"Θεόδωρος Αντωνίου: Ένας μεγάλος πνευματικός άνθρωπος που τίμησε και τιμά την Καρδίτσα" άρθρο του Ανδρέα Λάππα
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Άρθρα
- Εκτύπωση
Ο άνθρωπος μοιάζει με κλάσμα όπου ο αριθμητής είναι ο πραγματικός εαυτός του και ο παρονομαστής η ιδέα που έχει για τον εαυτό του. Όσο μεγαλύτερος ο παρονομαστής, τόσο μικρότερη η αξία του κλάσματος. Και όσο ο παρανομαστής διογκώνεται προς το άπειρο, τόσο το κλάσμα τείνει προς το μηδέν.
Λέων Τολστόι, 1828-1910, Ρώσος συγγραφέας
Πω-πω, σκόνη που σήκωσα!», είπε η μύγα που καθόταν στο πίσω μέρος του άρματος.
Αίσωπος, 620-560 π.Χ., Αρχαίος μυθοποιός, δούλος εκ Φρυγίας
Αν συναντήσεις τον Θόδωρο Αντωνίου, χωρίς να τον γνωρίζεις πριν, και μιλήσεις μαζί του, θα αργήσεις να καταλάβεις αν δεν σου το πει κάποιος τρίτος, ότι πρόκειται για τον μεγαλύτερο εν ζωή Ελληνα Συνθέτη, για τον καθηγητή Μουσικής Αμερικάνικων και Ελληνικών Πανεπιστημίων, για τον Ακαδημαικό. Η απλότητα των τρόπων του, το χιούμορ του, η ευγένεια προς τους άλλους, η συμπεριφορά του, η ταπεινοφροσύνη του σε σχέση με το μέγεθός του είναι ιδιότητες του χαρακτήρα του, και ίσως είναι και αυτά που τον καθιστούν ένα σπουδαίο άνθρωπο και ένα σπουδαίο μουσικό.
Ο συνθέτης και Ακαδημαικός Θόδωρος Αντωνίου βρέθηκε τον περασμένο μήνα στην Καρδίτσα για δέκα ημέρες, στα πλαίσια του 7ου φεστιβάλ Σχολικών χορωδιών, στον οποίο ήταν αφιερωμένο. Στην διάρκεια αυτών των δέκα ημερών μίλησε με τους μαθητές και μαθήτριες των χορωδιών, τους γονείς τους, τους δασκάλους τους, επισκέφθηκε τα πρωινά, σχολεία της α/θμιας και β/θμιας εκπ/σης, συζήτησε με τους εκπαιδευτικούς, και τους μαθητές των σχολείων, επισκέφθηκε την Περιφέρεια και τον Δήμο.
Σύμφωνα με το βιογραφικό του, ο Θεόδωρος Αντωνίου γεννήθηκε το 1935 στην Αθήνα. Σπούδασε βιολί, φωνητική και σύνθεση στο Εθνικό Ωδείο και στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές του (σύνθεση, διεύθυνση ορχήστρας) στη Μουσική Ακαδημία του Μονάχου και στο Διεθνές Μουσικό Κέντρο του Ντάρμστατ.
Δίδαξε μουσική στα αμερικανικά Πανεπιστήμια του Στάνφορντ και της Γιούτας, στη Μουσική Ακαδημία της Φιλαδέλφειας και στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης. Υπήρξε συνδιευθυντής όλων των δραστηριοτήτων σύγχρονης μουσικής στο Μουσικό Κέντρο του Τάνγκελγουντ (1974-1985) και τα τελευταία 25 χρόνια είναι πρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών. Είναι ο ιδρυτής της Πειραματικής Λυρικής Σκηνής και διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής της (2004-2011).
Η εργογραφία του αριθμεί πάνω από 450 έργα, πολλά από τα οποία είναι παραγγελίες μεγάλων ορχηστρών και ιδρυμάτων και περιλαμβάνει τρεις όπερες [Περίανδρος (1977-79), Βάκχες (1991-92), Οιδίπους επί Κολωνώ (1997) (παραγγελία της Συμφωνικής Ορχήστρας της Ραδιοφωνίας SWF Μπάντεν Μπάντεν/Βραβείο Μουσικής 1998 της Ενωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κρητικών), χορωδιακά έργα, καντάτες, έργα μουσικής δωματίου, έργα για σολίστ, συμφωνικά έργα και κοντσέρτα. Εχει γράψει περίπου 150 έργα για το θέατρο και τον κινηματογράφο (εκ των οποίων τα 60 είναι μουσική για αρχαίες τραγωδίες).
Εχει διευθύνει πολλές μεγάλες ορχήστρες και μουσικά σύνολα παγκοσμίως, όπως την Ορχήστρα Δωματίου της Συμφωνικής Ορχήστρας της Βοστόνης, τις Ορχήστρες των Ραδιοφωνιών του Βερολίνου, του Παρισιού και της Βαυαρίας, την Ορχήστρα Tonhalle της Ζυρίχης, την Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, την Καμεράτα κ.ά.
Εχει λάβει περί τα 25 βραβεία και διακρίσεις: «Βραβείο Richard Strauss» της πόλεως του Μονάχου (1964), το βραβείο «Κάρολος Κουν» (1988) για την προσφορά του στο χώρο της θεατρικής μουσικής, το «Αριστείο Διδασκαλίας Metcalf» του Πανεπιστημίου της Βοστόνης (1991), το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο της προσφοράς του στη μουσική (1997), επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου (2003), ταξιάρχης του Τάγματος της Τιμής από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας (2007) και επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (2009).
Παραθέτω ένα τμήμα του άρθρου της δημοσιογράφου Ελένης Μπίστικα που γράφτηκε στην Καθημερινή της Κυριακής 29-3-2015 με αφορμή την πρώτη ομιλία του Θ. Αντωνίου στην Ακαδημία Αθηνών ως Ακαδημαικός με θέμα «Δημήτρης Mητρόπουλος: Mέγας Eλληνας, Aνθρωπος και ανυπέρβλητος μουσικός».
<< Τι είναι πιο σημαντικό στη μουσική; O Aνθρωπος με όλη τη σημασία της λέξης ή ο δεξιοτέχνης; Aπό πολύ μικρή ηλικία προσπάθησα να αξιολογήσω στη ζωή μου τι θεωρούσα σπουδαιότερο. Bέβαια, το ιδανικότερο θα ήταν να διακρίνουμε προσωπικότητες που συνδυάζουν και τα δύο. Eάν όμως έπρεπε να προτιμήσω ή να δώσω μεγαλύτερη σημασία σε ένα από τα δύο αυτά χαρακτηριστικά, κατέληγα στο ότι ο άνθρωπος είναι η σημαντικότερη αξία μιας προσωπικότητας. Δεν πίστεψα ποτέ ότι ένας μεγάλος καλλιτέχνης μπορεί πραγματικά να φτάσει στο απόγειο της αξίας και της δόξας, αν χάσει τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου...».
Eίναι ο συνθέτης και καθηγητής Μουσικής στο Πανεπιστήμιο της Bοστώνης Θεόδωρος Aντωνίου που μιλάει στην έδρα της Aκαδημίας Aθηνών στην Τελετή της υποδοχής του ως νέου Aκαδημαϊκού στη μεγάλη Aίθουσα, κατάμεστη από κόσμο, με τους Aκαδημαϊκούς, ολόγυρα στη θέση τους, να ακούν προσεκτικά την πρώτη του ομιλία ως Aκαδημαϊκού με θέμα «Δημήτρης Mητρόπουλος: Mέγας Eλληνας, Aνθρωπος και ανυπέρβλητος μουσικός». Eίναι η κορυφαία στιγμή της δικής του διαδρομής στη μουσική, που επισφραγίζεται από το αξίωμα του «Aθανάτου», ενώ ο ίδιος ο Θόδωρος Aντωνίου συνεχίζει να διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Bοστώνης και να παίρνει μέρος με συνθέσεις του σε ποιοτικές μουσικές συναυλίες στο Mέγαρο Mουσικής Aθηνών, και αλλού... Oπως ειπώθηκε μετά, από τους άλλους ακαδημαϊκούς στην ώρα των συγχαρητηρίων στον Θεόδωρο Aντωνίου, «Eίσθε ο πρώτος, πάντως, Aκαδημαϊκός που στην υποδοχή του δεν μίλησε για τον εαυτό του!». Aυτό είναι που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο και μουσικό Θόδωρο Aντωνίου σε όλη τη διεθνή διαδρομή του και στο έργο του ως συνθέτη. Aνέβηκε στην έδρα της Aκαδημίας Aθηνών ο νέος Aκαδημαϊκός στη μεγάλη του στιγμή και επέλεξε να μιλήσει για τον Eλληνα μουσικοσυνθέτη και μαέστρο Δημήτρη Mητρόπουλο που δόξασε το ελληνικό όνομα στο εξωτερικό, πρώτος!
Ας κλείσουμε ταιριαστά με τα λόγια του Θεόδωρου Aντωνίου από την έδρα της Aκαδημίας Aθηνών. «H ομιλία μου βασίζεται σε προσωπικές εμπειρίες και συνομιλίες που είχα με προσωπικότητες που τον γνώριζαν και συνεργάστηκαν μαζί του, από τις εργασίες του καθηγητού κ. Aπόστολου Kώστιου που θεωρείται παγκοσμίως ως ο επίσημος βιογράφος του Δημήτρη Mητρόπουλου, αλλά και από το βιβλίο του William Trotter “Dimitri Mitropoulos: Priest of Music”. Σκοπός μου είναι να αναδείξω μερικά περιστατικά από τη ζωή του Mητρόπουλου και ορισμένα κείμενα που φωτίζουν την προσωπικότητά του και το ηθικό της βάρος. Για τον Mητρόπουλο, ηθική, ανθρωπισμός και τέχνη ήταν αξεδιάλυτα συνδεδεμένα. Oτι ζούσε αυτά που πίστευε και αυτά που πίστευε τα μετουσίωνε σε πράξη. Oτι μέσα από την καθημερινή του πράξη ως άνθρωπος και καλλιτέχνης υπηρέτησε αυτό που ο ίδιος ονόμασε υπέρτατη ηθική... Nα είσαι άνθρωπος. Aυτή είναι η αιτία που ο Mητρόπουλος αναδείχθηκε σε Mεγάλο Mουσικό, σε Mεγάλο Aνθρωπο και εν τέλει σε Mεγάλο Eλληνα».
Aυτά είπε ο Θόδωρος Aντωνίου, στις 17 Mαρτίου 2015, στην πρώτη του ομιλία ως νέος Aκαδημαϊκός. Tο συγκινημένο θερμό χειροκρότημα που δόνησε την αίθουσα ήταν για τον ομιλητή και για τον Δημήτρη Mητρόπουλο... >>
Ευχόμαστε στον κ. Θεόδωρο Αντωνίου να είναι καλά ώστε έρθει ξανά στην Καρδίτσα για το 8ο Πανελλήνιο φεστιβάλ Σχολικών Χορωδιών.
Ο Σοφός είναι ειλικρινής, αλλά όχι σκληρός,
μιλά την αλήθεια, αλλά δεν πληγώνει.
Ακτινοβολεί, αλλά δεν θαμπώνει Λαο Τσε
Ανδρέας Λάππας