Μενέλαος Παπαδημητρίου: "Μνήμες με ιστορικές αλήθειες για την Αργιθέα!!!" Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Άρθρα
- Εκτύπωση
Το Τυπογραφείο της Κυβέρνησης της Ελεύθερης Ελλάδας με έδρα το Πετρίλο θάφτηκε στο νεκροταφείο Αγ. Νικολάου Φουντωτού και ο ξύλινος σταυρός έγραφε << ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΛΑΔΑΣ>>.
Ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΙΟΥΡΑΣ (από τα Μαντζιουρέϊκα Φουντωτού - γεννήθηκε στις 13.3.1928) αφηγείται στον Μενέλαο Παπαδημητρίου χωρίς αλάτι – χωρίς πιπέρι για τα Πετρίλια – Κυβέρνηση ΠΕΕΑ– Τυπογραφείο – Ασυρμάτους και για το Ντούλα Ποζιό!!!
(η συνέντευξη μαγνητοφωνήθηκε στο Τορόντο του Καναδά στις 18.10.2016).
Α) ΠΕΤΡΙΛΟ –ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟ Κυβέρνησης ΠEEA
Απ΄αυτά που έζησα και είχα ακούσει για την Κυβέρνηση στα Πετρίλια.
Ήμουν 16 χρονών και πήγαινα στους μπαρμπάδες μου εκεί.
Θυμάμαι ένας διάβαζε μια εφημερίδα 4 σελίδες – είχαν τυπογραφείο .
διάβαζε < Ελισάβετ έτεκεν βρυκόλακα>. (εδώ εννοεί τη βασίλισσα Ελισάβετ της Αγγλίας που γέννησε το 1948 τον Κάρολο).
Αυτοί ήταν στο σπίτι ενός Βαγγέλη Σαράντη, στου Ρώσση - σε σπίτι του Γιολδάση.
Είχε δυο φύλλα, όταν μεγάλωσα τότε κατάλαβα τι εννοούσε….εγώ δε χόρταινα μπομπότα τότε.
Το Τυπογραφείο, φεύγοντας, το έκρυψαν στο Παλαιοχώρι (Φουντωτού), στον Άγιο Νικόλαο.
Ήμουν παρών.
Αυτοί που τόφεραν ήταν Βλασιώτες. Από αυτούς έναν Τζήμα θυμάμαι, τους άλλους όχι και βγήκα εγώ με το Θωμά Μαντζιούρα να βοηθήσουμε να το πάμε στο Παλιοχώρι(Φουντωτό).
Όταν βγήκαμε εκεί στη βρύση στο Παλιοχώρι, εκεί ήταν ο Καπετάν Βουνίσιος (Ιωάννης Νταλής από το Τροβάτο – ήταν γαμπρός από αδερφή του Θέου Θέου από το Φουντωτό). Τους έδιωξε αυτούς (εννοεί τους Βλασιώτες) και έμεινα εγώ, ο Θωμάς Μαντζιούρας και ο Γιώργος Μακρυγιάννης και έμειναν και δυο αντάρτες.
Ήταν τόσο βαρύ και τρομάξαμε να το πάμε στον Άγιο Νικόλαο που ήταν 150 μέτρα, μέσα στο νεκροταφείο. Πρέπει να ήταν 1,5 μέτρο ψηλό, όλο σίδερο. Το πήραν αυτοί σε κάτι ξύλα, τόβαλαν σε τέμπλες.
Εμένα μου έδωσαν ένα τσιουβάλι. Και κείνο βαρύ ήταν, κοντά στα 20 κιλά. Κοντά ήταν, το πήγα. Εξείχε μία ξύλινη λαβή από μια τρύπα.
Το είχαν σκαμμένο από πριν αυτοί.
Ήταν ο Νταλής εκεί με το Γιώργο Μακρυγιάννη και τον είχαν έτοιμο τον τάφο, το καταφύγιο μέσα με σανίδια γύρω.
Το σκεπάσαμε και το σταυρό από πάνω σα μνήμα. Θυμάμαι που ο σταυρός έγραφε << ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΛΑΔΑΣ>>.
Φύγαμε.
Μπορεί να πέρασαν 15-20 μέρες όταν βρήκα εγώ το μπάρμπα Μακρυγιάννη και τον ρώτησα: μπάρμπα Γιώργο τι έγινε εδώ ο Κλαδάς;
Ήρθαν οι αντάρτες και τον πήραν μου απάντησε.
ΑΣΥΡΜΑΤΟΙ της Κυβέρνησης στα Πετρίλια
Σε ερώτησή μου, μετά και από ενημέρωση για τον ασύρματο Πετρίλου, μου απάντησε:
Είχαν δυο ασυρμάτους. Τον έναν ασύρματο τον είχαν στου Ρώσση σε ένα δασάκι και έκαναν εκπομπή.
Έναν άλλον ασύρματο τον είχαν στο Βλάσι κρυμμένο. Δεν ξέρω αν δούλεψε εκείνος και τον είχαν στο σπίτι ενός Άγγελου Μακρή (τελευταία έμενε στη Λάρισα).
Είχε έναν κήπο κάτω από το σπίτι και τον ασύρματο τον είχαν κάτω από μια καρυδιά. Εκεί έπεσε κεραυνός και τον διέλυσε.
Ο ΝΤΟΥΛΑΣ ΠΟΖΙΟΣ και το άδικο τέλος του
Το Ντούλα Ποζιό τον γνώριζα πολύ καλά.
Ήταν ένα λεβεντόπαιδο. Ήταν αυτός που έδωσε μία διαταγή – ανακοίνωση ήταν- εκεί προς τα Πετρίλια την είχε δώσει αλλά και για όλα τα Χωριά, να μην επιστρατευτούν, έσωσε την Αργιθέα.
Εν τω μεταξύ πριν δώσει την διαταγή είχαν αρχίσει οι επιστρατεύσεις. Πρόλαβαν και πήραν δυο κοπέλες, δυο αδερφές του Γεωργίου Θέου από το Φουντωτό και τις πήγαν στα Άγραφα, στα Βραγγιανά (Ευρυτανίας) –, κάπου εκεί στα αργαλειούδια.
Όταν ο Ντούλας έμαθε έδωκε διαταγή να επιστρέψουν οι κοπέλες και η Αργιθέα σώθηκε από το άτομο αυτό, το Ντούλα.
Εκεί είχε αργαλειούς, έκαναν υφάσματα, είχαν και βυρσοδεψεία, είχαν και στα Πετρίλια βυρσοδεψεία – στους Βασιλάδες.
Ο Ντούλας (Ντούλα τον ξέραμε εμείς και όχι Κώστα Ποζιό), δε θυμάμαι τίνος ήταν, ήταν από τα Κουμπουριανά. Πήγε άδικα. Εγώ ήξερα την αδερφή του που ήταν στην Καρδίτσα στην Άρνη.
Ο Ντούλας ήταν πολύ μορφωμένος, μιλούσε ωραία, ήταν νεότατος, είχε τα προσόντα, ένα παλικάρι, λεπτός και περήφανος.. Ήθελε να παραδοθεί και έμεινε στα Πετρίλια. Ήταν 7-8 άτομα, σε κάποιο σπίτι του Ηλία Σβεντζούρη. Δεν ήταν άλλοι αντάρτες. Η Αικατερίνη Λαθήρα και κάποια Κούκλαρη…δεν τη θυμάμαι, γνωρίζουν αυτές πως σκοτώθηκε.
Ο Ντούλας έστειλε σημείωμα για το Λουκά Ποζιό με έναν Οδυσσέα Μακρυγιάννη από το Φουντωτό, που ήταν μόνος του στο Χωριό. Του είπε πάρτο και θα πας να βρεις το Λουκά Ποζιό να του το δώσεις.
Ο Μακρυγιάννης ήταν συμπέθερος με τον Ηλία Σουλιώτη (ΜΑΥ από το Λεοντίτο) και στο δρόμο πηγαίνοντας έπεσε επάνω του. Τον ρώτησε αν ο Λουκάς Ποζιός είναι εδώ και όταν εκείνος του είπε τι τον θέλει, είπε στο Σουλιώτη για το γράμμα. Έτσι το σημείωμα έπεσε στα χέρια του Ηλία Σουλιώτη και πήρε 2-3 άτομα και πάει και τον εκτέλεσε.
Σε ποιο σημείο τον σκότωσαν;
Σε ένα ύψωμα, στο σπίτι του Ηλία Σβεντζούρη. Στο σπίτι αυτό περίμεναν το Λουκά Ποζιό, είχαν και μέλι μέσα, περίμεναν να πάει ο Λουκάς – να παραδοθούν.
Την ίδια μέρα που σκότωσαν το Ντούλα, σκότωσε και μία κοπέλα – αυτή ήταν στα αργαλειούδια διευθύντρια, την έλεγαν Δήμητρα (δε θυμάμαι επώνυμο). Τη σκότωσε στο ενδιάμεσο Ρώσση Πετρίλια με Μαντζιουρέϊκα.
Πήγαν κάπου για να βρούν το αρχείο που είχε κρυμμένο ο Ντούλας και στην επιστροφή-αφού δε βρήκαν χρήματα – τη σκότωσε.
Από ότι είπαν αργότερα τη γυναίκα την κράτησε παραπίσω για ατιμία…δεν δέχθηκε και τη σκότωσε.
Από αυτούς που έπιασαν πέρα στο σπίτι, ο δασοκόμος πάει προς νερού του και γλίτωσε.
Όταν υπάρχει εμφύλιος, είναι καταστροφή.
Οι αντάρτες ήταν εκεί στα Χωριά μας, έκαναν εράνους στο Χωριό…θέλω τόσο κρέας…θέλω τόσο ψωμί. Ότι ζώα πηγαίναμε μας πλήρωναν. Εγώ πήγα μια γελάδα και μού ’δωσαν 2 λίρες.
Όταν χτύπησαν την Κουστέσσα (είχε ο στρατός τα πετρέλαια) και πήραν τα μπιτόνια, για να μην τα βρει ο στρατός τά’ ριξαν μέσα σε ένα μύλο και πήγαμε εμείς μετά και τα πήραμε. Είμαστε καμιά 20σαριά Βλασιώτες και κανια 30αριά Πετριλιώτες και τα μεταφέραμε στην Κρανιά Πετρίλου. Εκεί τα περιλάμβανε ένας μπάρμπα Αλέξης …ψηλός…ξένος. Ο ταμίας λέγονταν Αντωνίου.
Το κεφάλι του Ντούλα, τον υποχρέωσαν και τόκοψε ο Θωμάς Καλιακούδας από τα Κουμπουριανά. Ύστερα το πήγαν στο Πευκόφυτο μπροστά σε ένα μαγαζί και κάποιος του έβαλε ένα τσιγάρο στο στόμα.
Λεν και κάτι άλλο: ήταν επικηρυγμένος ο Ντούλας για 5.000 δραχμές και ίσως να ήταν αυτό το μυστικό, αλλά τις 5000 δραχμές δεν τις πρόλαβε να τις πάρει διότι ο Ηλίας Σουλιώτης άρχισε να κάνει πλιάτσικο. Είχε και έναν από τη Ρωμιά Στεφανιάδας. Σε πλιάτσικο με κουκούλες στο Μπελέτσι τον αναγνώρισαν και τον έπιασε το Σουλιώτη η Αστυνομία, έτσι μάλλον έχασε και το δώρο αυτό. Κατσαπλιάς ήταν, Μάυς ήταν..χειρότεροι ήταν αυτοί…ο ΔΣΕ ήταν ταχτικός στρατός και ποιο καλύτερος από τους ΜΑυδες, να μην κρυβόμαστε. Απεδείχθη ότι δεν ήταν καλός άνθρωπος (ο Σουλιώτης). Το πλιάτσικο γιατί τόκανε μετά;
Θα μπορούσαν να τον φυλάξουν, να τον σώσουν το Ντούλα οι πατριώτες.
Αυτός που έσωσε τα Χωριά μας ήταν ο Ντούλας. Και πήγε τόσο άδικα που δεν έπρεπε. Το άδικο ήταν για το Ντούλα, άσχετα πως βρέθηκε εκεί. Ήταν χρήσιμος για όλον τον Αργιθέα.
Ο μπάρμπα Λουκάς Ποζιός ήταν ο καλύτερος, θα τον έσωνε. Αν το σημείωμα αυτό έφτανε στο Λουκά Ποζιό και πήγαινε αυτός, θα ζούσε και ο Ντούλας και η Δήμητρα. Θα τους έσωνε.
Από τη δεξιά κι ο Βαγγέλης Κουτσοχρήστος (από Καρυά) - ήταν καλός κι αυτός και άδικα πάει - τον σκότωσε ο Περικλής Ποζιός.]
Σημειώσεις μου:
Α) Όπως γράφει ο αείμνηστος ΝΙΚΟΣ ΧΟΝΤΖΙΑΣ στο βιβλίο του ΤΟ ΠΕΤΡΙΛΟ
<…. Κατοχή. Το Πετρίλο είναι ένα από τα πολλά κέντρα αντίστασης του λαού ενάντια στον κατακτητή.
Το Πετρίλο, από το Μάϊο μέχρι το Σεπτέμβριο του 1944, είναι η έδρα της Κυβέρνησης της ελεύθερης Ελλάδας. Η υπό τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Αλέξανδρο Σβώλο Κυβέρνηση, έχει τα γραφεία της στο Δημοτικό Σχολείο Πετρίλου .
Παρακάτω παρατίθεται το πρακτικό ορκωμοσίας εθνοσυμβούλων στο οποίο υπογράφει και ο παπά-Βασίλης Καμπούρης (26 Ιουλίου 1944).
Β) Ανάμεσα στους Εθνοσυμβούλους της Κυβέρνησης της Ελεύθερης Ελλάδας που εξελέγησαν στις Κορυσχάδες Ευρυτανίας για το Νομό Καρδίτσας είχε εκλεγεί και ο Σόλων Αλεξανδρής που ήταν από το Πετρωτό (Λιάσκοβο) Αργιθέας, από τη μεγάλη οικογένεια των Αλεξανδραίων.
Γ) Από διάφορες μελέτες που έκαμα, το τυπογραφείο από τις Κορυσχάδες το έφεραν στο Πετρίλο, από εκεί<< μετά την εκταφή του από το νεκροταφείο Αγ. Νικολάου Φουντωτού>> φέρεται να μεταφέρθηκε στην Καρίτσα και το Φθινόπωρο του 1944 να επανήλθε στην Αθήνα.
Δ) Συνδυάζω και παραθέτω εδώ τις παρακάτω γραπτές προτάσεις μου που έκαμα το καλοκαίρι του 2013 σε Συνέλευση στο Πετρίλο (9.8.2013).
Πρόταση του Μενέλαου Παπαδημητρίου
Να μεταφερθεί σε φυλασσόμενο και πρέποντα χώρο του Πετρίλου η βάση - εξάρτημα του ασυρμάτου που χρησιμοποιούσε η Kυβέρνηση της Ελεύθερης Ελλάδας το 1944 όταν έδρευε εδώ.
--------------------------------………-----------------------------------
Κε Δήμαρχε Αργιθέας,
Κα Πρόεδρε του Ιστορικού Πετρίλου και Προεδρεία των Συλλόγων
Χαιρετίζοντας την Ιστορική σημερινή σας εκδήλωση-Ημερίδα σας θέτω υπόψη το εξής ζήτημα-θέμα που για μένα άπτεται και του περιεχομένου της εκδήλωσης και της Ιστορίας μας γενικότερα.
Συγκεκριμένα:
Στις 29.4.2012 αλλά και παλαιότερα, (πέρα κάποιας εμπιστευτικής προφορικής ενημέρωσης -πρόσφατα και σε εσάς κα Πρόεδρε ακροθιγώς και δίχως λεπτομέρειες για το που ακριβώς βρίσκεται λόγω και του χαρακτήρα της υποθέσεως) είχα δημοσιεύσει - αναρτήσει στον ιστότοπό μου και αλλού την παρακάτω αναφορά μου-πρόταση με σχετική φωτογραφία, την οποία αντιγράφω εδώ επί λέξει:
“ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
29 Απριλίου2012
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΕΙΜΗΛΙΟ ΣΤΑ ΠΕΤΡΙΛΙΑ!!! ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΕ ΑΡΑΓΕ ΣΕ ΧΩΡΟ ΦΥΛΑΣΣΟΜΕΝΟ (π.χ ΠΑΛΑΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΓΕΙΡΟΥ ή ΑΛΛΟΥ ) ή ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΤΟΥ ΚΗΠΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΒΑΤΑ;
Πριν από λίγα χρόνια στο πέρασμα και χτένισμα των Χωριών της Αργιθέας για την συλλογή Ιστορικών και λαογραφικών στοιχείων και τη φωτογράφιση έλαβα γνώση για ένα κειμήλιο που είναι το εδώ εμφανιζόμενο στη φωτογραφία μου και βρίσκεται σε συνοικισμό στα ΠΕΤΡΙΛΙΑ. Διακριτικά τότε έγραψα πως θα πρέπει αυτό το κειμήλιο να μεταφερθεί από τις Αρχές του Χωριού σε χώρο σίγουρο αλλά και επισκέψιμο γιατί εκεί που είναι αφενός κινδυνεύει και αφετέρου δεν του πρέπει. Δεν γράφω περισσότερα για ευνόητους λόγους, ούτε βάζω φωτιές λόγω της σοβαρότητας του θέματος. Απλά το ανακινώ. Τι είναι το κειμήλιο αυτό ασφαλώς και θα διερωτάσθε.
ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΣΗ ΚΑΙ ΕΞΑΡΤΗΜΑ ΤΟΥ ΑΣΥΡΜΑΤΟΥ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΕ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΟ 1944 ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΕΔΡΑ ΤΗΣ ΕΙΧΕ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΕΤΡΙΛΙΑ!!!!!
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΙΜΗΛΙΟ ΚΑΙ ΣΑΝ ΤΕΤΟΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΜΕ!!!
ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΤΙ ΝΑΧΕΙ ΓΙΝΕΙ, ΕΛΠΙΖΩ ΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΠΕΤΡΙΛΟΥ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΑΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΥΠΟΧΡΕΟΥΜΕΝΟ ΚΑΘΗΚΟΝ. ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ΣΕ ΚΑΠΗΛΟΥΣ Η ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΧΥΤΗΡΙΟ.].
Περί του κειμηλίου αυτού και της υπάρξεώς του κε Δήμαρχε, κα Πρόεδρε του Πετρίλου και Προεδρεία των Συλλόγων, με την ευκαιρία της σημαντικής Ημερίδας μετά και την ανακήρυξη του Πετρίλου ως Ιστορικής Έδρας του Δήμου Αργιθέας, διακριτικά και πάλι επανέρχομαι και θέλω να πιστεύω πως θα σας απασχολήσει και για να συμπεριληφθεί στα Πρακτικά και για να προβείτε στα δέοντα. Προς τούτο εξουσιοδοτώ, λόγω της μη δυνατότητάς μου να παρευρίσκομαι, τον κ. Κώστα Γραμμένο να σας καταθέσει την παρούσα γραπτή μου παρέμβαση.
Προτείνω δε το καλοκαίρι του 2014 και με αφορμή την ανακήρυξη του ΠΕΤΡΙΛΟΥ ως Ιστορικής ΕΔΡΑΣ του Δήμου ΑΡΓΙΘΕΑΣ αφενός και αφετέρου της συμπληρώσεως 70 χρόνων από το καλοκαίρι του 1944 που τα Ιστορικά ΠΕΤΡΙΛΙΑ ΥΠΗΡΞΑΝ ΕΔΡΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ να οργανωθεί από το Δήμο Αργιθέας και τους Φορείς του ΠΕΤΡΙΛΟΥ εκδήλωση αντάξιά του και της Περιοχής ολόκληρης.
Να κληθούν δε στις εκδηλώσεις αυτές ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, η Κυβέρνηση και η Βουλή των Ελλήνων, η Εκκλησία και τα Κόμματα, Αρχές του Νομού μας και της Περιφέρειας Θεσσαλίας, Ιστορικοί και Πανεπιστημιακοί, επιζώντες των Οικογενειών των μελών της τότε Κυβέρνησης, μαζικά μέσα ενημέρωσης τοπικής και πανελλήνιας εμβέλειας και όσοι άλλοι ήθελε αποφασιστεί από τους αρμόδιους φορείς της διοργάνωσης.
Καλή επιτυχία!!!
Με σεβασμό στο Πετρίλο και στην Ιστορία του!!!
Μενέλαος Παπαδημητρίου
Σημείωση : περί ώρα 21.οο της 9.8.2013 είχα κλήση αναπάντητη από τον Πετριλιώτη φίλο και παλιό Πρόεδρο του Συλλόγου Πετρίλου Σχηματαρίου Στέλιο Καραμπά και του τηλεφώνησα εγώ.
Ήταν στην Ημερίδα στο Πετρίλο - στο Προεδρείο - και επειδή είχε παραδώσει εκεί ο εξουσιοδοτημένος από εμένα Κώστας Γραμμένος την γραπτή παρέμβασή μου στο Προεδρείο μου ζήτησε να του αναφέρω που είναι το εξάρτημα αυτό για να το παραλάβουν οι φορείς και να το φυλάξουν. Του δήλωσα πως εγώ για αυτόν και ακριβώς το λόγο και επειδή είναι επίσημη Ημερίδα έκανα τη γραπτή μου παρέμβαση για να διαβαστεί – θα έχω και την ευθύνη των γραφομένων μου - δεν μπορώ όμως να φανερώσω απόψε ποιος και που γιατί μπορεί να δημιουργηθεί θέμα, πέραν αυτού αφού θα δημοσιοποιηθεί μπορεί να έρθει ο ίδιος και να σας το παραδώσει οικειοθελώς. Του ζήτησα και πάλι να διαβαστεί η παρέμβασή μου και μου είπε πως ναι αυτό θα γίνει. Του ευχήθηκα καλή επιτυχία.
Προηγουμένως και πριν τηλεφωνήσω στο φίλο Στέλιο Καραμπά είχα μιλήσει με τον Κώστα Γραμμένο και μου είπε πως παρέδωσε την παρέμβασή μου στο Προεδρείο.
Σημειώνω επίσης πως στην εφημερίδα του Συλλόγου των Πετριλιωτών ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ, στο φύλλο 34 - Δεκέμβριος 2013 σελίς 14 δημοσιεύθηκε η θέση μου για τον ασύρματο – και για τα 70 χρόνια Κυβέρνησης Ελεύθερης Ελλάδας.
Τελικώς από ότι έμαθα αργότερα η επιστολή μου αυτή ουδέποτε αναγνώσθηκε στη Συνέλευση των Πετριλιωτών, ούτε καν στον Προεδρεύοντα της Συνελεύσεως Βασίλειο Ποζιό παραδόθηκε, ούτε ενημερώθηκε εκείνος ποτέ περί αυτής.Την σωκόρφιασαν τινές...
Ε) ΝΤΟΥΛΑΣ ΠΟΖΙΟΣ – πρόκειται περί του Κωνσταντίνου Ποζιού του Γιαννακού που γεννήθηκε στα Κουμπουριανά Αργιθέας το 1922 και που αιχμαλωτίσθηκε και δολοφονήθηκε από τον ΜΑΥ Ηλία Σουλιώτη το 1949. Μαθητής του δάσκαλου Θεοφάνη Ποζιού, άριστος στα γράμματα, σπούδασε στη Νομική Αθηνών – Δικηγόρος. Διετέλεσε Γραμματέας της Νεολαίας ΕΠΟΝ Ηπείρου, εντάχθηκε στο ΕΑΜ, μέλος του ΚΚΕ και σημαντικό στέλεχος αυτού στην περιοχή μας και ευρύτερα. Όσοι τον γνώρισαν από κοντά στην Αργιθέα, ανεξάρτητα της ιδεολογίας των, δεν έχουν κακό λόγο να πουν!!!
ΣΤ) Η εδώ ανάρτηση της συνέντευξης που έλαβα από τον Δημήτριο Μαντζιούρα στο Τορόντο του Καναδά, καθώς και οι άλλες αναφορές μου, σκοπό δεν έχουν την αναμόχλευση παρά μόνο γίνεται αυτή από χρέος για την ιστορική αλήθεια και την καταγραφή ιστορικών γεγονότων στην Αργιθέα, όσο υπάρχουν ακόμα επιζώντες από εκείνες τις γενιές – από εκείνους που έζησαν αυτά -για να παραμείνουν, ως γραπτές πηγές για τις νεότερες γενιές, για να γνωρίζουν τις αλήθειες από όλες τις γωνίες.
Ζ) Όσο για τις προτάσεις μου που πιο πάνω ανέφερα, για μεν το εξάρτημα – βάση του ασυρμάτου πληροφορήθηκα πρόσφατα από τον Πετριλιώτη φίλο Γιώργο Αργυρό ότι συμμαζεύτηκε και βρίσκεται φυλασσόμενο σε χώρο και ένιωσα ικανοποίηση, για δε τη διοργάνωση Εκδήλωσης στο Ιστορικό Πετρίλο την επαναφέρω και αν νομίζουν ο Δήμος Αργιθέας και οι ΦΟΡΕΙΣ του Χωριού, ακόμα και η ΠΟΑΣ – έχοντας χρέος προς τούτο στην Ιστορική Έδρα του Δήμου Αργιθέας Το ΠΕΤΡΙΛΟ και στην ΑΡΓΙΘΕΑ–ας την εξετάσουν και ας τη δρομολογήσουν, τώρα που υπάρχουν ακόμα επιζώντες από εκείνη την εποχή.
Κλείνω την ανάρτησή μου με τα τελευταία λόγια του Δημητρίου Μαντζιούρα από τη συνέντευξη που μου έδωσε στο Τορόντο του Καναδά:
<< Όταν υπάρχει πόλεμος είναι καταστροφή, ο εμφύλιος όμως είναι μεγαλύτερη καταστροφή. Να μη ματάρχονται τέτοιες μέρες>>.
Αθήνα, 21.1.2017
Μενέλαος Παπαδημητρίου