"Υπάρχει άλλος δρόμος και είναι η Αριστερά" του Στ. Αναστασόπουλου Κύριο
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Κατηγορία Πολιτικά
- Εκτύπωση
Σε αυτή την κρίση καμπή για την χώρα και τον λαό χρειάζονται ξεκάθαρες απαντήσεις στα ερωτήματα που μας τίθενται. Απαντήσεις που, ουσιαστικά, περιγράφουν την πρόταση της αριστεράς, τον άλλο δρόμο που θα πάρει η χώρα (ότ)αν η αριστερά θα έρθει στην εξουσία προς όφελος των εργαζομένων.
1. Μας λένε ότι προτείνουμε να απορρίψουμε τη δανειακή σύμβαση και να αρνηθούμε την 6η δόση και μας ρωτάνε «πού θα βρούμε τα λεφτά να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις»;
Τα χρήματα που λαμβάνουμε με τις μνημονιακές δανειακές συμβάσεις δεν πηγαίνουν για την κάλυψη των εσωτερικών μας αναγκών αλλά στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τους για την εξυπηρέτηση των προηγούμενων δανείων. Η δανειακή σύμβαση και το μνημόνιο που συνοδεύεται από τις δόσεις οδηγούν τη χώρα στην καταστροφή. Πολιτικές που ασκούνται κάτω από την πίεση εκβιασμών δεν μπορούν να οδηγήσουν στην έξοδο από την κρίση προς όφελος της κοινωνίας. Όσο πιο γρήγορα σταματήσουμε την ασκούμενη πολιτική τόσο μικρότερη θα είναι η καταστροφή. Άλλωστε, τι νόημα έχει να παίρνουμε χρήματα με το τίμημα την υποθήκευση του μέλλοντός μας;
Όσον αφορά στους μισθούς και τις συντάξεις: μπορούν να πληρώνονται από τους φόρους αφού οι φόροι είναι περίπου 50 δις ευρώ ετησίως ενώ οι μισθοί-συντάξεις περίπου 20 δις ευρώ. Άλλωστε για το τελευταίο δίμηνο του 2011 σύμφωνα με το δελτίο εκτέλεσης του προϋπολογισμού από το Υπουργείο ΟΙΚονομικών αναμένονται έσοδα περίπου 12 δις όταν οι δαπάνες για μισθούς και συντάξεις είναι της τάξεως των 4 δις ευρώ. Αυτό που θα γίνει αν δεν πάρουμε την 6η δόση είναι ότι μπορεί το κράτος να μην πληρώσει άλλες δαπάνες όπως για παράδειγμα την εξόφληση μεγαλο-προμηθευτών του δημοσίου, την αποπληρωμή στρατιωτικών δαπανών, την πληρωμή σκανδαλωδώς υψηλών μισθών όπως του Προβόπουλου και συναφών παραγόντων. Επιπλέον, ας μην ξεχνάμε ότι τα κυβερνητικά-τροϊκανά παπαγαλάκια αρχικά έλεγαν ότι τα ταμειακά διαθέσιμα του δημοσίου θα τελείωναν τον Σεπτέμβριο, μετά τον Οκτώβριο και τώρα τον Δεκέμβριο. Το ότι τα διαθέσιμα δεν τελείωσαν παρόλο που δεν πήραμε την 6η δόση δείχνει ότι οι εν λόγω «πληροφορίες» συνιστούν απλά και μόνο εκβιασμό που συνεχώς διαψεύδεται.
2. Μας λένε «Προτείνετε να απορρίψουμε τη δανειακή σύμβαση παρ’ ότι κάτι τέτοιο συνεπάγεται την αποπομπή μας από το ευρώ»;
Καταρχάς, η έξοδος μιας χώρας από το ευρώ θα ήταν μεγάλο πρόβλημα για την Ευρωπαϊκή Ένωση και για τις ΗΠΑ. Ως εκ τούτου, αυτοί που απειλούν δεν έχουν καμιά δύναμη για να το κάνουν. Όσοι τα λένε αυτά, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό λένε ψέματα όπως έκαναν όλες τις φορές μέχρι τώρα που μας «έσωζαν» οδηγώντας μας στην καταστροφή.
Η πολιτική που συνοδεύει τη δανειακή σύμβαση στη χώρα μας εφαρμόζεται παντού και η ανατροπή της είναι η μόνη ελπίδα να σωθούν οι ευρωπαϊκοί λαοί. Η πολιτική αυτή οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια και γρήγορα πια στη διάλυση του ευρώ.
3. Μας ρωτάνε: «Προτείνετε κούρεμα & διαγραφή του χρέους παρ’ ότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε πτώχευση και θα ενεργοποιούσε τα CDS; Και πώς/πότε θα ξαναβγούμε στις αγορές; Επίσης, αν λέτε κει εσείς κούρεμα γιατί καταγγείλατε την απόφαση της 26ης Οκτωβρίου»;
Καταρχάς, σήμερα έχουμε έτσι και αλλιώς στάση πληρωμών μόνο που αυτή πραγματοποιείται σε βάρος των εργαζομένων και του λαού. Έπειτα η ίδια η συμφωνία της 26/10 αποτελεί μια μορφή συντεταγμένης χρεοκοπίας σε όφελος των τραπεζών και του κεφαλαίου και με επαχθέστατους όρους για το λαό και τη χώρα, αφού γίνεται με πρωτοβουλία των δανειστών. Μια κυβέρνηση της αριστεράς θα αντέστρεφε τον εκβιασμό και με δική της πρωτοβουλία θα αξιοποιούσε ακόμη και το όπλο της μονομερούς αθέτησης πληρωμών ώστε να επιτύχει ένα διαπραγματευτικό πλαίσιο επωφελές για την χώρα. Αποκλεισμός από τις αγορές ούτως ή άλλως υπάρχει και με την συμφωνία της 26/10 και η οποία, σημειωτέον, δεν έχει αποκλείσει την ενεργοποίηση των cds!!
Το δε πρόβλημα του χρέους θα λυνόταν σχετικά εύκολα αν αναλάμβανε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τα χρέη των κρατών, κάτι που ισχύει παντού στον κόσμο εκτός από την ευρωζώνη. Σε αυτή την περίπτωση οι αγορές δεν θα είναι αυτές που θα καθορίζουν την ανάκαμψη ή την πορεία μιας κοινωνίας. Κάτι που πρέπει να συμβεί ούτως ή άλλως αφού είναι εντελώς παράλογο να εξαρτάται το μέλλον από την κερδοφορία κάποιων ισχυρών. Όμως το χρέος δεν είναι η αιτία του προβλήματος, είναι αποτέλεσμα. Το πρόβλημα είναι το μοντέλο οργάνωσης της παραγωγής, παραγωγή προς όφελος ποιων. Συνεπώς, η πρότασή μας για το χρέος συνοδεύεται άρρηκτα με μια άλλη αντίληψη για την οικονομία. Γι’ αυτό και η όποια επιλογή για την αντιμετώπιση του χρέους (κούρεμα) κρίνεται μέσα στο πλαίσιο της γενικότερης πολιτικής κατεύθυνσης που ασκείται. Άλλωστε ακόμη και αν μηδενιστεί όλο το χρέος αλλά συνεχίσει η ίδια νεοφιλελεύθερη πολιτική το πρόβλημα του χρέους θα επανεμφανιστεί πολύ σύντομα. Αν δεν γίνει μια συνολική ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και σε άλλες χώρες, τότε υπάρχουν και μονομερείς επιλογές, όπου τα πράγματα θα είναι δύσκολα αλλά θα υπάρχει ελπίδα σε αντίθεση με σήμερα που οδηγούμαστε σε χρεοκοπία χωρίς φως στο τούνελ.
4. Μας ρωτάνε αν είμαστε υπέρ της επιστροφής στη δραχμή;
Εμείς διαφωνούσαμε κάθετα με την αρχιτεκτονική του ευρώ γιατί είναι ένα νόμισμα που συνδέθηκε με συγκεκριμένες νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις που οδήγησαν στην όξυνση της κρίσης που ζούμε. Όμως, το τι κάνουμε τώρα που είμαστε μέσα είναι ένα σύνθετο ζήτημα. Επιλογή μας είναι να παλέψουμε για να υλοποιηθούν οι πολιτικές μας μέσα στην Ευρωζώνη σε συνδυασμό με την πάλη σε ρήξη με τις αντιδραστικές πολιτικές και τους μηχανισμούς που υπάρχουν. Παλεύουμε για δομικές, ριζικές αλλαγές στην ΕΕ ώστε και το ευρώ να τεθεί σε μια εντελώς νέα βάση. Το κριτήριό μας είναι η προστασία των συμφερόντων των εργαζομένων και του λαού και μπροστά σε αυτά δεν μπαίνουμε σε κανέναν εκβιασμό. Ο λαός μπορεί να πτωχεύσει και μέσα και έξω από το ευρώ. Το ζήτημα είναι να ηττηθούν οι πολιτικές που εφαρμόζονται.
5. Μας ρωτάνε: «Πώς μπορείτε να ασκήσετε κοινωνική πολιτική μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο της ευρωζώνης; Πώς θα υλοποιήσετε τις προτάσεις σας, αν αυτές έρχονται σε σύγκρουση με τη γενική πολιτική κατεύθυνση της ΕΕ, χωρίς αρνητικές συνέπειες για τη χώρα»;
Στην ΕΕ όλα είναι ζήτημα πολιτικής και συσχετισμών. Πολλές κυβερνήσεις έχουν κάνει κατά καιρούς κουρελόχαρτο τις συνθήκες όταν αφορά ζητήματα που τους νοιάζουν (πχ. Γαλλία για τη στήριξη της αυτοκινητοβιομηχανίας, Ελλάδα για την αντιπεριβαλλοντική δραστηριότητα του κεφαλαίου). Στην ευρωζώνη δεν θα είμαστε παθητικοί αλλά θα υπερασπιστούμε τα συμφέροντα των εργαζομένων σε όλες τις χώρες, όχι μόνο στην Ελλάδα. Σε κάθε περίπτωση, τα συμφέροντα των εργαζομένων θα καθοδηγήσουν όλες μας τις επιλογές, σταθμίζοντας κάθε φορά τα δεδομένα.
6. «Τι λέτε για το ζήτημα της αλλαγής των συνθηκών που προκύπτει από τη γενίκευση της κρίσης στην ευρωζώνη μετά από την κατάρρευση της Ιταλίας»;
Δικαιωνόμαστε ως προς την εκτίμηση ότι το πρόβλημα χρέους είναι ευρωπαϊκό και όχι ελληνικό. Δικαιωνόμαστε ως προς την εκτίμηση ότι το ευρώ και η νεοφιλελεύθερη αρχιτεκτονική του οξύνει την κρίση. Η ΕΕ βρίσκεται μπροστά σε δύο επιλογές: κατάργηση της νεοφιλελεύθερης αρχιτεκτονικής, δηλαδή απεγκλωβισμό από τον έλεγχο των αγορών ή αποσύνθεση (διάλυση, ευρωζώνη δύο ταχυτήτων, αυταρχική κατάργηση λαϊκής κυριαρχίας κοκ). Το ποια επιλογή θα γίνει εξαρτάται από τον συσχετισμό δύναμης και τα χτυπήματα που θα υποστεί η νεοφιλελεύθερη λογική από τους αγώνες των εργαζομένων.
Η Ιταλία συνιστά απόδειξη του αδιεξόδου αυτής της πολιτικής, η οποία διαλύει όλη την Ευρώπη. Αυτή η πολιτική είναι καταστροφική και αποτυγχάνει ακόμη και στους δικούς της στόχους: στην Ιρλανδία που θεωρείται ‘πρότυπο’ εφαρμογής του μνημονίου τα spreads εξακολουθούν να είναι πάρα πολύ ψηλά ενώ η Πορτογαλία της «συναίνεσης» βυθίζεται στην ύφεση). Η γενίκευση του αδιεξόδου δεν συνιστά επιχείρημα για τη συνέχεια αυτής της πολιτικής, αντιθέτως αποτελεί επιχείρημα για την ανατροπή της όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
7. Αρκετός κόσμος σκέφτεται: «Δεν είναι σημαντικό να υπάρξει μια νέα σελίδα στην πολιτική ζωή που θα χαρακτηρίζεται από την κουλτούρα συνεργασιών; Γιατί δεν συμμετέχετε στις διεργασίες που έγιναν προς αυτή την κατεύθυνση? Γιατί δεν είναι μια ελπίδα ο κ. Παπαδήμος»;
Το μεγάλο πρόβλημα που οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή δεν είναι η έλλειψη κουλτούρας συνεργασιών αλλά το περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής. Το πανηγύρι σχετικά με τις συνεργασίες γίνεται για να συνεχισθεί η ίδια πολιτική και αυτό είναι το κρίσιμο: ποια πολιτική, προς όφελος ποιου; Βρισκόμαστε μπροστά σε μια πολιτική που διαλύει τις ζωές μας και τη χώρα. Αν το μνημόνιο ήταν μια φορά καταστροφή η δανειακή σύμβαση είναι 10 φορές χειρότερη και χωρίς τέλος.
Ο νέος Πρωθυπουργός, τραπεζίτης ο ίδιος, εκφράζει την πιο ακραία άποψη εντός του νεοφιλελεύθερου πλαισίου, τους τραπεζίτες. Διαφώνησε και αντιτάχθηκε σθεναρά προς όφελος των τραπεζιτών ακόμη και στις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου. Η απάντηση του καθεστώτος στη λαϊκή δυσαρέσκεια και τους αγώνες είναι μια ακόμη πιο σκληρή κυβέρνηση, χωρίς καμιά νομιμοποίηση. Πρόκειται για μια «χούντα» του 21ου αιώνα όπου την εξουσία την ασκούν οι τραπεζίτες και όχι οι στρατιωτικοί.
8. Ρωτάνε καλοπροαίρετα δημοσιογράφοι: «Επιμένετε να ζητάτε εκλογές ενώ γνωρίζετε ότι κάτι τέτοιο θα έθετε σε κίνδυνο τη χώρα; Δεν είδατε τι έγινε με την πρόταση για το δημοψήφισμα»;
Τα προβλήματα δεν οφείλονται στην πρόταση για δημοψήφισμα αλλά στην ασκούμενη πολιτική που διαλύει την Ελλάδα και τις άλλες χώρες της ευρωζώνης. Όταν οι εκλογές αλλά και κάθε έκφραση της λαϊκής βούλησης θεωρούνται κίνδυνος και απειλή τότε έχουμε φτάσει σε ένα πολύ επικίνδυνο σημείο για τους λαούς. Κάθε πραξικόπημα με αυτό τον τρόπο δικαιολογείται: καταργεί τη δημοκρατία λόγω κάποιου κινδύνου. Η δημοκρατία και κάθε έκφραση της λαϊκής βούλησης είναι ο μόνος αποδεκτός τρόπος για την απόφαση του παρόντος και του μέλλοντος των κοινωνιών. Απέναντι σε μια πολιτική που οδηγεί μαθηματικά στην καταστροφή, μια επιλογή με ρίσκο αλλά και με ελπίδα είναι η μόνη ορθολογική.
Η δε ΝΔ συμφωνεί με τους στόχους, δηλαδή με την καταστροφή της χώρας αφού η δημιουργία διατηρήσιμων πρωτογενών πλεονασμάτων σε περιόδους βαθειάς ύφεσης όπως η σημερινή, ακόμη κι αν αντίθετα από τη διεθνή εμπειρία αποδειχτεί εφικτή, προϋποθέτει μισθούς και συντάξεις πείνας, κοινωνικό κράτος υποτυπώδες και ανεργία σε πολλαπλάσια από τα σημερινά εφιαλτικά επίπεδα του 20%. Η δήθεν διαφοροποίηση της ΝΔ είναι εντελώς προσχηματική αφού ψήφισε πάρα πολλά μέτρα με τα οποία συμφωνεί (η εργασιακή εφεδρεία ήταν δική της ιδέα, ιδιωτικοποιήσεις, ελαστικοποίηση εργασίας κτλ). Η ΝΔ ανήκει πλέον, με τη συγκυβέρνηση, και επίσημα στο μπλοκ της καταστροφής.
9. «Πώς θα αποτρέψετε τη διαφυγή κεφαλαίων (και επενδυτών) στο εξωτερικό αν αυξήσετε τη φορολογία του κεφαλαίου και της επιχειρηματικότητας»;
Με τον ίδιο τρόπο που το έχουν καταφέρει όλες οι χώρες που έχουν μεγαλύτερη φορολογία από εμάς και δεν φημίζονται για τη φυγή κεφαλαίων όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Δανία, η Ολλανδία κοκ. Άλλωστε ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής για εισοδήματα κεφαλαίου στην Ελλάδα υπήρξε πολύ μικρότερος (την περίοδο 2000-2006 περίπου 16%) από τους ευρωπαϊκούς μέσους όρους (25%), μεταξύ άλλων και εξαιτίας σκανδαλωδών φοροαπαλλαγών. Τα παραγωγικά κεφάλαια δεν μεταναστεύουν με βάση αυτά τα κριτήρια αλλά μόνο όταν θέλουν να αυξήσουν το μερίδιο αγοράς σε μια άλλη χώρα ή αντίστοιχα όταν οι πωλήσεις εδώ πέφτουν. Ποιος ρίχνει την αγοραστική δύναμη των Ελλήνων; Μα η ασκούμενη πολιτική με τις ελαφρύνσεις στο κεφάλαιο και το γδύσιμο του κόσμου.
10. Τέλος, φίλοι και σύντροφοι ρωτούν: «Επιμένετε να καλείτε το ΚΚΕ σε συνεργασία τη στιγμή που έχει αρνηθεί επανειλημμένα και με κατηγορηματικό τρόπο; Έχει νόημα πια κάτι τέτοιο κι ως πότε θα το κάνετε;»
Λέμε ότι πρέπει να ενισχυθεί η αριστερά γιατί εγγυάται σε όλα τα ενδεχόμενα την αξιοπρέπειά μας, τη δημοκρατία και την ελευθερία, πράγματα που πλέον τίθενται σε κίνδυνο είτε μέσα είτε έξω από το ευρώ. Το γεγονός ότι ο μοναδικός δρόμος που δίνει ελπίδες έχει δυσκολίες δεν οδηγεί στο συμπέρασμα της εγκατάλειψής του. Αντιθέτως, σημαίνει ότι πρέπει να αγωνιστούμε όλοι μας ακόμη πιο πολύ προς αυτή την κατεύθυνση. Παρά τις ραγδαίες εξελίξεις, η οικοδόμηση ενός εναλλακτικού δρόμου δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Ευθύνη για την προώθηση και επιτάχυνση αυτής της διαδικασίας έχουμε όλοι μας, ακόμη και οι πολίτες που δεν ανήκουν στην οργανωμένη αριστερά ή στην αριστερά γενικότερα μέχρι τώρα. Η ενότητα της Αριστεράς είναι ιστορική αναγκαιότητα και η ευθύνη των κομμάτων που την απαρτίζουν είναι μεγάλη. Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς αναλαμβάνει τη δική του και παλεύει αταλάντευτα για τη δημιουργία ενός μεγάλου προοδευτικού αντιμνημονιακού μετώπου που θα ανατρέψει τις αντιδραστικό μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ- ΛΑΟΣ και ΔΗΣΥ.
Στέλιος Αναστασόπουλος
Γραμματέας Νομαρχιακής Επιτροπής ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
19/11/2011