Β. Κρανιάς: "Με φανερό πρόσωπο και καθαρές θέσεις στους εργαζόμενους" Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Πολιτικά
- Εκτύπωση
Η βαθειά οικονομική καπιταλιστική κρίση ήταν η πρόφαση και η αφορμή για μια νέα εκτεταμένη αντιλαϊκή επίθεση στα δικαιώματα των όχι μόνο των εργαζομένων, αλλά όλων των λαϊκών στρωμάτων.
Το λεγόμενο «κούρεμα» του χρέους, τα συνεχή μνημόνια και οι εφαρμοστικοί νόμοι που τα ακολουθούν, όχι μόνο δεν φέρνουν ανάπτυξη προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου, αλλά δημιουργούν τις προϋποθέσεις, επιβάλουν μια πάμφθηνη εργατική δύναμη για να αυξηθούν τα κέρδη των βιομηχάνων, τραπεζιτών, εφοπλιστών, συνολικά του κεφαλαίου. Όλοι ζούμε αυτην την πολιτική και καταλαβαίνουμε ότι θα οδηγήσει σε απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση τα λαϊκά στρώματα, ενώ οι πλουτοκράτες θα γεμίζουν τα μπαούλα τους.
Πολλοί αναρωτιούνται αν υπάρχει διέξοδος απ’ όλα αυτά, και μάλιστα όχι απλά διέξοδος, αλλά διέξοδος με το λαό ‘’ζωντανό’’ και όχι ‘’πεθαμένο’’. Το ΚΚΕ απαντά ξεκάθαρα, χωρίς μισόλογα: ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ !
Στις συνθήκες της κρίσης, αντικειμενικά, απ' τα ίδια τα πράγματα δηλαδή, σήμερα μπαίνει στην ημερήσια διάταξη ως πολιτική επιλογή η πάλη για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για την ανατροπή του αστικού πολιτικού συστήματος, για την ανατροπή της δικτατορίας των μονοπωλίων, για την εργατική λαϊκή εξουσία, για να κάνει κουμάντο ο λαός στον πλούτο που παράγει και να μην τον λυμαίνονται τα παράσιτα της κοινωνίας, οι καπιταλιστές.
Ταυτόχρονα όμως το ΚΚΕ δεν παραιτείται από διεκδικήσεις περιμένοντας τη λαϊκή εξουσία. Προβάλλει συνθήματα, βάζει στόχους και αιτήματα που τα ζυμώνουν οι κομμουνιστές φανερά μέσα στα σωματεία, στους εργασιακούς χώρους, μέσα στο κίνημα καλώντας τους εργαζόμενους να τα υιοθετήσουν και να παλέψουν για την υλοποίησή τους. Είναι στόχοι και αιτήματα για λύσεις τώρα, τα οποία με όρους κινήματος, απειθαρχίας και ανυπακοής υπάρχει δυνατότητα να μετριάσουν την κατάσταση, να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής της εργατικής τάξης. Ο Βασικός Μισθός, τα Ασφαλιστικά Ταμεία, η μονιμότητα της εργασίας, το οχτάωρο, τα εποδόματα των ανέργων, οι όποιες δωρεάν παροχές κλπ που κέρδισε μέχρι σήμερα το εργατικό και το λαϊκό κίνημα αυτό εξυπηρετούν.
Ποιες είναι όμως οι προϋποθέσεις για ελπίζει ο λαός ότι μπορεί να πετύχει ανατροπές;
Αυτό που θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά και θα είναι ένα ρήγμα που θα κάνει το σύστημα πιο ευάλωτο, θα είναι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να αντιπαλευτούν φόβοι και αυταπάτες που υπάρχουν και θα ενταθούν στην πορεία προς τις εκλογές από την προπαγάνδα των υπηρετών του κεφαλαίου.
Θέλει ισχυρό κίνημα. Κίνημα που θα δίνει τη μάχη στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, στα Πανεπιστήμια. Θέλει ισχυρά ταξικά σωματεία, επιτροπές αγώνα, λαϊκές επιτροπές στις γειτονιές και τα χωριά, πανίσχυρους αγροτικούς συλλόγους. Για να ανασυνταχθεί και να ισχυροποιηθεί σ’ αυτήν την κατεύθυνση το κίνημα πρέπει ο εργαζόμενος να ξεμπερδέψει με τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, με τα κυβερνητικά - εργοδοτικά σωματεία, απ΄ το πιο μεγάλο τη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, μέχρι το πιο μικρό στην Καρδίτσα. Αυτοί όλοι που είναι δίπλα του κάθε μέρα δυσκολεύουν τον αγώνα του, του βάζουν τρικλοποδιές με πολλούς τρόπους. Όπως λέει ο Βάρναλης: «Τις φορές, που ο δεμένος πετάχτηκε απάνου με τα δόντια να κόψει του ξένου τυράννου το λυτάρι, δεμένος βρισκότανε πάλι. Τονε δένανε τρίδιπλα οι ντόπιοι μεγάλοι. Τώρα η Νύχτα τελειώνει... Παθοί και μαθοί ξέρουν, όταν η μάχ' η μεγάλη δοθεί, για να μην ξαναχάσουνε τη λεφτεριά τους, θ' αφανίσουνε πρώτα τα ντόπια θεριά τους»
Θέλει λοιπόν οι εργαζόμενοι να ξεπεράσουν τις φοβίες και αναστολές που προκαλούν η ανεργία, οι απολύσεις, οι απειλές, οι εκβιασμοί και η τρομοκρατία, να ξεφύγουν από αυταπάτες και συγχύσεις, Συγχύσεις που δημιουργούν απόψεις του τύπου ‘’είναι καλό παιδί’’, ‘’δουλεύουμε μαζί’’, ‘’και αυτός τα ίδια λέει’’ κλπ, ή ιδεολογήματα του τύπου «όλοι μαζί σε ένα αντιμνημονιακό μέτωπο», «ακομμάτιστο κίνημα», «μακριά από τα κόμματα», «όλοι μαζί με τα θεσμικά όργανα του κινήματος», ‘’όλοι μαζί για τα κοινά προβλήματα’’ κλπ. Λες και επειδή είναι κοινά τα προβλήματα έχουμε την ίδια θεώρηση και άποψη για τα αίτια που τα προκαλούν και κυρίως για τις προτάσεις που θα φέρουν τη λύση. Τέτοια ιδεολογήματα εκφράζονται και στην Καρδίτσα από «προδομένους» ή «μετανοημένους», νυν και πρώην κυβερνητικούς αλλά και μη κυβερνητικούς, ‘’αριστερούς’’ και ‘’λίγο αριστερούς’’, με στόχο να ψαρεύουν οπαδούς σε θολά νερά και να εμποδίζουν ουσιαστικά την συνειδητοποίηση στην κατεύθυνση ανατροπής του συστήματος. Κάποιοι από αυτούς, όταν δεν είναι απεργοσπάστες, δεν πατάνε καν σε κάποια συγκέντρωση, διαδήλωση ή πορεία. Κάποιοι από αυτούς είναι στα Διοικητικά Συμβούλια Σωματείων και αντιπρόσωποι, αλλά εμφανίζονται μόνο στα συνέδρια π.χ. του Εργατικού Κέντρου για να ψηφίσουν.
Χρήσιμο είναι να δούμε στη συνέχεια (αύριο) κάποιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις για τα παραπάνω.
Βασίλης Κρανιάς, μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Καρδίτσας του ΚΚΕ