Παρέμβαση Χρ. Τέγου στη συνεδρίαση της ΠΕΔ για την διαχείριση υδατικών πόρων Θεσσαλίας Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Πολιτικά
- Εκτύπωση
Συζητάμε στην πόλη μας σήμερα, με διευρυμένη σύνθεση του Δ.Σ. το σχέδιο διαχείρισης υδατικών πόρων της Θεσσαλίας και ειδικότερα σε ότι έχει να κάνει με την τοπική διοίκηση.
Δυστυχώς όμως δεν μας έχει δοθεί κανένα από τα σχετικά κείμενα που επεξεργάστηκε η Κ/Ξ που ανέλαβε να καταρτίσει τα σχετικά σχέδια διαχείρισης του νερού για τη Θεσσαλία. Επιπλέον η ημερίδα για τη διαβούλευση ζητημάτων διαχείρισης νερού που έγινε στη Λάρισα την 5/12/2011 με την παρουσία του ειδικού γραμματέα του ΥΠΕΚΑ κ. Ανδρέα Ανδρεαδάκη, σύμφωνα με ομολογία του Προέδρου της ΠΕΔ ούτε ουσιαστική υπήρξε, ούτε πέτυχε μια αξιόλογη συμμετοχή φορέων ΟΤΑ, παραγωγικών τάξεων κ.λπ. Άρα μέχρι στιγμής υπάρχει σοβαρή υστέρηση της λεγόμενης διαβούλευσης και σαφής ανεπάρκειας προεργασίας.
Περνώ τώρα στο θέμα που συζητάμε σχετικά με τη διαχείριση των υδατικών πόρων της Θεσσαλίας. Επειδή δυστυχώς κανένα στοιχείο δεν μας δόθηκε έτσι ώστε να διαμορφώσουμε έγκαιρα άποψη και να κάνουμε προτάσεις ή παρατηρήσεις σχετικά με τα δεδομένα της Θεσσαλίας, θα περιοριστώ στο να αναφερθώ στην φιλοσοφία της οδηγίας 60/2000 της Ε.Ε. με βάση την οποία συντάσσεται το σχέδιο διαχείρισης των νερών της Θεσσαλίας, οδηγία που υιοθετεί βέβαια και η χώρα μας.
Είναι βέβαιο ότι τα σχέδια διαχείρισης υπηρετούν προδιαγεγραμμένες πολιτικές κατευθύνσεις και πρακτικές.
Η υιοθέτηση και εφαρμογή μιας πολιτικής που θα χτυπούσε το κακό στη ρίζα του, που θα εξασφάλιζε άφθονο και ποιοτικό νερό στην αγροτική παραγωγή, στην παραγωγή βιομηχανοποιημένων τροφίμων, στην ύδρευση των πόλεων και των οικισμών, στη διατήρηση και αναβάθμιση των οικοσυστημάτων, βρίσκεται έξω από τη λογική και τους στόχους της Ε.Ε. και των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Κοινοτική οδηγία –πλαίσιο για τους υδατικούς πόρους όχι μόνο δεν εστιάζει, ούτε καν αναφέρεται σε έργα βελτίωσης της σχέσης διαθέσιμων υδάτινων πόρων και βροχοπτώσεων, ούτε της σχέσης αξιοποιούμενων και διαθέσιμων πόρων. Αντίθετα στοχεύει σε επιβάρυνση της αρδευτικής κύρια χρήσης. Έτσι η λειψυδρία, συνέπεια των πολιτικών των κομμάτων της άρχουσας τάξης, αξιοποιείται για να υπηρετήσει ταυτόχρονα δύο στόχους.
Ο ένας είναι το ξεκλήρισμα των μικρών και μεσαίων αγροτών με τη συγκέντρωση της γης και της αγροτικής παραγωγής στο μεγάλο κεφάλαιο του αγροτικού τομέα σύμφωνα με την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) και ο άλλος στόχος είναι η προώθηση της εμπορευματοποίησης του νερού χωρίς αντιστάσεις.
Κατά την οδηγία της Ε.Ε. το νερό αντιμετωπίζεται όχι σαν φυσικό δημόσιο αγαθό, αλλά σαν ένα ακόμα εμπορευματικό προϊόν, αντικείμενο επιχειρηματικής εκμετάλλευσης που εμπίπτει κι αυτό στους κανόνες της καπιταλιστικής αγοράς.
Με την οδηγία 60/2000 υιοθετείται η αρχή «ο ρυπαίνων να πληρώνει» και με βάση αυτό έχουν προχωρήσει οι σχεδιασμοί και οι προκαταρτικές αναλύσεις σχετικά με το πόσο είναι λογικό και δίκαιο να πληρώσει, ποιο είναι ή με ποιο τρόπο πρέπει να προσεγγιστεί το κόστος ανάκτησης του συγκεκριμένου αγαθού, ποια διαφοροποίηση πρέπει (αν πρέπει) να γίνει μεταξύ χρηστών (ύδρευση, άρδευση βιομηχανική χρήση κ.λπ).
Το επόμενο βήμα βέβαια προδιαγράφεται σαφώς. Ανταποδοτικότητα παντού. Πέρα από τους κατοίκους πόλεων, υδρόμετρα θα μπουν και στο τελευταίο αγροτόσπιτο, στα χωράφια, στις καλλιέργειες, στις πομόνες, παντού. Και μετά θ’ αρχίσει η πολιτική χρέωσης τέλους επανάκτησης για την άρδευση, τέλος 80% στα έργα ύδρευσης, τέλος αποχέτευσης (όσο και το χρήσης), Φ.Π.A. 13% σήμερα που συντομότατα θα γίνει 19% στη λογική του ενός και ενιαίου συντελεστή Φ.Π.Α. για όλους και για όλα.
Για μας χρειάζεται μια άλλη πολιτική για την αξιοποίηση του νερού η οποία θα σχεδιάζεται, θα υλοποιείται και θα ελέγχεται με γνώμονα το σύνολο των κοινωνικών αναγκών.
Συγκεκριμένα είναι αναγκαία μεταξύ άλλων τα παρακάτω:
- Η αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου ώστε το νερό να αντιμετωπίζεται σαν δημόσιος φυσικός πόρος που ανήκει σε όλους
- Η επεξεργασία ολοκληρωμένης υδατικής πολιτικής που θα αφορά στην έρευνα, στις χρήσεις, στην προστασία, στην ορθολογική αξιοποίηση των υδατικών αποθεμάτων σε όλη την επικράτεια και εξειδικευμένα βέβαια στο υδατικό διαμέρισμα της Θεσσαλίας.
- Η προστασία των δασών που θα συντελέσει στην κατακράτηση σοβαρού ποσοστού των ατμοσφαιρικών κατακρημνίσεων.
- Ο σχεδιασμός, η μελέτη και βέβαια η εκτέλεση βασικών έργων υδροοικονομίας που θα συντελέσουν στον εμπλουτισμό των υδροφορέων, στη δημιουργία χώρων αποθήκευσης, στη μεταφορά του νερού με παράλληλη αντιμετώπιση συνεπειών από ακραία και πλημμυρικά φαινόμενα.
- Η εκτέλεση βασικών εγγειοβελτιωτικών έργων, νέων αρδευτικών συστημάτων, εκσυγχρονισμό δικτύων ύδρευσης που θα βοηθήσουν στην εξοικονόμηση των υδατικών πόρων.
- Η ποιοτική αναβάθμιση με την προστασία όλων των υδροφορέων από αστικά και βιομηχανικά απόβλητα, από φυτοφάρμακα και λιπάσματα, με προτεραιότητα την ανάκαμψη των υποβαθμισμένων υδροφορέων καθώς και την ανακύκλωση των εκροών μονάδων βιολογικών καθαρισμών.
Αυτές είναι οι βασικές προτεραιότητες κατά την άποψή μας και όχι νέα χαράτσια σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων που ουσιαστικά με τη φιλοσοφία της οδηγίας 60/2000 αναστρέφει πλήρως τη λογική του «ο ρυπαίνων πληρώνει» και τη διαμορφώνει στο «ο ρυπαίνων πληρώνεται από τον ρυπαινόμενο για να ρυπαίνει λιγότερο».
Χρήστος Τέγος