Δημ. Παπακώστας: Αποχαιρετισμός στον Στέφανο Παπαντώνη… «Καλό Παράδεισο σου εύχονται τα Βραγκιανά, η Αργιθέα, το Σπαρτήσι, η Καρδίτσα…»
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Ανακοινώσεις
- Εκτύπωση
Με σπαραγμό και οδύνη πολεμώ Στέφανε να σου γράψω, εξ ονόματος όλων των Πατριωτών……. Έφυγες ξαφνικά, άδικα και είναι αδύνατο να το δεχθούμε….
«Φωνάζουμε, σκούζουμε δυνατά στον τάφο σου γυρμένοι…
μα δεν ακούνε ταις φωναίς στον τάφο οι πεθαμένοι…»
Γεννήθηκες στην ορεινή συνοικία, το Σπαρτήσι, στα Βραγκιανά Αργιθέας. Έζησες τα παιδικά σου χρόνια στα πάτρια εδάφη, με στερήσεις, κακουχίες, τα πέτρινα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου αλληλοσπαραγμού. Από μικρός έφηβος άρχισες τη βιοπάλη… Αγωνίστηκες και πέτυχες πολλά. Δημιούργησες οικογένεια, επιχειρήσεις, εφημερίδα, ραδιοφωνικό σταθμό… καθοριστική η συμβολή σου στην κοινωνική, πολιτιστική, επικοινωνιακή ανάπτυξη της Καρδίτσας, όλης της Θεσσαλίας…
Ακτινοβολούσες ανθρωπιά, πραότητα, πάντα φιλόξενος και χαμογελαστός…
Για τους Βραγκιανίτες και Αργιθεάτες υπήρξες μεγάλος αδελφός, ο συμπαραστάτης στις δύσκολες στιγμές τους…
«Ήσουν ήσυχος και πράος, ως την ύστερη την ώρα…
καθώς φαίνεται και τώρα που σ’ άφησε η ψυχή…»
Σε εσένα, Στέφανε, συχώρα με, δεν πρέπουν νεκρολογίες, ύμνοι και πράξεις αγαθές σού πρέπουν…καθώς έλεγες: «Τα έργα μας, η προσφορά μας είναι ο εαυτός μας».
Φέτος, στις 8 Σεπτεμβρίου, στο πανηγύρι της «Παναγίας Επισκοπής» μία θέση θα είναι … αδειανή.!
Η δραματική σου απουσία θα σκιάζει τα Βραγκιανά. Ήσουν ο πρωτεργάτης, ο μεγάλος Δωρητής – μαζί με πολλούς συνεργάτες-εθελοντές – του θαυμαστού σου έργου…
Όρκο σού δίνουμε, αδελφέ μας, να συνεχίσουμε.
Όρκο για αγάπη, ειρήνευση, ενότητα, δημιουργία.
Όρκο Τιμής, Μνήμης και Προσφοράς!
Δέξου, Στέφανε, τον ταπεινό αυτό αποχαιρετισμό μας και αναπαύσου εν ειρήνη… Έχουμε την ακλόνητη πίστη, πως στις 8 Σεπτεμβρίου (εορτή Γενεσίου Θεοτόκου – στην Παναγία Επισκοπή) θα μας βλέπεις από ψηλά, κρατώντας στην αγκαλιά σου, στους κήπους του Παραδείσου, τη μονάκριβη κόρη σου, τη γλυκιά μας Αφροδίτη, και θα χαμογελάς – όπως πάντα – για το Αντάμωμα όλων των Βραγκιανιτών, των φίλων σου, των Πατριωτών…
Τα Βραγκιανά – που πάντα στήριζες με σθένος – θα σε θυμούνται και θα σε τιμούν στους αιώνες… Οι σεβαστοί Ιερείς της Ενορίας μας, ο Παπα-Δημήτρης, ο Παπα-Σίμος, ο Παπα-Άγγελος, θα σε μνημονεύουν «εν τη ιερά προθέσει» και όλοι οι Βραγκιανίτες στις προσωπικές τους προσευχές…
Η προσδοκία της κρίσης και Ανάστασης, που βαθιά πίστευες, βάλσαμο στην καρδιά των γιων σου, εγγονών, της συζύγου σου, των φίλων και συνεργατών σου… Η μετάστασή σου από την Στρατευομένη Εκκλησία μας στη Θριαμβεύουσα δεν είναι το Τέλος, αλλά η νέα αρχή στην Αιωνιότητα…
«Τα κόκκαλα βαρέθηκαν, στο μνήμα καρτερώντας …
και τρίζουν ακατάπαυτα, την κρίση αναζητώντας…
Ξύπνα, αδελφέ! Τη Σάλπιγγα την ύστερη … αγροικώ»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΣ