Χρήστος Δημακόπουλος: Πως βγαίνουμε από τα μνημόνια Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Άρθρα
- Εκτύπωση
Μνημόνιο, ίσως η πιο χιλιοειπωμένη λέξη τα τελευταία χρόνια και συνάμα η λέξη που για όλους τους Έλληνες έχει συνδεθεί με σκληρά μέτρα και υποβάθμιση της προσωπικής τους ζωής και του εισοδήματος τους.
Η Ελλάδα ως γνωστόν βαίνει αισίως, προς την υλοποίηση του 3ου Μνημονίου με στόχο να υλοποιήσει μεταρρυθμίσεις που όλοι λέμε να εφαρμοστούν, αλλά όταν ακουμπάνε τους επαγγελματικούς κλάδους μας, εκδικούμαστε το πολιτικό σύστημα με τη ψήφο μας.
Μεταρρυθμίσεις που σε απλά Ελληνικά σημαίνει, απαλλαγή από προνόμια επαγγελμάτων και φορέων, που στα χρόνια της Μεταπολίτευσης όλοι είχαν φροντίσει ο καθένας για τον κλάδο του να τα επιβάλλουν.
Το αποτέλεσμα των παραπάνω λογικών, είναι να έρχονται τώρα οι σύμμαχοι μας ως άλλοι δάσκαλοι και εμείς ως κακομαθημένα παιδιά και να μας τα επιβάλλουν σε ασφυκτικό χρονικό περιβάλλον και με τιμωρητική διάθεση.
Με λίγα λόγια αυτό που έπρεπε το Ελληνικό Κράτος μέσω του πολιτικού συστήματος να νομοθετεί, να εφαρμόζει και οι πολίτες να το αποδέχονται-ο πιο σημαντικός παράγοντας- έρχονται οι σύμμαχοι και μας το επιβάλουν, μας ελέγχουν και ενίοτε μας τιμωρούνε.
Βέβαια, αυτό που ακούγεται πλέον όλο και περισσότερο, είναι μα γιατί δεν μπορούμε να βγούμε από τα μνημόνια τόσα χρόνια και βαίνουμε γεμάτα πέντε χρόνια μέσα σε σκληρή επιτήρηση;
Μα φυσικά, επειδή δεν έχουμε ενιαία στρατηγική ως χώρα και επειδή όποιος ‘’ανεβαίνει ‘’ στη κυβέρνηση, ως μαθητευόμενος μάγος παρεκκλίνει της ενιαίας πολιτικής, με αποτελέσματα επί τω χείριστο, όπως εξάλλου προκύπτει και από την καθημερινότητα και από τους οικονομικούς δείκτες.
Ως χώρα χαράξαμε τα τελευταία τριάντα χρόνια χαράξαμε μια πορεία εντός της Ε.Ε., κάναμε μια στρατηγική επιλογή. Ακόμη και τα τελευταία χρόνια που ο λαός δοκιμάστηκε, ο αρχικός σχεδιασμός δεν άλλαξε στις συνειδήσεις των πολλών.
Όλο το πολιτικό σύστημα πρέπει να συμφωνήσει ότι για να ευημερήσουμε, πρέπει να έχουμε στρατηγική και στόχους, από τους οποίους κανένας κυβερνητικός δεν θα δικαιούται να παρεκκλίνει για προσωπικούς ή κομματικούς λόγους.
Τέρμα οι μεγάλες και εύηχες υποσχέσεις. Τέρμα τα ψέματα. Τέρμα οι συνεχόμενες εκλογές που για ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, όπως ο βιομηχανικός κλάδος, το εμπόριο, ο κατασκευαστικός κλάδος, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, προκαλούν δυσκολίες και στασιμότητα. Δουλειά, δουλειά, δουλειά από τους πολιτικούς για να έχουν και οι πολίτες εργασία και ευημερία.
Μόνο με ενιαία στρατηγική, συγκεκριμένους στόχους χωρίς παλινωδίες, με μια σταθερή εθνική πορεία σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, οικονομίας και σε εσωτερικά θέματα κράτους η οποία δεν θα αλλάζει, αλλά μόνο τα πρόσωπα που την εφαρμόζουν, μπορούμε να ελπίζουμε για το μέλλον της πολυαγαπημένης μας Ελλάδας.
Χρήστος Δημακόπουλος
Πολιτικός Μηχανικός