Κλειδώθηκα απ' έξω!
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Άρθρα
- Εκτύπωση
Σας έχει τύχει; Εμένα ναι! Έκλαψα, χτυπήθηκα έβρισα τον εαυτό μου για την αφηρημάδα μου, ήθελα να σκαρφαλώσω από τα κάγκελα του διπλανού να πάω από το μπαλκόνι μου αλλά α) είχα κλειστή την μπαλκονόπορτα, β) ο διπλανός έλειπε γ) έπρεπε να αιωρηθώ στυλ πολ ντανσινγκ και ήμουν απροπόνητη...
ΤΙ κάνουν τώρα; ΤΙ κάνουν τώρα;;
Να τι κάνουν τώρα! Όσοι είναι ψύχραιμοι βέβαια και δεν αντιδρούν σπασμωδικά, ανοίγουν την πόρτα του ασανσέρ, γυρίζουν τα ματάκια τους κοντά στο ταμπλό με τα κουμπάκια και βλέπουν το σωτήριο τηλεφωνικό αριθμό του κυρίου κλειδαρά! Εγώ που είμαι και από τη Θεσσαλονίκη που ως γνωστό βγάζει τις ωραιότερες γυναίκες της Ελλάδας, δε δίστασα λεπτό. Άνοιξα το google απ' το κινητό, έγραψα "Κλειδαράς στη Θεσσαλονίκη" και νάτος! Κάλεσα το σωτήρα μου που, σημειωτέων, ήρθε στο πεντάλεπτο. Πραγματικά στο πεντάλεπτο! Γιατί ο καλός ο κλειδαράς, ο σοβαρός, ο επαγγελματίας παίρνει το πρόβλημά σου για δικό του. Και στη Θεσσαλονίκη οι κλειδαράδες είναι αισθηματίες άνθρωποι. Δεν παίζουν μαζί σου. Τρέχουν, σε σώζουν και εξαφανίζονται αθόρυβα όπως ήρθαν. Κάτι σα το Μπάτμαν ένα πράγμα. Το κυριότερο; Σου ανοίγουν και την πόρτα. Πείτε μου τώρα εσείς πόσους άντρες πετυχαίνετε που να σας ανοίγουν τόσο επιδέξια την πόρτα; Στο λεπτό! Τσακ, κλικ κι άνοιξε “Ορίστε κυρία μου περάστε”. Τόσο αριστοτεχνικά που έτσι μου έρχεται να το ξανακάνω. Να κλειστώ απ' έξω, τάχα αφηρημένα, να τον καλέσω και να περιμένω να μου ανοίξει την πόρτα... “Περάστε” να μου πει, να παραμερίσει διακριτικά, να γύρει και λίγο προς τα μπροστά, έτσι όπως κάνει και ο Τζορτζ (Κλούνει) όταν παραμερίζει να περάσει η Τζούλια (Ρόμπερτς) – ξέρετε για ποια ταινία μιλάω, έτσι; - κι εγώ να προχωρήσω, να μπω στο σπίτι μου, χαμογελαστή, ανακουφισμένη που λύθηκε κι αυτό το πρόβλημα...
Πρόβλημα βέβαια, πρόβλημα!
Τί γίνεται όταν δεν υπάρχει ασανσέρ; Πού θα βρω το νούμερο του σωτήρα μου;
Πάλι δεν υπάρχει πρόβλημα. Σε αυτή την περίπτωση φτάνει να κοιτάξω στη τζαμαρία της κεντρικής εισόδου. Δεξιά στην πάνω γωνία ή και αριστερά στην πάνω γωνία πάντα με κέντρο την είσοδο. Αν δεν το βρω εκεί κατεβάζω το βλέμμα στην κάτω αριστερά γωνία ή και στην κάτω δεξιά. Πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχει ; Μα τόσο επιμελής είναι πια η καθαρίστρια; Θα τη μαλώσω! Αντί να βγάλει το λεκέ από το μαρμαράκι εδώ κάτω πήγε και μου ξεκόλλησε το αυτοκολλητάκι του σωτήρα μου. Ψυχραιμία! Τίποτα δε χάθηκε! Βγαίνω από την είσοδο και κατευθύνομαι στον κοντινότερο κάδο του Δήμου. Κοιτάω γύρω γύρω: Βρε το μπαγασάκο! Είδες μέρος που διάλεξε να μου κολλήσει το μηνυματάκι του; Είναι κυριολεκτικά παντού αυτός ο άνθρωπος! Αντιγράφω το τηλέφωνο (τι εύκολο νούμερο, βρε όλα τα σκέφτεται) καλώ και … νάτος!