Ανδρέας Στεργίου: "Πολυνομοσχέδιο - σκούπα: Όχι λύση, αλλά μέρος του προβλήματος" Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Άρθρα
- Εκτύπωση
Η εγχώρια επικαιρότητα αυτές τις ημέρες περιστρέφεται γύρω από το «πολυνομοσχέδιο – σκούπα» που ήδη κατατέθηκε στη Βουλή και ψηφίζεται την ερχόμενη Κυριακή.
Πρόκειται για ένα μεγάλο σε έκταση και περιεχόμενο σχέδιο νόμου, που για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια έρχεται να αναταράξει τους καθημερινούς ρυθμούς και να ανατρέψει τον προγραμματισμό των ελληνικών νοικοκυριών. Συγκεκριμένα, εμπεριέχει μία τεράστια κλίμακα φορολογικών μεταβολών, μεταξύ των οποίων συναντά κανείς, αυξήσεις σε ΦΠΑ και σε φόρους τσιγάρων, καυσίμων, πετρελαίου θέρμανσης, επιβολή τελών σε συνδρομητική τηλεόραση και σταθερή τηλεφωνία, τροποποιήσεις στον ΕΝΦΙΑ, πρόβλεψη φόρων διαμονής σε ξενοδοχεία & ενοικιαζόμενα δωμάτια και πολλά ακόμη.
Η συγκεκριμένη εξέλιξη έρχεται να δικαιώσει απόλυτα τον Benjamin Franklin, ο οποίος χαρακτηριστικά ισχυριζόταν πως «σ’ αυτό τον κόσμο τίποτα δεν είναι σίγουρο, εκτός από τον θάνατο και τους φόρους». Και αυτό γιατί, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται και πάλι σε ρόλο θεατή, στο ίδιο μάλιστα χιλιοπαιγμένο έργο. Καμία μεταβολή στο σενάριο: φορολογικές επιβαρύνσεις, εκ νέου κατακρεούργηση της λειτουργίας του ελληνικού κοινοβουλίου με διαδικασίες fast-track, αλλοίωση συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, περαιτέρω φτωχοποίηση της μέσης ελληνικής οικογένειας, κολοσσιαίες επιπτώσεις στην καθημερινότητα.
Η κατεύθυνση της φοροεπιδρομής προτιμήθηκε και δοκιμάστηκε κατά τη διάρκεια των μνημονιακών ετών, έχοντας ωστόσο αποτύχει παταγωδώς και καταρρίπτοντας σήμερα εκκωφαντικά κάθε πιθανό άλλοθι. Με αυτή τη στρατηγική δημοσιονομική επιλογή, απλώς βυθιζόμαστε με πιο γοργούς ρυθμούς σε έναν επικίνδυνο φαύλο κύκλο.
Είναι αδιανόητο, πώς γίνεται η ελληνική πολιτεία να επιμένει στην υιοθέτηση μίας αν όχι καταστροφικής σίγουρα μη αποτελεσματικής πρακτικής, όπου ξεκάθαρα δεν έχει φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Αντιθέτως η προσφυγή σε «επιλογές – ασπιρίνες», με μαθηματική ακρίβεια, οδηγούν, δυστυχώς, στο «ουκ αν λάβοις, πάρα του μη έχοντος», αφού εξαντλούνται και τα τελευταία διαθέσιμα ταμιευτικά αποθέματα των πολιτών.
Κάποια στιγμή πρέπει να αντιληφθούμε πως το διακύβευμα δεν είναι αν θα πάρουμε ή όχι κάποια δόση από τους δανειστές ή εάν θα κλείσει κάποια αξιολόγηση θετικά, οπότε βλέποντας βραχυπρόθεσμα, τρέχουμε απλώς να αντιμετωπίζουμε επιδερμικά μία κρίσιμη κατάσταση που διαρκώς διογκώνεται, με τη λήψη μέτρων που τελικά δεν εφαρμόζονται.
Αυτή η λογική δεν είναι λύση του προβλήματος, αλλά ακρογωνιαίος λίθος της δραματικής επιδείνωσης του. Είναι πασιφανές πως κρίνεται επιτακτική η μετατόπιση του προσανατολισμού, με κατεύθυνση στη βέλτιστη διαχείριση των κρατικών πόρων και στο συνολικό εξορθολογισμό του δημοσίου τομέα. Απαιτούνται διαρθρωτικές παρεμβάσεις για τη μείωση των αλόγιστων δημόσιων δαπανών, την υιοθέτηση «καλών πρακτικών» και την ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών.
Ένα συνολικό μεταρρυθμιστικό πλαίσιο σε αυτή τη βάση, φαντάζει ικανό να οδηγήσει, όχι μόνο στην οριστική επίλυση των γιγαντιαίων οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα, αλλά και στην επιστροφή στην κανονικότητα. Συνδυαστικά δε, με τα σύγχρονα θεσμικά εργαλεία που προσφέρει το νομικό μας οπλοστάσιο, όπως είναι η διευρυμένη υιοθέτηση της αρχής της οικονομικότητας, η ενίσχυση της διαφάνειας, η επέκταση της αρχής της ειλικρίνειας και πάρα πολλά ακόμη, μπορούμε να εγκαινιάσουμε μία νέα εποχή με διαφορετική φιλοσοφία στη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών.
Ανδρέας Β. Στεργίου
Οικονομολόγος MSc
Λογιστής-Φοροτεχνικός
http://e-stergiou.gr