"Ελληνική οικονομία: Πως φθάσαμε ως εδώ" άρθρο του Φ. Αλεξάκου Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Πολιτικά
- Εκτύπωση
Η χώρα μας περνά τις δυσκολότερες στιγμές της από την περίοδο του εμφυλίου. Ένας στρεβλός τρόπος ανάπτυξης με μικρή παραγωγικότητα, πολλά έξοδα και λίγα έσοδα μας έφτασε μέχρι εδώ. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι χτεσινό. Οι ελλειμματικοί προϋπολογισμοί υπήρξαν συστατικό στοιχείου του Ελληνικού κράτους.
Και δυστυχώς παρά το γεγονός ότι το χρέος μεγάλωνε και γινόταν δυσβάστακτο αντί να συνετιστούμε συνεχίζαμε τα ίδια με μεγαλύτερη ένταση ώσπου το 2009 έφθασε ο κόμπος στο χτένι και μας είπαν οι εταίροι και δανειστές μας, ως εδώ και μη παρέκει.
Για να φανεί ο σπάταλος τρόπος λειτουργίας του κράτους παρατίθενται τρία διαγράμματα όπου συγκρίνονται οι πραγματικές δαπάνες του κράτους τα τελευταία χρόνια, με αυτές που θα έπρεπε να είναι με βάση την κοινή λογική και η ετήσια υπέρβασή τους.
α) η εξέλιξη των πρωτογενών δαπανών του Ελληνικού κράτους από το 2003 μέχρι το 2010. Πρωτογενείς δαπάνες είναι τα συνολικά έξοδα του κράτους (μισθοί, συντάξεις, υγεία, πρόνοια, άμυνα, δημόσιες επενδύσεις κ.λπ.) εκτός από τις πληρωμές των τόκων.
β) Είναι θεωρητικό διάγραμμα που δείχνει πόσα έπρεπε να ξοδεύει κάθε χρόνο μια συνετή και σχετικά γαλαντόμα κυβέρνηση, χωρίς μάλιστα να λαμβάνει υπόψη της την ανάγκη μείωσης του υπάρχοντος χρέους. Περιλαμβάνει δηλαδή ετήσια αύξηση των δαπανών 6%. Η αύξηση αυτή χωρίζεται σε 3% για την κάλυψη του πληθωρισμού και 3% για την απόδοση στους πολίτες μερίσματος από την ανάπτυξη της οικονομίας δηλαδή την ετήσια αύξηση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ). Στο διάγραμμα η αύξηση των δαπανών σταματάει το 2008, αφού ξεκίνησε η ύφεση και η μείωση του ΑΕΠ και το λογικό ήταν μια συνετή κυβέρνηση να περιστείλει τις σπατάλες.
γ) Στο διάγραμμα αυτό φαίνεται πόσα παραπάνω χρήματα ξοδεύονταν στην πραγματικότητα κάθε χρόνο σε σχέση με τον προϋπολογισμό μιας συνετής διακυβέρνησης.
Παρατηρούμε ότι τα πρώτα χρόνια υπήρχε μια σταθερή υπέρβαση στις δαπάνες που όμως μετά το 2007 έγινε ανεξέλεγκτη. Οι εκλογές του 2007 και στη συνέχεια ο φόβος ότι μέρα με τη μέρα πέφτει η κλυδωνιζόμενη από τα σκάνδαλα κυβέρνηση των 151 βουλευτών, εκτόξευσαν τις δαπάνες. Κάθε υπουργός έχοντας το καθημερινό άγχος των εκλογών έκανε συνεχείς παροχές προκειμένου να εξασφαλίσει την επανεκλογή του και τελικά "χάθηκε η μπάλα". Αν δε προσθέσουμε στις πρωτογενείς δαπάνες του 2009 και τα 13 δις € που πληρώσαμε για τόκους φθάνουμε αισίως σε συνολικές δαπάνες 71 δις €. Ξέρετε πόσα ήταν τα έσοδα του κράτους την ίδια χρονιά; Μόλις 34 δις. Έλλειμμα 37 δις € μόνο σε ένα χρόνο. Υπάρχει έστω και ένας πολίτης που λέει ότι αυτή η κατάσταση μπορούσε να συνεχιστεί; Κι αν υποθέσουμε ότι εμείς το θέλαμε, υπάρχει έστω και ένας σοβαρός δανειστής που θα μας δάνειζε μόλις αποκαλύφθηκαν τα πραγματικά ελλείμματα;
Παρατηρούμε επίσης ότι παρά τις μεγάλες περικοπές το 2010, οι δαπάνες μειώθηκαν σημαντικά μεν κατά 5,2 δις €, αλλά αν πάρουμε ως αρχή το 2003 η υπέρβαση είναι 12 δις €. Συμπέρασμα. Εύκολα χαλάς σπαταλώντας, πολύ δύσκολα διορθώνεις μαζεύοντας.
Ακόμη παρατηρούμε ότι το άθροισμα των υπερβάσεων μόνο την εξαετία 2004-2009 φθάνει τα 45 δις €. Αν προσθέσουμε τους τόκους το ποσό ξεπερνά τα 50 δις. Έτσι εξηγείται πως φθάσαμε ως εδώ.
Είναι να απορεί κανείς πως αυτοί που είχαν μεγάλη ευθύνη για τον εκτροχιασμό της Ελληνικής οικονομίας, γίνονται σήμερα, άνετα και ανερυθρίαστα τιμητές.
Μετά από όλα αυτά μπορούμε να ελπίζουμε; Θεωρώ πως ναι. Αρκεί όλοι, με πρώτους τους πολιτικούς, να κατανοήσουμε γιατί φθάσαμε μέχρι εδώ και να αποφασίσουμε να αφήσουμε πίσω την Ελλάδα της ασυδοσίας και να μεταβούμε στην Ελλάδα των κανόνων και του νοικοκυριού. Η μετάβαση αυτή προϋποθέτει από μας που ασχολούμαστε με τα κοινά να ξεχάσουμε το λαϊκισμό, λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους, εν γνώσει μας ότι για αυτή τη στάση μπορεί να εισπράξουμε το ανάλογο τίμημα.
Φώτης Αλεξάκος
Τοπογράφος Μηχανικός
Περιφερειακός Σύμβουλος και πρ. Νομάρχης Καρδίτσας