στελεχώσει μαζί με άλλους εκλεκτούς καλλιτέχνες την κριτική επιτροπή του 16ου Πανελλήνιου Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου και άνοιξη του 2011, μέσα στη μεγάλη γιορτή του θεάτρου, έφυγε από την πόλη μας για το μεγάλο του ταξίδι βυθίζοντας σε θλίψη τους Καρδιτσιώτες φίλους του.
Η Ένωση Πολιτιστικών Συλλόγων Ν. Καρδίτσας αναγνωρίζοντας το σημαντικό και πολύπλευρο έργο του Τάσου Ζωγράφου, το 2003, στο πλαίσιο του 19ου Φεστιβάλ, του έκανε ένα τιμητικό αφιέρωμα, προσφέροντας την ελάχιστη τιμή που του αναλογούσε, σε σχέση με την προσφορά του στην τέχνη του θεάτρου, του κινηματογράφου, της τηλεόρασης, της ζωγραφικής και του πολιτισμού γενικότερα.
Τιμητικό αφιέρωμα πραγματοποίησε και το Κέντρο Ιστορικής και Λαογραφικής Έρευνας «Ο ΑΠΟΛΛΩΝ» το Μάιο του 2010 , στο πλαίσιο των ετήσιων εκδηλώσεων «Μέρες Παράδοσης», για τη μεγάλη του προσφορά στην ελληνική λαϊκή παράδοση, η οποία καθημερινά αργοσβήνει.
Το έργο του μεγάλου «λαϊκού ζωγράφου», όπως τον αποκαλούσαν σπουδαίοι άνθρωποι (ΝίκοςΚούνδουρος, Θεόδωρος Αγγελόπουλος, Μποστ, Αγγέλα Ταμβάκη κ.ά) , που χαρακτηρίζεται από τη βαθιά ελληνικότητά του, είναι πολύτιμο, γιατί ισχυροποιεί το ελληνικό πολιτισμικό ιδίωμα στον παγκόσμιο καλλιτεχνικό χάρτη, ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή των ζυμώσεων και ανακατατάξεων , οι οποίες οδηγούν σε μια παγκοσμιοποίηση και σε ένα διεθνισμό της τέχνης.
Το θέατρο, ο κινηματογράφος και η τηλεόραση έχασαν έναν από τους καλύτερους σκηνογράφους – ζωγράφους της χώρας μας, έχασαν τον ποιητή της εικόνας, τον καλλιτέχνη, που κατά γενική ομολογία, είναι η ιστορία της σκηνογραφίας του ελληνικού κινηματογράφου. Η Ελλάδα, σίγουρα, έγινε φτωχότερη, με το χαμό του.
Η αισθητική προσφορά του Τάσου Ζωγράφου στην τέχνη είναι πολύτιμη και είναι παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές των σκηνογράφων. Τα εικαστικά του δε έργα έχουν ένα προσωπικό ύφος με ιδιαίτερα γοητευτικά χαρακτηριστικά και σεβασμό στα στοιχεία της ελληνικότητας και της λαϊκής μας παράδοσης.
Τεράστιο είναι το δημιουργικό του έργο (200 ταινίες, 150 θεατρικά έργα, 70 τηλεοπτικές σειρές). Πολυβραβευμένος στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (5 βραβεία), έχει μια εκπληκτική παρουσία από το 1955 με την ταινία ο «Δράκος» του Νίκου Κούνδουρου έως σήμερα. Άφησε το αποτύπωμά του σε πλήθος ταινίες (ποιοτικές, εμπορικές, δραματικές, κωμικές και επικές)
Εξίσου σημαντικό και το ζωγραφικό του έργο, που το χαρακτηρίζει η αθωότητα των ναϊφ. Ο ίδιος έλεγε: Στη ζωγραφική μου υπάρχει η χαρά της ζωής. Δε μου έλειψε και γι΄αυτό την αναπαράγω μέσα μου, θέλω να τη βγάλω για να μη σκάσω. Γιατί όπως από την πολλή λύπη, έτσι και από την πολύ χαρά σκάει ο άνθρωπος». Έργα του Τάσου Ζωγράφου είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν και να θαυμάσουν οι Καρδιτσιώτες φιλότεχνοι στην έκθεση, που διοργάνωσε ο Δήμος Καρδίτσας και η Δημοτική Πινακοθήκη το 2010 .
Ο Τάσος Ζωγράφος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λειβαδιά, την οποία εγκατέλειψε, όταν ήρθε ο πόλεμος και η οικογένεια τον κουβάλησε στην Αθήνα, για να γλυτώσουν από τα δεινά. Κατοχή και πείνα τον βρήκανε 14 χρονών. Μοιράστηκε με το φτωχό λαό της πατρίδας μας όλα τα βάσανα.
Στα 15 του μιλήσανε για λευτεριά και τον μάθανε να χαράζει στο λινόλεουμ το όραμά της. Τα πρώτα του έργα ήταν στάμπες και γραψίματα για τις προκηρύξεις της Αντίστασης. Στα 23 του χρόνια, το 1948, συλλαμβάνεται και από κρατητήριο σε κρατητήριο καταλήγει στις φυλακές των Βούρλων κι από εκεί στο Μακρονήσι, στον τόπο των μαρτυρίων πολλών αγωνιστών. Το «παρών» σ΄όλους τους κοινωνικούς αγώνες έδινε ο μεγάλος, ο σπουδαίος άνθρωπος Τάσος Ζωγράφος μέχρι τα στερνά του.
Οι άνθρωποι, που τον γνώρισαν, θα θυμούνται το μικροφτιαγμένο γίγαντα της τέχνης, το χαμογελαστό, τον καλόκαρδο, τον ιδιαίτερα πνευματώδη και με κοφτερή γλώσσα άνθρωπο , που άφησε πίσω του, ως παρακαταθήκη, σπουδαίο και πολυποίκιλο καλλιτεχνικό έργο.
Για μένα προσωπικά, που με τίμησε με τη φιλία του και μου συμπαραστάθηκε όλα αυτά τα χρόνια της ανοδικής πορείας του Πανελλήνιου Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου, ήταν η πιο επώδυνη φυγή και δεν το κρύβω πως πέρασε πολύς καιρός για να συνειδητοποιήσω αυτή την απώλεια.
Αξίζει να αναφέρω ένα γεγονός, για να καταλάβετε πόσο αγάπησε και στήριξε το Φεστιβάλ. Όταν η συνάδελφός του Αναστασία Αρσένη, για σοβαρούς λόγους οικογενειακούς ματαίωσε τον ερχομό της εδώ την προηγουμένη της έναρξης αυτού, τηλεφώνησα στον Τάσο και η απάντησή του: «Μη στενοχωριέσαι, Βάσω, ματαιώνω κάποιες δουλειές μου και αύριο είμαι εκεί». Και πριν ακόμα ολοκληρώσω τις ευχαριστίες μου λέει : «Δε χρειάζεται να με ευχαριστείς, γιατί δεν είναι αγγαρεία για μένα αλλά ευχαρίστηση το να ξαναβρεθώ κοντά σας και να βοηθήσω τον όμορφο αυτό θεσμό που καταξιώσατε πανελλήνια» .
Αυτός ήταν ο Τάσος Ζωγράφος από τον οποίο, εγώ προσωπικά, πήρα πολλά. Τα σοφά του λόγια και οι συμβουλές, που άκουσα από κείνον στις ατέλειωτες συζητήσεις, που κάναμε στο σπίτι μου και στο ησυχαστήριό του στο Πήλιο, είναι μια πλούσια κληρονομιά για μένα.