Μια ιδέα και μισή
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Άρθρα
- Εκτύπωση
Όταν ο αναμμένος γλόμπος δεν είναι ικανή μεταφορά
Είμαστε ακόμη σε περίοδο που πολύς κόσμος θυμάται να μεγαλώνει διαβάζοντας “Μίκυ Μάους”, “ΚΟΜΙΞ” και τόσα άλλα.
Μπορεί ουσιαστικά να ξέπεσε όλη η αυτή η κατηγορία εντύπων, αλλά δεν ξεπέφτουν ποτέ αυτά τα μικρά στιγμιότυπα και οι χαρακτήρες που κέρδισαν χώρο στη μνήμη.
Μία από αυτές τις, ουσιαστικά, εικόνες, είναι ο Κύρος Γρανάζης που έχει ταυτιστεί με μια άλλη εικόνα ακόμη που στην πραγματικότητα δεν χαρακτηρίζει μόνο αυτόν: την εμφάνιση μιας αναμμένης λάμπας κάθε φορά που προκύπτει κάποια σημαντική ιδέα. Βασίζεται στο σκεπτικό πως, αντιμέτωπος με κάποιο ζόρικο πρόβλημα, ο άνθρωπος κάνει κάποια στιγμή “κλικ” στο μυαλό και όλα αλλάζουν.
Για οποιονδήποτε ασχολείται με κάτι δημιουργικό βέβαια, η συγκεκριμένη αυτή εικόνα, αποδεικνύεται λιγότερο εύστοχη, ακόμη και για τα δεδομένα μιας μεταφοράς. Αν είχες μια ιδέα που ξαφνικά έδωσε ώθηση σε ό,τι σε απασχολούσε και σε είχε κάνεις να κολλήσεις, ξέρεις ότι η όλη διαδικασία δεν θυμίζει λάμπα που ανάβει και σβήνει, δεν θυμίζει διακόπτη που γυρνά από εκεί που δεν επέτρεπε στο ρεύμα να περάσει είπε να αλλάξει ξαφνικά γνώμη. Όχι. Μοιάζει περισσότερο με…πυροτεχνήματα στο μυαλό. Το φανταστικό με μια ιδέα που αλλάζει τα δεδομένα σε οποιοδήποτε επίπεδο, είναι πως κάνει ξαφνικά τη σκέψη να ταξιδεύει με μεγάλη ταχύτητα προς πολλές, διαφορετικές πιθανές εξελίξεις και αποτελέσματα. Και το μόνο σίγουρο είναι ότι προκαλεί ευφορία με ειδική βαρύτητα και αίσθηση που λίγα πράγματα και εμπειρίες μπορούν να μιμηθούν. Διότι ξέρεις ότι α) κάτι καλό μόλις συνέβη και β) θα ήταν αδύνατο να συμβεί χωρίς εσένα. Και μόνο η ιδέα ότι τα πράγματα “κινούνται” και πάλι προς τη σωστή κατεύθυνση ισοδυναμεί με δημιουργική έκρηξη.
Και αν δεις ποτέ και εικόνα της δραστηριότητας του εγκεφάλου σε μια τέτοια περίπτωση, εικόνα στην οποία φαίνεται η ηλεκτρική δραστηριότητα (μακριά το πάμε αλλά αξίζει) θα διαπιστώσεις ότι όντως μια τέτοια διεργασία μοιάζει περισσότερο με πανέμορφα πυροτεχνήματα που δεν χρειάζεται να δημιουργήσουν βαβούρα για να εντυπωσιάσουν κάποιον.
Σε αντίθεση με τις ιστορίες του Κύρου Γρανάζη πάντως, τα “πυροτεχνήματα” ή οι “λάμπες” αυτές δεν ανάβουν κάθε λίγο και λιγάκι, πράγμα που τα κάνει πολυτιμότερα βέβαια. Η σπανιότητα τα κάνει κάτι τέτοια.
Όταν λείπουν παντελώς κάτι τέτοιες στιγμές όμως είναι που χρειάζονται τα πραγματικά πυροτεχνήματα, για να τραβούν το μυαλό κάπου αλλού. Ποτέ δεν ξέρεις υπό ποιες συνθήκες θα γίνει η επόμενη δημιουργική έκρηξη. Όταν λοιπόν έχεις κολλήσει και φίλοι προσπαθούν να σε “τραβήξουν” για λίγο από την παγίδα στην οποία έχεις εγκλωβιστεί, μην κάνεις και πολύ κόπο να το αποφύγεις. Ποτέ δεν ξέρεις. Και σπάνια ξεκινούν εκρήξεις με το άνοιγμα μιας παρηγορητικής σοκολάτας.
Το άρθρο είναι μια προσφορά της εταιρείας Ballon Fire www.balloon-fire.gr/