Άρθρο του Χρ. Καρακώστα για τις καταργήσεις - συγχωνεύσεις των σχολείων Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Πολιτικά
- Εκτύπωση
Τι όμορφο ήταν εκείνο το σχολείο του Αναγνωστικού των παιδικών μας χρόνων, ένα μικρό πέτρινο σχολείο στο κέντρο ενός χωριού! Που στις γιορτές μαζευόντουσαν οι αρχές του τόπου, ο πρόεδρος, ο παπάς κι ο δάσκαλος. Που τα παιδιά λέγαν τα ποιήματά τους στο βάθρο, κάτω από τα κρεμασμένα σημαιάκια…. Να ζήσουμε να το θυμόμαστε….
Τι ωραίες ήταν εκείνες οι παροιμίες που μας έλεγε ο δάσκαλος! «Όπου ανοίγει ένα σχολείο κλείνει μια φυλακή». Να ζήσουμε να τις θυμόμαστε…
Τι ευτυχισμένοι που έδειχναν οι κάτοικοι του χωριού με τα τριμμένα φτωχικά τους ρούχα! Χαιρόντουσαν που τα παιδιά τους μέναν στο χωριό και μορφωνόντουσαν, να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι. Τη μόρφωση στο χωριό να ζήσουμε να τη θυμόμαστε. Τους φτωχούς ρακένδυτους κατοίκους, ε ας είναι καλά τα μνημόνια, θα τους ξαναδούμε.
ΑΛΗΘΕΙΑ, πόσο θράσος πρέπει να έχει ένας υπουργός για να δηλώνει ότι το ξεκλήρισμα της εκπαίδευσης από τα σχολεία είναι για το συμφέρον των παιδιών!
Και πόσο άξιος είναι ο μισθός όλων εκείνων των «δημοσιογράφων» των μεγάλων ΜΜΕ που παπαγαλίζουν την κυβερνητική προπαγάνδα περί μεταρρυθμίσεων, εξορθολογισμού, διόρθωσης των στρεβλώσεων κτλ. στην «δημόσια» Παιδεία κι αλλού και απαξιώνουν εκπαιδευτικούς, μαθητές ακόμα και τους γονείς τους (όταν αυτοί ορθώνουν το ανάστημά τους)! Που παπαγαλίζουν τελικά, την πολιτική του Μνημονίου που έρχεται να σαρώσει στοιχειώδη δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αίμα και αγώνες.
Πόσο ξεκομμένος απ’ την πραγματικότητα της υπαίθρου πρέπει να είναι ένας άνθρωπος που μετράει κεφάλια και διαιρεί και βγάζει ασύμφορο το κόστος κατά κεφαλήν;
Πόσο άσχετος είναι αυτός ο καρεκλοκένταυρος των βορείων προαστίων που νομίζει ότι ένα σχολείο στο χωριό είναι μόνο για μάθημα; Το σχολείο είναι η καρδιά του χωριού. Αν χτυπάει, το χωριό ζει. Αν σταματήσει, ο θάνατος είναι βέβαιος. Τα παιδιά θα ακολουθήσουν τη μόρφωση, οι γονείς τα παιδιά, η ερήμωση θα είναι το τελικό αποτέλεσμα. Όπως στη δεκαετία του 60, που ερήμωσε η ύπαιθρος για να βρεθούν φτηνά εργατικά χέρια για τις βιομηχανίες του λεκανοπεδίου και πελάτες για τις εργολαβικές κατασκευές, τα κλουβιά που στέγασαν τα όνειρα στα λαϊκά προάστια.
Κι αν ο καρεκλοκένταυρος δεν καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί ένα παιδί να μετακινείται στο βουνό 40-50 χιλιόμετρα τη μέρα για να σπουδάσει, ο γραμματέας της Ν.Ε. του ΠΑΣΟΚ (και εκπαιδευτικός για να μην ξεχνιόμαστε) κ. Σίσκος δεν μας πείθει ότι καταλαβαίνει.
Ο κ. Σίσκος δήλωσε ότι η συνάντηση των τοπικών φορέων με την κ. Χριστοφιλοπούλου θα γίνει κανονικά την ερχόμενη Τρίτη. Και σήμερα ανακοινώθηκαν οι οριστικές συγχωνεύσεις. Πόσες πέτυχε να ακυρώσει ο κ. Σίσκος και οι όμοιοί του; Καμία. Ήξερε ο κ. Σίσκος ότι σήμερα θα γινόταν η ανακοίνωση; Η κ. Χριστοφιλοπούλου ήξερε για το ραντεβού με φορείς; Υποψιάζεται κανείς ότι κάποιος μας δουλεύει; Ή ότι ζήλεψε κάποιος τη δόξα του κ. Ταλιαδούρου που « δι’ ενεργειών» του εξασφάλιζε προνόμια στους «ημέτερους» κοινοτάρχες, προνόμια που αυτή τη στιγμή αποτελούν την κύρια επιχειρηματολογία της Καρδιτσιώτισσας Περιφερειακής Διευθύντριας για το κλείσιμο και συγχώνευση όλων σχεδόν των σχολείων;
Σαν νέες Μαρίες Αντουανέτες, οι ταγοί μας απορούν με το λαό που φωνάζει για ψωμί ενώ μπορεί να φάει παντεσπάνι. Μπορεί να μην είμαστε στον καιρό της γκιλοτίνας, αλλά ο λαός είναι οργισμένος. Κι όσο πιο νωρίς καταλάβουν το πόσο οργισμένος είναι τόσο καλύτερα. Γιατί αν η πολιτική σκηνή είναι χλιαρή, ο κόσμος είναι καζάνι που βράζει. Κι όταν τα πράγματα είναι έτσι, μια μικρή σπίθα αρκεί για να φέρει την ανατροπή. Η Τυνησία, Λιβύη, Αίγυπτος απέχει μόνο λίγες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
Τέλος, ακούστηκε εδώ και μια δυο μέρες ότι τα σχολικά κτίρια των χωριών υπάρχει η πιθανότητα να εκποιηθούν, ως κρατική περιουσία. Να αντικατασταθεί η κυψέλη μάθησης από τη χασαποταβέρνα, ως πηγή ανάπτυξης. Προσοχή, γιατί η υπέρβαση των ορίων μπορεί να φέρει αντιδράσεις που δε θα αρέσουν σε κανέναν. Να θυμίσουμε τη γνωστή λαϊκή ρήση : «Ο ψεύτης κι ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται». Κι ο πρώτος χρόνος παρήλθε προ πολλού.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ
εκπαιδευτικός