Ο Ορειβατικός Σύλλογος Καρδίτσας στον πολύπαθο Γράμμο Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Εκδηλώσεις
- Εκτύπωση
Όλοι περιμένουν το τριήμερο της Αποκριάς για να ξεκουραστούν, να χαλαρώσουν να διασκεδάσουν. Εμείς στον ΕΟΣΚ το περιμέναμε για ένα ακόμη λόγο. Το πρόγραμμα του Συλλόγου έγραφε : 25-26-27 Φεβρουαρίου- Γράμμος. Η εξόρμηση που περιμέναμε και προγραμματίζαμε καιρό.
Τελικά οι μέρες πέρασαν, οι συμμετοχές κλείστηκαν. Εννέα άτομα τελικά. Έγιναν οι απαραίτητες συνεννοήσεις, συγκεντρώθηκε το κατάλληλο υλικό και βεβαιωθήκαμε ότι όλοι είχαν τον απαραίτητο εξοπλισμό για χειμερινό βουνό και μια μέρα νωρίτερα ξεκινήσαμε, την Παρασκευή 24 Φλεβάρη. Δυστυχώς ο πρόεδρος του Συλλόγου μας και ένας εκ των συντονιστών της δραστηριότητας, ο Παντελής Μανώλης, την τελευταία στιγμή ακύρωσε λόγω έκτακτου προβλήματος. Στο χειμερινό βουνό οι συμμετοχές είναι περιορισμένες κυρίως λόγο έλλειψης εξοπλισμού και λιγότερο της δυσκολίας των εγχειρημάτων, αφού οι διαδρομές είναι συνήθως έτσι επιλεγμένες που να υπάρχει δυνατότητα εν μέρει να ακολουθήσουν πιο πολλοί. Οι συμμετέχοντες τελικά ήταν: Βάιος Παππάς, συντονιστής αποστολής, Αντώνης Παπαδάκος, Λαέρτης Ντεντές, Αποστόλης Παντελής, Μιχάλης Γκαραγκάνης, Ευτύχιος Ευτυχιάδης, Αντωνέλα Δημητριάδη και Αντιγόνη Ευτυχιάδη.
Έτσι ξεκινήσαμε με χαρά και ανυπομονησία για τον Γράμμο, τις εσχατιές της Πίνδου. Αυτό το άγριο βουνό που η αναφορά του και μόνο, προκαλεί έντονη συναισθηματική φόρτιση σε κάθε Έλληνα, ανεξαρτήτου πολιτικής αποχρώσεως, λόγω του Εμφυλίου. Η διαδρομή μεγάλη κοντά στα 280 χιλιόμετρα. Τρίκαλα- Παναγιά, Εγνατία, Γιάννενα, Κόνιτσα και ανηφόρα μέχρι τα 1450 μ. υψόμετρο όπου είναι χτισμένο το όμορφο χωριό Αετομηλίτσα (Ντέντσικο), ο πιο ορεινός οικισμός της Ελλάδος, στην καρδιά του Γράμμου. Ο υπεύθυνος τους καταφυγίου μας είπε ότι το χωριό ήταν αποκλεισμένο για σχεδόν 1,5 μήνα και μόλις πριν από λίγες μέρες κατάφεραν τα μηχανήματα να ανοίξουν το δρόμο και να ανεβεί και αυτός να ετοιμάσει το καταφύγιο. Μόλις περάσαμε την πόρτα του καταφυγίου, μια ανακοίνωση της Διεύθυνσης Μηχανικού του ΓΕΣ για την εκκαθάριση παλιών ναρκοπεδίων στην περιοχή, μας θύμισε τα αιματηρά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην περιοχή, αλλά και τους κινδύνους που ελλοχεύουν ακόμα. Τακτοποιηθήκαμε στο καταφύγιο για ξεκούραση και φαγητό, το πλούσιο τραπέζι που ετοίμασαν όπως και τις υπόλοιπες ημέρες οι υπεύθυνοι του καταφυγίου Θόδωρας και Χρύσα (ένα υπέροχο και φιλόξενο ζευγάρι) μας έδωσε τις δυνάμεις για την επομένη. Το όνομα Ντένισκο είναι σλάβικο και σημαίνει προσήλιο, που δηλώνει και το γεωγραφικό προσανατολισμό του χωριού. Τη δεκαετία του 1928 μετονομάστηκε σε Αετομηλίτσα (Αετός και Μηλιά) Είναι καθαρά κτηνοτροφικό χωριό και κατοικείται μόνο το καλοκαίρι. Η δημιουργία του καταφυγίου συνέβαλλε στην ουσιαστική ανάπτυξη του χωριού, καθώς λειτουργεί όλο τον χρόνο και φιλοξενεί πλήθος επισκεπτών. Μεγάλες όμως ήταν και οι δοκιμασίες που γνώρισε το Ντένισκο ακόμη και μετά την απελευθέρωση απ' τους Τούρκους. Πρωταγωνίστησε κατά την εποχή του1930 στην εξόντωση των κλεφτών που λυμαίνονταν την περιοχή. Αργότερα, χτυπήθηκε από τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο, αλλά κυριολεκτικά διαλύθηκε με τον εμφύλιο πόλεμο. Πραγματοποιήθηκαν σφοδρές μάχες, αφού στο χωριό υπήρχε η Κυβέρνηση του βουνού και το αρχηγείο του δημοκρατικού στρατού, υπό τον Μάρκο Βαφειάδη. Οχυρά (πυροβολεία) και οι θέσεις των εγκαταστάσεων (Νοσοκομεία, πεδία βολής, μονοπάτια κλπ.) διασώζονται ακόμη και σήμερα.
Μετά το 1950, οι Αετομηλιτσιώτες βρέθηκαν διασκορπισμένοι σε όλα τα κράτη, κυρίως δε της Ανατολικής Ευρώπης, απ’ όπου και άρχισαν να επιστρέφουν πολύ αργότερα. Παράλληλα, τοα χωριό επηρεάστηκε αρνητικά και από το φαινόμενο της αστυφιλίας, με αποτέλεσμα να κινδυνεύσει από ερήμωση μέχρι και τη δεκαετία του '70. Ο Γράμμος είναι το τέταρτο υψηλότερο βουνό της Ελλάδας μετά τον Όλυμπο ,τον Σμόλικα και τον Βόρα, με την υψηλότερη κορυφή του να φτάνει σε υψόμετρο 2.520 μέτρα. Ο όγκος του βρίσκεται στα ελληνοαλβανικά σύνορα και καταλαμβάνει το βορειοανατολικό τμήμα του νομού Ιωαννίνων, το νοτιοδυτικό του νομού Καστοριάς και ένα τμήμα της νοτιοανατολικής Αλβανίας . Εδώ εκτυλίχθηκε κατά το 1948-1949 η τελική και σκληρότερη φάση του Ελληνικού εμφυλίου, που οδήγησε στην οριστική ήττα του Δημοκρατικού Στρατού από τον Εθνικό Στρατό.
Το πρόγραμμα μας για το Σάββατο έλεγε ανάβαση στην Κορυφή «Τσούκα Πέτσικ» ή αλλιώς Γράμμος 2,520, την ψηλότερη του Γράμμου. Μια διαδρομή που απαιτεί γύρω στις 5- 6 ώρες για να ανέβεις το καλοκαίρι. Τώρα με τις υπάρχουσες συνθήκες, θα βλέπαμε επί τόπου ως που θα μπορούσαμε να φτάσουμε με ασφάλεια προκειμένου να επιστρέψουμε έγκαιρα μια που δεν είχαμε προγραμματισμένη διανυκτέρευση στο βουνό. Το ξύπνημα μετά το χθεσινό ταξίδι ήταν δύσκολη υπόθεση. Έτσι το ξεκίνημα της πορείας έγινε λίγο πριν τις 9. Ας είναι όμως, έτσι κι αλλιώς το πολύ χιόνι δεν θα επέτρεπε ανάβαση στην 2520 μ. και στόχος πια είναι η ανάβαση σε μια πιο κοντινή, το Περήφανο (2446 μ.). Η 2520 θα απαιτούσε ξεκίνημα πριν το ξημέρωμα και επιστροφή μάλλον νύχτα, εκτός… κι αν προτιμούνταν η λύση του αντίσκηνου για διήμερη ανάβαση. Τελικά η ομάδα μας αφήνει το χωριό όπου το χιόνι έκρυβε μέρος των σπιτιών δημιουργώντας μια ωραία εικόνα και ατενίζοντας στα νότια την εντυπωσιακή Τύμφη και τον μεγαλόπρεπο Σμόλικα άρχισε την ανάβαση. Η μέρα ήταν υπέροχη και ηλιόλουστη, απροσδόκητα ζεστή για την εποχή. Φορέσαμε τις απαραίτητες χιονορακέτες και αρχίσαμε να ανηφορίζουμε πηγαίνοντας δυτικά. Περνάμε το μικρό Άσπρο Ποτάμι όπου υπάρχει μια όμορφη ξύλινη γέφυρα και πιάνουμε την απέναντι πλαγιά. Διασχίσαμε ένα όμορφο δάσος όπου κυριαρχεί η οξιά και η σιωπή για να φτάσουμε σε γυμνό τοπίο μετά τα 1800 μέτρα,. Οι χιονισμένες πλαγιές δημιουργούν ένα μεγαλόπρεπο περιβάλλον. Μετά από μιάμιση ώρα ανάβασης φτάνουμε σε ένα από τα μνημεία του Εμφυλίου, χτισμένο από το Ά Σώμα Στρατού, ένας οβελίσκος στην θέση Γκέσος (2168μ.).Η θέα απεριόριστη και εντυπωσιακή. Στο Νότο ο Σμόλικας και πιο δεξιά η Γκαμήλα άλλα και άλλα βουνά που ξερόβαλλαν οσο ανεβαίναμε. Βόρεια και δυτικά απλώνεται ο Γράμμος και φαίνεται η κορυφοργαμμή που αφού κινηθεί ανατολικά μέχρι το Περήφανο «στρίβει» βόρεια για να καταλήξει στην Τσούκα Πέτσικ, στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Προς τα πίσω η Αετομηλίτσα και η κοιλάδα της αλλά και άλλες αμέτρητες κοιλάδες. Κάνουμε στάση για ξεκούραση σε απάγγειο γιατί ο άνεμος θερίζει. Στην πορεία κάποιοι επιστρέφουν (μέχρι το μνημείο εξ άλλου ήταν δυνατή και η ανάβαση αρχάριων), κάποιοι συνεχίζουν. Η στενόμακρη ράχη συνεχίζει για να ενώσει κάποιες κορφούλες και να καταλήξει στον κώνο του Περήφανου. Λίγο κοπιαστική η ανάβαση αλλά από δω η θέα είναι εξαιρετική. Το γεωγραφικό κολωνάκι της κορυφής μισοθαμμένο, σχηματίζει με τον πάγο που το αγκαλιάζει ένα περίτεχνο σχήμα. Η συνέχεια της κορυφογραμμής μέχρι το 2520 δελεαστική. Να μην ήταν η ώρα προχωρημένη... Η Τσούκα Πέτσικ θα είναι εκεί όμως (προκλητική - το χειμώνα μοιάζει πολύ ψηλότερη), περιμένοντας μια επόμενη εξόρμησή μας. Από την ανατολική πλευρά, στο νομό Κοζάνης, η κοιλάδα της Γράμουστας σαν έργο τέχνης και εξαιρετικός ανοιξιάτικος προορισμός απ’ ότι λένε.
Η επιστροφή σχεδόν από τα ίδια, σε μερικά σημεία κόβεις δρόμο αφού η πιο έντονη κλίση είναι διασκεδαστική όταν κατηφορίζεις στο χιόνι. Το βράδυ συγκέντρωση στον ξενώνα του Θοδωρή (άλλο κτίσμα αυτό, 100 μέτρα από το καταφύγιο), όπου και η ταβέρνα, σημείο αναφοράς μετά από κάθε ανάβαση απαραίτητο για χαλάρωση και ανεφοδιασμό σε στερεά και …υγρή μορφή. Τα εδέσματα της Χρύσας ακαταμάχητα. Μαζί με την κορούλα τους και την γιαγιά είναι το… 50% του πληθυσμού του χωριού αυτές τις μέρες. Οι υπόλοιποι είναι ένας μόνο μόνιμος κάτοικος, ένας φύλακας και ελάχιστοι επισκέπτες.
Την επομένη, Κυριακή 25/2 μετά το πρωινό ξεκινήσαμε για την Επάνω Αρένα και τις λίμνες Αρένες. Ο καιρός δεν είχε καμιά σχέση με τον υπέροχο της προηγούμενης. Από ότι φαινόταν θα επαληθευόταν το μετεωρολογικό δελτίο που ήθελε τον καιρό να χαλάει άσχημα από το μεσημέρι. Η ανάβαση για την Αρένα ήταν στην κυριολεξία απολαυστική. Μέσα από ένα πανέμορφο δάσος οξιάς ακολουθήσαμε όσο γινόταν μέσα στο χιόνι το μονοπάτι προς την κορυφή, φορώντας πάντα χιονορακέτες. Όταν βγήκαμε από το δάσος βρεθήκαμε σε ένα αλπικό τοπίο φανταστικό. Ο περιστασιακός θαμπός ήλιος, πίσω από τα σύννεφα, δημιουργούσε περίεργες αντανακλάσεις πάνω στην απόλυτη λευκότητα του χιονιού, δημιουργώντας εικόνες μοναδικές. Συνεχίσαμε προς την κορυφή από ανατολικά, μια πλαγιά με πολύ μεγάλη κλίση, όπου αναγκαστήκαμε να βγάλουμε τις χιονορακέτες, αλλά η ρευστότητα του χιονιού και το μικτό τοπίο έκανε προβληματική την χρήση κραμπόν. Τελικά με την βοήθεια των πιολέ «πιάσαμε» την κορυφή «Επάνω Αρένα» σε υψόμετρο 2,196 μέτρων.
Η θέα εξίσου εντυπωσιακή. Σμόλικας, Γκαμήλα, άλλες κορυφές του Γράμμου, Γκέσος, Περήφανο και στα νοτιοανατολικά η Κάτω Αρένα. Ανατολικά και 300 μέτρα χαμηλότερα οι αλπικές λίμνες Αρένες, παγωμένες βέβαια, μόλις που ξεχώριζαν στο τοπίο. Η αρχική μας πρόθεση ήταν να κατεβούμε στις λίμνες, αλλά ο καιρός χαλούσε πολύ γρήγορα. Τα 300 μέτρα της υψομετρικής διαφοράς σε αυτές τις συνθήκες και με τον καιρό να επιδεινώνεται μας προβλημάτισε. Τελικά αποφασίσαμε να μην κατεβούμε στις λίμνες και να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για να αποφύγουμε τυχόν άσκοπες περιπέτειες. Η επιστροφή ήταν το ίδιο ωραία και φυσικά πολύ ευκολότερη και απολαύσαμε για ακόμα μια φορά το πραγματικά όμορφο δάσος. Η πορεία του καιρού δικαίωσε την απόφασή μας. Την τελευταία μισή ώρα της επιστροφής έριχνε χιονόνερο. Το δελτίο βγήκε τελικά σωστό. Το βράδυ πάλι γύρω από το τζάκι συζητούσαμε τις υπέροχες εμπειρίες από το βουνό και ετοιμαζόμασταν για το ταξίδι της επιστροφής, που έτσι όπως εξελισσόταν ο καιρός προοριζόταν επεισοδιακό.
Το επόμενο πρωί της Καθαρής Δευτέρας ξυπνήσαμε σε ένα πραγματικά βαρύ χειμωνιάτικο τοπίο. Χιόνιζε και φυσούσε και ο αέρας στοίβαζε το χιόνι στους δρόμους με πολύ γοργούς ρυθμούς με αποτέλεσμα να είναι αδιάβατος δυσκολεύοντας ακόμα και αυτοκίνητα τετρακίνητα με αντιολισθητικές αλυσίδες! Στο χωριό εκτός από τα μέλη του ΕΟΣΚ βρισκόταν και κάποιοι κάτοικοι του χωριού και μερικοί επισκέπτες, μεταξύ αυτών και μικρά παιδιά και ηλικιωμένοι, που είχαν ανεβεί για το τριήμερο. Αμέσως έγιναν κινητοποιήσεις και ξεκίνησε εκχιονιστικό μηχάνημα για να ανοίξει το δρόμο. Ο κόσμος μεταφέρθηκε στα αυτοκίνητα και περίμενε την άφιξη του μηχανήματος. Τα μέλη του ΕΟΣΚ σε όλο αυτό το διάστημα βοηθούσαν τους κατοίκους να μεταφερθούν στα οχήματά τους μέσα από τους αδιάβατους στενούς δρόμους του χωριού και με την χιονοθύελλα σε εξέλιξη. Το μηχάνημα έφτασε και όλα τα οχήματα αναχώρησαν με ασφάλεια ακολουθώντας το. Πολύ αργότερα στην διασταύρωση, 17 χιλιόμετρα παρακάτω, χαιρετηθήκαμε με τους υπόλοιπους κατοίκους και τους υπεύθυνους του καταφυγίου με τους οποίους αναπτύξαμε φιλικές σχέσεις. Πρέπει να πούμε άλλη μια φορά πως η φιλοξενία στο καταφύγιο Γράμμου υπήρξε άριστη δεδομένη των συνθηκών που επικρατούσαν και ο Θοδωρής με την Χρύσα έκαναν ότι μπορούσαν για να αισθανθούμε σαν στο σπίτι μας. Το τηλέφωνο επικοινωνίας τους είναι 6974389788 για όσους θα ήθελαν να σχεδιάσουν κάποια εξόρμηση στα μέρη αυτά. Το υπόλοιπο ταξίδι της επιστροφής κύλησε ομαλά και επιλέξαμε να έρθουμε μέσω Πενταλόφου και Τσοτυλίου, για να απολαύσουμε και την πανέμορφη ορεινή διαδρομή μέσα από το Βόιο και να σπάσουμε και την μονοτονία της ήδη γνωστής διαδρομής.
Φτάσαμε στην Καρδίτσα κουρασμένοι, αλλά με «γεμάτες τις μπαταρίες μας». Απολαύσαμε ένα υπέροχο τριήμερο που τα είχε όλα. Εντυπωσιακή φύση, επιβλητικό χειμερινό βουνό, ωραίες διαδρομές, περιπέτεια και συντροφικότητα. Βέβαια ένα τριήμερο δεν αρκεί για να απολαύσει κανείς και να γνωρίσει το Γράμμο, για αυτό και όλοι δώσαμε την υπόσχεση να ξανάρθουμε για νέες διαδρομές και ακόμα ψηλότερες κορυφές.
Επόμενη δραστηριότητα του ΕΟΣΚ είναι την Κυριακή 11 Μάρτη εύκολη πεζοπορία για όλους στο μονοπάτι Ραχούλα - Παλαιοζογλώπι. Για πληροφορίες, δηλώσεις συμμετοχής στο τηλ: 6974317177
Πληροφορίες για τη δράση του συλλόγου στα τηλ: 6973695595 – 6974110853, στο http://eoskarditsas.blogspot.com/ και στο https://www.facebook.com/eoskarditsas.